อิซากายะ
อิซากายะ (ญี่ปุ่น: 居酒屋; โรมาจิ: Izakaya[a]) เป็นประเภทของบาร์ญี่ปุ่นอย่างง่ายที่ให้บริการเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และอาหารว่าง อิซากายะเป็นสถานที่เรียบง่ายสำหรับการดื่มหลังเลิกงาน คล้ายกับผับของอังกฤษหรือของไอร์แลนด์, บาร์ทาปาส (tapas) ของสเปน, ร้านเหล้า (saloon) หรือทาเวิร์นของชาวอเมริกัน[1]
คำว่า "อิซากายะ" เป็นคำประสมระหว่าง อิรุ (iru, "อยู่") และ ซากายะ (zakaya, "ร้านสาเก") ซึ่งชี้ให้เห็นว่าอิซากายะมีต้นกำเนิดมาจากร้านสาเกที่อนุญาตให้ลูกค้าสามารถนั่งในร้านเพื่อดื่มได้[2] ในบางครั้ง อาจเรียกอิซากายะว่า "อากาโจจิง" (akachōchin, "โคมแดง") ในบทสนทนาประจำวัน จากโคมไฟกระดาษที่ตั้งอยู่หน้าร้าน
การพัฒนาของอิซากายะในระดับเต็มเริ่มต้นช่วงยุคเอโดะ (ค.ศ. 1603–1867) ร้านขายเหล้าจากที่เคยขายแอลกอฮอล์ตามน้ำหนัก ผู้คนเริ่มดื่มแอลกอฮอล์ขณะกำลังยืน หลังจากนั้นอิซากายะต่าง ๆ เริ่มใช้ถังสาเกทำเป็นม้านั่งให้แก่ลูกค้า[3] และค่อย ๆ เริ่มห้บริการอาหารทานเล่นอย่างง่ายที่เรียก ซากานะ (sakana)[4] นักประวัติศาสตร์ Penelope Francks ชี้ให้เห็นถึงการพัฒนาของอิซากายะในประเทศญี่ปุ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเอโดะและอิซากายะตามท้องถนนตลอดประเทศว่าเป็นเครื่องบ่งชี้ถึงการเติบโตของความนิยมการดื่มสาเกในฐานะสินค้าบริโภคในช่วงท้ายศตวรรษที่ 18[5] ใน ค.ศ. 1962 อิซากายะในโตเกียวปรากฏในข่าวต่างประเทศ หลังโรเบิร์ต เอฟ. เคนเนดีรับประทานอาหารที่นั่นระหว่างการประชุมกับผู้นำแรงงานญี่ปุ่น[6] ในเดือนกรกฎาคม ค.ศ. 2018 อิซากายะและร้านเหล้าเล็ก ๆ หรือสิ่งก่อสร้างอื่นในทำนองเดียวกันได้รับยกเว้นจากกฎหมายการห้ามสูบบุหรี่ภายในร้านที่ผ่านร่างโดยสภานิติบัญญัติแห่งชาติและถูกบังคับใช้อย่างเป็นทางการตั้งแต่เดือนเมษายน ค.ศ. 2020[7]
.jpg)
อิซากายะมักได้รับการเปรียบเทียบว่าคล้ายกับทาเวิร์นหรือผับ แต่ยังมีความแตกต่างอยู่ในหลายประการ[8][9][10] ขึ้นอยู่กับอิซากายะแต่ละร้าน ลูกค้าอาจนั่งบนเสื่อทาตามิและรับประทานอาหารบนโต๊ะที่ตั้งอยู่ต่ำลงไปตามวิถีญี่ปุ่นดั้งเดิม หรืออาจนั่งบนเก้าอี้และรับประทานบนโต๊ะ อิซากายะหลายร้านมอบทางเลือกให้ทั้งสองรวมถึงการนั่งติดบนบาร์ หรือบางร้านอาจเปิดในรูปแบบของ "ทาจิ-โนมิ" (tachi-nomi) ซึ่งแปลตรงตัวว่า "ดื่มขณะยืน"[11] โดยปกติแล้ว ลูกค้าตะได้รับโอชิโบริ (oshibori, "ผ้าเปียก") เพื่อทำความสะอาดมือ ผ้าจะชุบให้เย็นในหน้าร้อนและชุบให้ร้อนในหน้าหนาว ตามด้วยอาหารเรียกน้ำย่อยเล็ก ๆ ที่เรียกโอโตชิ (otōshi) ในพื้นที่โตเกียว หรือสึกิดาชิ (tsukidashi) ในพื้นที่โอซากะ-โคเบะ[12] นอกจากนี้ยังเป็นธรรมเนียมปฏิบัติท้องถิ่นและมักถูกรวมเข้ากับใบเสร็จค่าอาหารแทนที่ค่าเข้าร้าน
อ้างอิง แก้
- ↑ ภาษาญี่ปุ่น: [izakaja]
- ↑ De Mente, Boyé Lafayette (November 2009). Amazing Japan!: Why Japan Is One of the World's Most Intriguing Countries!. Phoenix Books. p. 52. ISBN 978-0-914778-29-5.
- ↑ Hiroshi Kondō (1984). Saké: a drinker's guide. p. 112. ISBN 978-0-87011-653-7.
Literally translated, the word izakaya means a 'sit-down sake shop.'
- ↑ Rowthorn, Chris (15 September 2010). Japan (ภาษาอังกฤษ). Lonely Planet. p. 88. ISBN 978-1-74220-353-9.
- ↑ 「飲食事典」本山荻舟 平凡社 p29 昭和33年12月25日発行
- ↑ Francks, Penelope (February 2009). "Inconspicuous Consumption: Sake, Beer, and the Birth of the Consumer in Japan". Journal of Asian Studies. Association for Asian Studies. 68 (1): 156–157. doi:10.1017/S0021911809000035 – โดยทาง Cambridge University Press.
- ↑ "Bobby Regales Japanese with Song Rendition" Monroe Morning World (6 February 1962): 11. via Newspapers.com
- ↑ "Japan's watered-down smoking ban clears Diet". Japan Times. July 18, 2018. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 31, 2021.
- ↑ Moskin, Julia (9 April 2013). "Soaking Up the Sake". The New York Times. สืบค้นเมื่อ 19 March 2015.
- ↑ Coghlan, Adam. "Introducing izakaya: the new breed of casual Japanese restaurant". London Evening Standard. สืบค้นเมื่อ 19 March 2015.
- ↑ Phelps, Caroline (2 January 2013). "The Advent of Izakayas". The Huffington Post. สืบค้นเมื่อ 19 March 2015.
- ↑ Swinnerton, Robbie (9 December 2005). "Standing Firm For Tradition". Japan Times. สืบค้นเมื่อ 28 October 2016.
- ↑ Mente, Boye De; Ment, Demetra De. The Bizarre and the Wondrous from the Land of the Rising Sun! (ภาษาอังกฤษ). Cultural-Insight Books. p. 32. ISBN 978-1-4564-2475-6.
บรรณานุกรม แก้
- Yamate, Kiichirō (20 December 1957). 桃太郎侍. Kokumin no Bungaku, color edition (ภาษาญี่ปุ่น). Vol. 16. Kawadeshobō.
- Yamaguchi Hitomi (1982). Izakaya Chōji (ภาษาญี่ปุ่น). Shinchōsha.
- Ikenami, Shōtarō (2011). Onihei hankachō II. Kanpon Ikenami Shōtarō Taisei (ภาษาญี่ปุ่น). Vol. 5 (reprint ed.). Kōdansha.
- Nihon Eiga Eisei Kabushikigaisha; Shōchiku (2013). "Ikenami Shōtarō and Film Noir" (ภาษาญี่ปุ่น). Fuji Television. สืบค้นเมื่อ 5 February 2016.
หนังสืออ่านเพิ่ม แก้
- Izakaya: The Japanese Pub Cookbook (2008) by Mark Robinson, photographs by Masashi Kuma, ISBN 978-4-7700-3065-8, Kodansha International
- Izakaya: Japanese Bar Food (Hardie Grant Publishing 2012), photographs by Chris Chen. ISBN 978-1-74270-042-7
- Izakaya by Hideo Dekura (New Holland Publishers 2015). ISBN 978-1-74257-525-4