อำเภอแว้ง
แว้ง เป็นอำเภอหนึ่งในจังหวัดนราธิวาส
อำเภอแว้ง | |
---|---|
การถอดเสียงอักษรโรมัน | |
• อักษรโรมัน | Amphoe Waeng |
คำขวัญ: ไม้งาม น้ำตก นกเงือก | |
แผนที่จังหวัดนราธิวาส เน้นอำเภอแว้ง | |
พิกัด: 5°55′41″N 101°53′2″E / 5.92806°N 101.88389°E | |
ประเทศ | ไทย |
จังหวัด | นราธิวาส |
พื้นที่ | |
• ทั้งหมด | 347.3 ตร.กม. (134.1 ตร.ไมล์) |
ประชากร (2564) | |
• ทั้งหมด | 54,327 คน |
• ความหนาแน่น | 156.43 คน/ตร.กม. (405.2 คน/ตร.ไมล์) |
รหัสไปรษณีย์ | 96160 |
รหัสภูมิศาสตร์ | 9608 |
ที่ตั้งที่ว่าการ | ที่ว่าการอำเภอแว้ง ถนนราษฎร์บำรุง ตำบลแว้ง อำเภอแว้ง จังหวัดนราธิวาส 96160 |
ส่วนหนึ่งของสารานุกรมประเทศไทย |
ที่ตั้งและอาณาเขต
แก้อำเภอแว้งตั้งอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของจังหวัด มีอาณาเขตติดต่อกับเขตการปกครองข้างเคียงดังต่อไปนี้
- ทิศเหนือ ติดต่อกับอำเภอสุไหงปาดีและอำเภอสุไหงโก-ลก
- ทิศตะวันออก ติดต่อกับรัฐกลันตัน (ประเทศมาเลเซีย)
- ทิศใต้ ติดต่อกับรัฐกลันตัน (ประเทศมาเลเซีย) และอำเภอสุคิริน
- ทิศตะวันตก ติดต่อกับอำเภอสุคิริน
ประวัติ
แก้อำเภอแว้ง เดิมเป็นส่วนหนึ่งของอำเภอโต๊ะโมะ ตั้งเมื่อประมาณ พ.ศ. 2445 ที่ว่าการอำเภอโต๊ะโมะในปัจจุบันอยู่ที่หมู่ที่ 3 บ้านโต๊ะโมะ ตำบลภูเขาทอง อำเภอสุคิริน แต่เดิมเป็นถิ่นทุรกันดาร การคมนาคมต้องใช้ช้างและเท้า ราษฎรไทย, จีน และต่างประเทศมาตั้งบ้านเรือนเพื่อขุดแร่ทองคำจำนวนมาก
ในปี พ.ศ. 2478 ได้มีการแยกการปกครองเป็น กิ่งอำเภอปาโจ ขึ้นกับอำเภอโต๊ะโมะ[1] สาเหตุที่มีการจัดตั้งกิ่งอำเภอปาโจ เป็นเพราะฝรั่งเศสได้เข้ามาทำสัมปทานเหมืองแร่ทองคำในเขตดังกล่าว ทำให้มีประชากรหนาแน่นขึ้น ทางราชการจึงได้จัดตั้งกิ่งอำเภอเพื่อดูแลผลประโยชน์ด้านภาษีอากร[2]
แต่เมื่อเกิดสงครามอินโดจีน ชาวฝรั่งเศสจำต้องทิ้งเหมืองเพื่อหนีภัยสงคราม คนไทยจึงได้เข้าไปดำเนินงานแทน แต่ทำได้ไม่นานก็ต้องยกเลิกกิจการในเวลาต่อมา คนไทยที่อยู่บริเวณนั้นจึงได้พยพออกไป[3] กิ่งอำเภอปาโจจึงถูกยุบลงไปโดยปริยาย ในปี พ.ศ. 2482 ได้เปลี่ยนชื่อเป็น กิ่งอำเภอโต๊ะโมะ ตามชื่อตำบล ส่วนตัวอำเภอโต๊ะโมะได้เปลี่ยนชื่อเป็นอำเภอแว้ง[4]
ต่อมาในปี พ.ศ. 2496 ได้มีการยุบกิ่งอำเภอโต๊ะโมะเป็นตำบลขึ้นกับอำเภอแว้ง[5] และในปี พ.ศ. 2500 ได้มีการยุบตำบลโต๊ะโมะขึ้นกับตำบลมาโมง[6]
ในปี พ.ศ. 2520 ทางราชการได้แยกท้องที่ตำบลมาโมง และตำบลสุคิริน ไปจัดตั้งเป็นกิ่งอำเภอสุคิริน[7] ซึ่งตั้งชื่อตามชื่อพระตำหนักของสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี ที่พระราชทานเมื่อคราวเสด็จประทับแรม[2] ส่วนอดีตที่ตั้งของอำเภอโต๊ะโมะนั้น ปัจจุบันขึ้นกับตำบลภูเขาทอง อำเภอสุคิริน[8]
ที่มาของชื่ออำเภอ
แก้คำว่า โต๊ะโมะ เป็นคำในภาษามลายู อาจมีความหมายว่า "ผู้อาวุโสที่ชื่อโมะ"[2] บ้างว่ามาจากคำว่า "กะเต๊าะเมาะ" ที่แปลว่า "ทุบตีแม่"[2] ซึ่งมีเรื่องราวเกี่ยวกับบุตรที่หาทองคำจนหิวข้าว เมื่อแม่นำอาหารมาก็พาลโกรธแม่ นำเลียงที่ใช้ร่อนแร่ทุบแม่อย่างอนาถ แต่นิทานเรื่องดังกล่าวก็ไม่กล่าวถึงผลกรรมแต่อย่างใด[2]
ส่วนชื่ออำเภอในปัจจุบันคือ แว้ง มาจากคำมลายูคำว่า ราแวง (Rawang) ที่แปลว่า หนอง หรือ บึง[2] บ้างว่าอาจจะมาจากภาษาถิ่นใต้แถบสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ที่หมายถึง ต้นมะเขือพวง[2]
การแบ่งเขตการปกครอง
แก้การปกครองส่วนภูมิภาค
แก้การปกครองของอำเภอแว้งมี 6 ตำบล 46 หมู่บ้าน ได้แก่
1. | แว้ง | (Waeng) | 7 หมู่บ้าน | |||||||
2. | กายูคละ | (Kayu Khla) | 9 หมู่บ้าน | |||||||
3. | ฆอเลาะ | (Kholo) | 7 หมู่บ้าน | |||||||
4. | โละจูด | (Lochut) | 9 หมู่บ้าน | |||||||
5. | แม่ดง | (Mae Dong) | 7 หมู่บ้าน | |||||||
6. | เอราวัณ | (Erawan) | 7 หมู่บ้าน |
การปกครองส่วนท้องถิ่น
แก้ท้องที่อำเภอแว้งประกอบด้วยองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น 8 แห่ง ได้แก่
- เทศบาลตำบลแว้ง ครอบคลุมพื้นที่บางส่วนของตำบลแว้ง
- เทศบาลตำบลบูเก๊ะตา ครอบคลุมพื้นที่บางส่วนของตำบลโละจูด
- องค์การบริหารส่วนตำบลแว้ง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลแว้ง (เฉพาะนอกเขตเทศบาลตำบลแว้ง)
- องค์การบริหารส่วนตำบลกายูคละ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลกายูคละทั้งตำบล
- องค์การบริหารส่วนตำบลฆอเลาะ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลฆอเลาะทั้งตำบล
- องค์การบริหารส่วนตำบลโละจูด ครอบคลุมพื้นที่ตำบลโละจูด (เฉพาะนอกเขตเทศบาลตำบลบูเก๊ะตา)
- องค์การบริหารส่วนตำบลแม่ดง ครอบคลุมพื้นที่ตำบลแม่ดงทั้งตำบล
- องค์การบริหารส่วนตำบลเอราวัณ ครอบคลุมพื้นที่ตำบลเอราวัณทั้งตำบล
ประชากร
แก้- เชื้อชาติ ชาวไทยเชื้อสายมลายูและชาวไทย
- ศาสนา ศาสนาอิสลามและศาสนาพุทธ
- อาชีพ ส่วนใหญ่ทำเกษตรกรรม เช่น ทำสวนยางพารา ทำสวนผลไม้
อ้างอิง
แก้- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง ตั้งกิ่งอำเภอปาโจ" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 52 (0 ง): 2501. November 17, 1935. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-01-27. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 ประพนธ์ เรืองณรงค์. "บทผนวกเกียรติยศ". ใน รัฐปัตตานีใน "ศรีวิชัย" เก่าแก่กว่ารัฐสุโขทัยในประวัติศาสตร์. สุจิตต์ วงษ์เทศ (บรรณาธิการ). พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ:มติชน. 2547, หน้า 353
- ↑ "เหมืองทองคำโต๊ะโมะ" (Press release). ข่าวสด. 22 กรกฎาคม พ.ศ. 2552. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 3 สิงหาคม 2555.
{{cite press release}}
: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|accessdate=
และ|date=
(help) - ↑ "พระราชกฤษฎีกาเปลี่ยนนามอำเภอ กิ่งอำเภอ และตำบลบางแห่ง พุทธศักราช ๒๔๘๒" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 56 (0 ก): 354–364. April 17, 1939. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2009-02-19. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.
- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง ยุบกิ่งอำเภอโต๊ะโมะ อำเภอแว้ง จังหวัดนราธิวาส" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 70 (56 ง): 3062. September 1, 1953. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-01-27. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.
- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง ยุบและเปลี่ยนแปลงเขตตำบลในท้องที่อำเภอแว้ง จังหวัดนราธิวาส" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 74 (25 ง): 679. March 12, 1957. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-05-24. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.
- ↑ "ประกาศกระทรวงมหาดไทย เรื่อง แบ่งท้องที่อำเภอแว้ง จังหวัดนราธิวาส ตั้งเป็นกิ่งอำเภอสุคิริน" (PDF). ราชกิจจานุเบกษา. 94 (11 ง): 486. February 8, 1977. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-04-27. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.
- ↑ "Thai Tambon - ตำบลภูเขาทอง อำเภอสุคิริน จังหวัดนราธิวาส". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-03-04. สืบค้นเมื่อ 2012-08-03.