ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน

ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน
	สัญลักษณ์ใช้ตั้งแต่ ซูซูกิ คัพ 2018
ก่อตั้ง	พ.ศ. 2539; 28 ปีที่แล้ว
ภูมิภาค	อาเซียน (เอเอฟเอฟ)
จำนวนทีม	11 (รวม) ; 10 (รอบสุดท้าย)
ทีมชนะเลิศปัจจุบัน	ไทย ; (ชนะเลิศครั้งที่ 7)
ทีมที่ประสบความสำเร็จที่สุด	ไทย; (ชนะเลิศ 7 ครั้ง)
เว็บไซต์	affmitsubishielectriccup.com
	ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2022
	การแข่งขัน 1996; 1998; 2000; 2002; 2004; 2007; 2008; 2010; 2012; 2014; 2016; 2018; 2020; 2022; 2024;

ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน (อังกฤษ: ASEAN Football Federation Championship) หรือ อาเซียน มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ (ASEAN Mitsubishi Electric Cup) หรือเรียกย่อกันว่า อาเซียนคัพ เป็นการแข่งขันฟุตบอลระหว่างประเทศในภูมิภาคอาเซียน จัดขึ้นทุก ๆ 2 ปี โดย สหพันธ์ฟุตบอลอาเซียน (ASEAN Football Federation) หรือ เอเอฟเอฟ (AFF) เริ่มการแข่งขันครั้งแรกในปี ค.ศ. 1996 ภายใต้ชื่อ ไทเกอร์คัพ (Tiger Cup) เนื่องจากมีผู้สนับสนุนหลักคือ เบียร์ไทเกอร์ จากประเทศสิงคโปร์ ภายหลังในปี ค.ศ. 2007 เบียร์ไทเกอร์ได้ยกเลิกการสนับสนุน จึงเปลี่ยนชื่อเป็น อาเซียนฟุตบอลแชมเปียนชิพ แต่เปลี่ยนชื่อได้ 1 ปี ซูซูกิ ก็เข้ามาเป็นผู้สนับสนุนใหม่ จึงเปลี่ยนชื่อเป็น เอเอฟเอฟ ซูซูกิ คัพ (AFF Suzuki Cup) สืบมาจนถึงปี ค.ศ. 2022 มิตซูบิชิ อิเล็กทริค จึงเข้ามาเป็นผู้สนับสนุนใหม่แทน และเปลี่ยนชื่อเป็น เอเอฟเอฟ มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ (AFF Mitsubishi Electric Cup) และใช้ชื่อนี้เพียงครั้งเดียวก่อนเปลี่ยนเป็น อาเซียน มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ มาจนถึงปัจจุบัน

ผู้ชนะเลิศฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียนทั้ง 14 ครั้งนั้นมีทีมชนะเลิศเพียง 4 ชาติคือ ไทย 7 ครั้ง สิงคโปร์ 4 ครั้ง เวียดนาม 2 ครั้ง และมาเลเซีย 1 ครั้ง

ผู้สนับสนุน แก้


ปี	ผู้สนับสนุน	ชื่อการแข่งขัน
1996-2004	เบียร์ไทเกอร์	ไทเกอร์คัพ
2007	ไม่มีชื่อผู้สนับสนุน	เอเอฟเอฟ แชมเปียนชิพ
2008-2020	ซูซูกิ	เอเอฟเอฟ ซูซูกิ คัพ^[1]
2022	มิตซูบิชิ อิเล็กทริค	เอเอฟเอฟ มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ^[2]
2024-ปัจจุบัน	มิตซูบิชิ อิเล็กทริค	อาเซียน มิตซูบิชิ อิเล็กทริค คัพ^[3]

ผลการแข่งขัน แก้

ปี	เจ้าภาพ	ชนะเลิศ	ผลการแข่งขัน	รองชนะเลิศ	อันดับที่ 3	ผลการแข่งขัน	อันดับที่ 4	จำนวนทีม
ปี	เจ้าภาพ	นัดชิงชนะเลิศ			นัดชิงอันดับ 3			จำนวนทีม
1996	สิงคโปร์	ไทย	1–0	มาเลเซีย	เวียดนาม	3–2	อินโดนีเซีย	10
1998	เวียดนาม	สิงคโปร์	1–0	เวียดนาม	อินโดนีเซีย	3–3 (ต่อเวลา) (ดวลลูกโทษ 5–4)	ไทย	8
2000	ไทย	ไทย	4–1	อินโดนีเซีย	มาเลเซีย	3–0	เวียดนาม	9
2002	อินโดนีเซีย สิงคโปร์	ไทย	2–2 เวลาปกติ (4–2) ดวลลูกโทษ	อินโดนีเซีย	เวียดนาม	2–1	มาเลเซีย	9
ปี	เจ้าภาพรอบแบ่งกลุ่ม	นัดชิงชนะเลิศ			รอบรองชนะเลิศอันดับ 3 หรือ แพ้รอบรองชนะเลิศ			จำนวนทีม
ปี	เจ้าภาพรอบแบ่งกลุ่ม	ชนะเลิศ	ผลการแข่งขัน	รองชนะเลิศ	อันดับที่ 3	ผลการแข่งขัน	อันดับที่ 4	จำนวนทีม
2004	มาเลเซีย เวียดนาม	สิงคโปร์	3–1 2–1	อินโดนีเซีย	มาเลเซีย	2–1	พม่า	10
2004	มาเลเซีย เวียดนาม	ผลการแข่งขันรวม 5–2			มาเลเซีย	2–1	พม่า	10
2007	สิงคโปร์ ไทย	สิงคโปร์	2–1 1–1	ไทย	มาเลเซีย และ เวียดนาม			8
2007	สิงคโปร์ ไทย	ผลการแข่งขันรวม 3–2			มาเลเซีย และ เวียดนาม			8
2008	อินโดนีเซีย ไทย	เวียดนาม	2–1 1–1	ไทย	อินโดนีเซีย และ สิงคโปร์			8
2008	อินโดนีเซีย ไทย	ผลการแข่งขันรวม 3–2			อินโดนีเซีย และ สิงคโปร์			8
2010	อินโดนีเซีย เวียดนาม	มาเลเซีย	3–0 1–2	อินโดนีเซีย	ฟิลิปปินส์ และ เวียดนาม			8
2010	อินโดนีเซีย เวียดนาม	ผลการแข่งขันรวม 4–2			ฟิลิปปินส์ และ เวียดนาม			8
2012	มาเลเซีย ไทย	สิงคโปร์	3–1 0–1	ไทย	มาเลเซีย และ ฟิลิปปินส์			8
2012	มาเลเซีย ไทย	ผลการแข่งขันรวม 3–2			มาเลเซีย และ ฟิลิปปินส์			8
2014	สิงคโปร์ เวียดนาม	ไทย	2–0 2–3	มาเลเซีย	ฟิลิปปินส์ และ เวียดนาม			8
2014	สิงคโปร์ เวียดนาม	ผลการแข่งขันรวม 4–3			ฟิลิปปินส์ และ เวียดนาม			8
2016	พม่า ฟิลิปปินส์	ไทย	1–2 2–0	อินโดนีเซีย	พม่า และ เวียดนาม			8
2016	พม่า ฟิลิปปินส์	ผลการแข่งขันรวม 3–2			พม่า และ เวียดนาม			8
ปี		นัดชิงชนะเลิศ			แพ้รอบรองชนะเลิศ			จำนวนทีม
ปี		ชนะเลิศ	ผลการแข่งขัน	รองชนะเลิศ	แพ้รอบรองชนะเลิศ			จำนวนทีม
2018		เวียดนาม	2–2 1–0	มาเลเซีย	ฟิลิปปินส์ และ ไทย			10
2018		ผลการแข่งขันรวม 3–2			ฟิลิปปินส์ และ ไทย			10
ปี	เจ้าภาพ	นัดชิงชนะเลิศ			แพ้รอบรองชนะเลิศ			จำนวนทีม
ปี	เจ้าภาพ	ชนะเลิศ	ผลการแข่งขัน	รองชนะเลิศ	แพ้รอบรองชนะเลิศ			จำนวนทีม
2020^[a]	สิงคโปร์^[b]	ไทย^[c]	4–0 2–2	อินโดนีเซีย^[c]	สิงคโปร์ และ เวียดนาม			10
2020^[a]	สิงคโปร์^[b]	ผลการแข่งขันรวม 6–2			สิงคโปร์ และ เวียดนาม			10
ปี		นัดชิงชนะเลิศ			แพ้รอบรองชนะเลิศ			จำนวนทีม
ปี		ชนะเลิศ	ผลการแข่งขัน	รองชนะเลิศ	แพ้รอบรองชนะเลิศ			จำนวนทีม
2022		ไทย	2–2 1–0	เวียดนาม	อินโดนีเซีย และ มาเลเซีย			10
2022		ผลการแข่งขันรวม 3–2			อินโดนีเซีย และ มาเลเซีย			10
2024								10
2024								10

หมายเหตุ

↑ การแข่งขันได้ถูกเลื่อนการแข่งขันเนื่องจากสถานการณ์ การระบาดทั่วของโควิด-19
↑ เมื่อวันที่ 28 กันยายน 2021 ได้มีการประกาศว่าสิงค์โปร์จะเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2020 โดยจะจัดการแข่งขันเพียงประเทศเดียว^[4]
↑ ^3.0 ^3.1 เนื่องจากการไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กำหนดโดย องค์กรต่อต้านการใช้สารต้องห้ามโลก (WADA), ไทยและอินโดนีเซีย จะไม่ได้รับอนุญาตให้แสดงตัวด้วยธงประจำชาติของพวกเขา^[5]^[6] โดยจะมีผลตั้งแต่เดือนตุลาคม 2021^[7]โดยไทยเลือกใช้โลโก้ของทีมชาติแทนธงชาติ ขณะที่อินโดนีเซียเลือกใช้ตราแผ่นดิน.

ตั้งแต่ปี 2004 การแข่งขันรอบแพ้คัดออกใช้ระบบ 2 เลกโดยผลัดกันเป็นเหย้า - เยือน
ตั้งแต่ปี 2007 ได้ยกเลิกการแข่งขันนัดชิงที่ 3 โดยจะเรียงผู้ผ่านเข้ารอบตามลำดับตัวอักษร จนในปี 2010 ได้เริ่มใช้กฎประตูทีมเยือนแทน
การแข่งขันปี 2018 ได้ปรับรูปแบบการแข่งขันใหม่คือ ทีมอันดับที่ 1 - 9 ที่จะไปรออยู่ในรอบแบ่งกลุ่มโดยอัตโนมัติส่วน 2 ทีมในอันดับสุดท้ายตามการจัดอันดับของการแข่งขันเมื่อปี 2016 มาแข่งกันก่อนในรอบคัดเลือกแบบ เหย้า – เยือนเพื่อหาตัวแทนให้ครบ 10 ทีมจากนั้นก็แบ่งเป็น 2 กลุ่ม กลุ่มละ 5 ทีม แต่ละทีมจะได้เล่นเป็นทีมเหย้า 2 นัดและเยือนอีก 2 นัด^[8]

สรุปทำเนียบแชมป์ แก้

ทีม	ชนะเลิศ	รองชนะเลิศ	อันดับที่สาม / รอบรองชนะเลิศ	อันดับที่สี่	รวม 4
ไทย	7 (1996, 2000, 2002, 2014, 2016, 2020, 2022)	3 (2007, 2008, 2012)	1 (2018)	1 (1998)	12
สิงคโปร์	4 (1998, 2004, 2007, 2012)	-	2 (2008, 2020)	-	6
เวียดนาม	2 (2008, 2018)	2 (1998, 2022)	7 (1996, 2002, 2007, 2010, 2014, 2016, 2020)	1 (2000)	12
มาเลเซีย	1 (2010)	3 (1996, 2014, 2018)	5 (2000, 2004, 2007, 2012, 2022)	1 (2002)	10
อินโดนีเซีย	-	6 (2000, 2002, 2004, 2010, 2016, 2020)	3 (1998, 2008, 2022)	1 (1996)	10
ฟิลิปปินส์	-	-	4 (2010, 2012, 2014, 2018)	-	4
พม่า	-	-	1 (2016)	1 (2004)	2
รวม	14	14	21	5	52

* รอบรองชนะเลิศ (ยกเลิกการแข่งขันนัดชิงที่ 3 ตั้งแต่ปี 2007)

ความสำเร็จในการแข่งขัน แก้

ทีม	1996 (10)	1998 (8)	2000 (9)	2002 (9)	2004 (10)	2007 (8)	2008 (8)	2010 (8)	2012 (8)	2014 (8)	2016 (8)	2018 (10)	2020 (10)	2022 (10)	รวม
ออสเตรเลีย^{[note 1]}	ไม่ใช่สมาชิก เอเอฟเอฟ									×	×	×	×	×	0
บรูไน	GS	•	×	×	×	•	•	×	•	•	•	•	×	GS	2
กัมพูชา	GS	•	GS	GS	GS	•	GS	•	•	•	GS	GS	GS	GS	9
อินโดนีเซีย	4th	3rd	2nd	2nd	2nd	GS	SF	2nd	GS	GS	2nd	GS	2nd	SF	14
ลาว	GS	GS	GS	GS	GS	GS	GS	GS	GS	GS	•	GS	GS	GS	13
มาเลเซีย	2nd	GS	3rd	4th	3rd	SF	GS	1st	SF	2nd	GS	2nd	GS	SF	14
พม่า	GS	GS	GS	GS	4th	GS	GS	GS	GS	GS	SF	GS	GS	GS	14
ฟิลิปปินส์	GS	GS	GS	GS	GS	GS	•	SF	SF	SF	GS	SF	GS	GS	13
สิงคโปร์	GS	1st	GS	GS	1st	1st	SF	GS	1st	GS	GS	GS	SF	GS	14
ไทย	1st	4th	1st	1st	GS	2nd	2nd	GS	2nd	1st	1st	SF	1st	1st	14
ติมอร์-เลสเต	Part of Indonesia			×	GS	•	•	•	•	•	•	GS	GS	•	3
เวียดนาม	3rd	2nd	4th	3rd	GS	SF	1st	SF	GS	SF	SF	1st	SF	2nd	14

ตำแหน่ง

1st – ชนะเลิศ / แชมเปี้ยน
2nd – รองชนะเลิศ
3rd – อันดับที่ 3
4th – อันดับที่ 4
SF – รอบรองชนะเลิศ

GS – รอบแบ่งกลุ่ม
q – ผ่านเข้ารอบในการแข่งขันปัจจุบัน
•• — ผ่านเข้ารอบแต่ถอนตัว
• – ไม่ผ่านรอบคัดเลือก
× – ไม่ได้เข้า / ถอนตัว / ห้าม
– เจ้าภาพ

หมายเหตุ

↑ นับตั้งแต่เข้าร่วม เอเอฟเอฟ ในปี 2013, ออสเตรเลีย ไม่เคยเข้าร่วมการแข่งขัน ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน อย่างไรก็ตาม ออสเตรเลียได้เข้าแข่งขันใน ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติเอเชียตะวันออก ในปี 2013.

รางวัล แก้

ปี	ผู้เล่นทรงคุณค่า	ผู้ทำประตูสูงสุด	ประตู	ผู้เล่นเยาวชนประจำรายการ	รางวัลแฟร์เพลย์
1996	Zainal Abidin Hassan	เนติพงษ์ ศรีทองอินทร์	7	N/A (มอบครั้งแรกปี 2020)	บรูไน
1998	Nguyễn Hồng Sơn	มโย ไลง์ วีน	4		ไม่ได้รับรางวัล
2000	เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง	Gendut Doni Christiawan	5		มาเลเซีย
2000	เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง	วรวุฒิ ศรีมะฆะ	5		มาเลเซีย
2002	เทิดศักดิ์ ใจมั่น	Bambang Pamungkas	8		ไม่ได้รับรางวัล
2004	Lionel Lewis	Ilham Jaya Kesuma	7
2007	โนห์ อลัม ชาห์	โนห์ อลัม ชาห์	10
2008	Dương Hồng Sơn	Budi Sudarsono	4		ไทย
		Agu Casmir
		ธีรศิลป์ แดงดา
2010	Firman Utina	Safee Sali	5		ฟิลิปปินส์
2012	Shahril Ishak	ธีรศิลป์ แดงดา	5		มาเลเซีย
2014	ชนาธิป สรงกระสินธ์	Safiq Rahim	6		เวียดนาม
2016	ชนาธิป สรงกระสินธ์	ธีรศิลป์ แดงดา	6		ไทย
2018	เหงียน กวาง หาย	อดิศักดิ์ ไกรษร	8		มาเลเซีย
2020	ชนาธิป สรงกระสินธ์	ธีรศิลป์ แดงดา	4	ปราตามา อาร์ฮัน	อินโดนีเซีย
		ชนาธิป สรงกระสินธ์
		Bienvenido Marañón
		Safawi Rasid
2022	ธีราทร บุญมาทัน	ธีรศิลป์ แดงดา เหงียน เตี๋ยน ลิญ	6	มาร์เซลิโน เฟอร์ดินัน	มาเลเซีย

ผู้ทำประตูสูงสุดโดยรวม แก้

ณ วันที่ 10 มกราคม 2023

อันดับ	ผู้เล่น	ประตู
1	ธีรศิลป์ แดงดา	25
2	โนห์ อลัม ชาห์	17
3	วรวุฒิ ศรีมะฆะ	15
3	เล กง วิญ	15
5	Lê Huỳnh Đức	14
6	Kurniawan Dwi Yulianto	13
6	อดิศักดิ์ ไกรษร	13
8	Bambang Pamungkas	12
8	เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง	12
10	Agu Casmir	11

ตัวหนา หมายถึงผู้เล่นที่ยังเล่นให้แก่ฟุตบอลทีมชาติอยู่

ผู้ฝึกสอนที่ชนะเลิศ แก้

ปี	ทีม	ผู้ฝึกสอน
1996	ไทย	ธวัชชัย สัจจกุล
1998	สิงคโปร์	Barry Whitbread
2000	ไทย	ปีเตอร์ วิธ
2002	ไทย	ปีเตอร์ วิธ
2004	สิงคโปร์	Radojko Avramović
2007	สิงคโปร์	Radojko Avramović
2008	เวียดนาม	Henrique Calisto
2010	มาเลเซีย	K. Rajagopal
2012	สิงคโปร์	Radojko Avramović
2014	ไทย	เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง
2016	ไทย	เกียรติศักดิ์ เสนาเมือง
2018	เวียดนาม	พัก ฮัง-ซอ
2020	ไทย	อาเลชังดรี ปอลกิง
2022	ไทย	อาเลชังดรี ปอลกิง

ตารางอันดับตลอดกาล แก้

ณ วันที่ 2021

อันดับ	ทีม	เข้าร่วม	เล่น	ชนะ	เสมอ	แพ้	ประตูได้	ประตูเสีย	ผลต่าง	คะแนน	ผลงานที่ดีที่สุด
1	ไทย	14	77	49	17	11	167	89	+78	164	ชนะเลิศ (1996, 2000, 2002, 2014, 2016, 2020, 2022)
2	เวียดนาม	14	71	37	19	15	145	74	+71	130	ชนะเลิศ (2008, 2018)
3	อินโดนีเซีย	14	69	35	14	20	175	122	+53	119	รองชนะเลิศ (2000, 2002, 2004, 2010, 2016, 2020)
4	สิงคโปร์	14	62	31	15	16	112	62	+50	108	ชนะเลิศ (1998, 2004, 2007, 2012)
5	มาเลเซีย	14	69	30	15	24	120	81	+39	105	ชนะเลิศ (2010)
6	พม่า	14	46	15	7	24	58	101	-43	52	รอบรองชนะเลิศ (2004, 2016)
7	ฟิลิปปินส์	13	44	10	4	30	47	50	–3	34	รอบรองชนะเลิศ (2010, 2012, 2014, 2018)
8	กัมพูชา	9	30	4	0	26	29	102	–73	12	รอบแบ่งกลุ่ม (8 ครั้ง)
9	ลาว	13	41	2	5	34	30	155	–125	11	รอบแบ่งกลุ่ม (12 ครั้ง)
10	บรูไน	2	4	1	0	3	1	15	–14	3	รอบแบ่งกลุ่ม (1996)
11	ติมอร์-เลสเต	4	12	0	0	12	6	50	–44	0	รอบแบ่งกลุ่ม (2004, 2018, 2020)

ดูเพิ่ม แก้

อ้างอิง แก้

↑ "Global News News.2008 | Global Suzuki". www.globalsuzuki.com. สืบค้นเมื่อ 2022-10-04.
↑ "AFF Announces Mitsubishi Electric As The New Title Sponsor Of AFF Mitsubishi Electric Cup 2022". www.affmitsubishielectriccup.com (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2022-05-24.
↑ "ฟุตบอลอาเซียน คัพ เปลี่ยนชื่อพร้อมรีเบรนด์โลโก้". พีพีทีวี. 29 กุมภาพันธ์ 2024. สืบค้นเมื่อ 17 เมษายน 2024.{{cite news}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)
↑ Noronha, Anselm (28 September 2021). "Singapore to host AFF Suzuki Cup 2020: Teams, how to watch & more | Goal.com". Goal.com. สืบค้นเมื่อ 29 September 2021.
↑ "Thailand loses right to host tournaments". Bangkok Post. Bangkok Post Public Co. Ltd. สืบค้นเมื่อ 25 November 2021. The country has also been denied the right to display its national flag at any such events (international football events).
↑ "Chairman Of PSSI: Regarding The Flag At AFF 2020, We Will Follow Whatever The Decision Is". VOI – Waktunya Merevolusi Pemberitaan (ภาษาอังกฤษ). 24 November 2021. สืบค้นเมื่อ 25 November 2021.
↑ "WADA confirms non-compliance of five Anti-Doping Organizations (7 October 2021)". World Anti-Doping Agency (ภาษาอังกฤษ). 7 October 2021. สืบค้นเมื่อ 4 December 2021.
↑ "New format confirmed for AFF Suzuki Cup". Football Channel Asia. 14 March 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 March 2016. สืบค้นเมื่อ 12 December 2016.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

เว็บไซต์ทางการ
AFF Cup ที่ RSSSF.com

[4] การแข่งขันได้ถูกเลื่อนการแข่งขันเนื่องจากสถานการณ์ การระบาดทั่วของโควิด-19

[6] เมื่อวันที่ 28 กันยายน 2021 ได้มีการประกาศว่าสิงค์โปร์จะเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขัน ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2020 โดยจะจัดการแข่งขันเพียงประเทศเดียว^[4]

[Flag_of_Indonesia_and_Thailand_in_2020_AFF_Championship-10] 3.0 ^3.1 เนื่องจากการไม่ปฏิบัติตามเงื่อนไขที่กำหนดโดย องค์กรต่อต้านการใช้สารต้องห้ามโลก (WADA), ไทยและอินโดนีเซีย จะไม่ได้รับอนุญาตให้แสดงตัวด้วยธงประจำชาติของพวกเขา^[5]^[6] โดยจะมีผลตั้งแต่เดือนตุลาคม 2021^[7]โดยไทยเลือกใช้โลโก้ของทีมชาติแทนธงชาติ ขณะที่อินโดนีเซียเลือกใช้ตราแผ่นดิน.

[Australia-12] นับตั้งแต่เข้าร่วม เอเอฟเอฟ ในปี 2013, ออสเตรเลีย ไม่เคยเข้าร่วมการแข่งขัน ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน อย่างไรก็ตาม ออสเตรเลียได้เข้าแข่งขันใน ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติเอเชียตะวันออก ในปี 2013.

[1] "Global News News.2008 | Global Suzuki". www.globalsuzuki.com. สืบค้นเมื่อ 2022-10-04.

[2] "AFF Announces Mitsubishi Electric As The New Title Sponsor Of AFF Mitsubishi Electric Cup 2022". www.affmitsubishielectriccup.com (ภาษาอังกฤษแบบบริติช). สืบค้นเมื่อ 2022-05-24.

[3] "ฟุตบอลอาเซียน คัพ เปลี่ยนชื่อพร้อมรีเบรนด์โลโก้". พีพีทีวี. 29 กุมภาพันธ์ 2024. สืบค้นเมื่อ 17 เมษายน 2024.{{cite news}}: CS1 maint: url-status (ลิงก์)

[5] Noronha, Anselm (28 September 2021). "Singapore to host AFF Suzuki Cup 2020: Teams, how to watch & more | Goal.com". Goal.com. สืบค้นเมื่อ 29 September 2021.

[Bangkok_Post_Public_Co._Ltd-7] "Thailand loses right to host tournaments". Bangkok Post. Bangkok Post Public Co. Ltd. สืบค้นเมื่อ 25 November 2021. The country has also been denied the right to display its national flag at any such events (international football events).

[8] "Chairman Of PSSI: Regarding The Flag At AFF 2020, We Will Follow Whatever The Decision Is". VOI – Waktunya Merevolusi Pemberitaan (ภาษาอังกฤษ). 24 November 2021. สืบค้นเมื่อ 25 November 2021.

[9] "WADA confirms non-compliance of five Anti-Doping Organizations (7 October 2021)". World Anti-Doping Agency (ภาษาอังกฤษ). 7 October 2021. สืบค้นเมื่อ 4 December 2021.

[11] "New format confirmed for AFF Suzuki Cup". Football Channel Asia. 14 March 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 March 2016. สืบค้นเมื่อ 12 December 2016.

[1]

[2]

[3]

[a]

[b]

[c]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[note 1]

สัญลักษณ์ใช้ตั้งแต่ ซูซูกิ คัพ 2018
ก่อตั้ง	พ.ศ. 2539; 28 ปีที่แล้ว (2539)
ภูมิภาค	อาเซียน (เอเอฟเอฟ)
จำนวนทีม	11 (รวม) 10 (รอบสุดท้าย)
ทีมชนะเลิศปัจจุบัน	ไทย (ชนะเลิศครั้งที่ 7)
ทีมที่ประสบความสำเร็จที่สุด	ไทย (ชนะเลิศ 7 ครั้ง)
เว็บไซต์	affmitsubishielectriccup.com
ฟุตบอลชิงแชมป์แห่งชาติอาเซียน 2022
การแข่งขัน 1996 1998 2000 2002 2004 2007 2008 2010 2012 2014 2016 2018 2020 2022 2024