ลัทธิมังสวิรัติแบบเชน
อาหารมังสวิรัติแบบเชนเป็นการปฏิบัติส่วนหนึ่งของวัฒนธรรมและปรัชญาของศาสนาเชน รูปแบบอาหารของเชนเป็นหนึ่งในการทานอาหารที่มีกฎเคร่งครัดมากที่สุดชนิดหนึ่ง อาหารเชนมีลักษณะเป็นมังสวิรัติแบบแล็กโท (lacto vegetarian) และมีข้อห้ามทานผักในดิน เช่น มันฝรั่ง, กระเทียม และหอมใหญ่ โดยปฏิบัติดังนั้นเพื่อไม่ให้ทำอันตรายแก่แมลงและสิ่งมีชีวิตเล็กน้อยในดิน และไม่ให้พืชทั้งต้นถูกถอนรากถอนโคนจนเสียชีวิต การทานอาหารแบบเชนเช่นนี้ปฏิบัติในนักบวชและศาสนิกชนขณะถือศีล[1][2]
ศาสนิกชนเชนไม่ทานเนื้อสัตว์และไข่ทุกชนิดโดยมีรากฐานมาจากหลักอหิงสาในศาสนาเชน โดยแสดงออกผ่านการ "ไม่ทำร้ายสิ่งมีชีวิตอื่น" (non-injuring) การปฏิบัติเช่นนี้เพื่อเป็นการลดการสะสมกรรมที่กระทำต่อสิ่งมีชีวิตอื่น[3][4] ถึงแม้แนวคิดเดียวกันนี้จะปรากฏในศาสนาฮินดู พุทธ และเชน แต่การนำไปปฏิบัติและส่วนที่เน้นในการแสดงออกนั้นแตกต่างกัน ศาสนาเชนเชื่อว่าอหิงสาคือวัตรทางศาสนาที่สำคัญที่สุดของทุกคน (อหิงสาปรโมธรรมห์)[5][6][7] และเป็นเงื่อนไขที่จำเป็นต่อการหลุดพ้นจากการเวียนว่ายตายเกิด[8] อันเป็นเป้าหมายสูงสุดของศาสนาเชน การนำเอาหลักการอหิงสามาปฏิบัติอย่างจริงจังในชีวิตประจำวันไปจนถึงการทานอาหารนี้เป็นเอกลักษณ์สำคัญของศาสนาเชนที่ต่างจากฮินดูและพุทธ[9][10][11][12]
อ้างอิง แก้
- ↑ "An eggplant (aubergine) dish that's fit for a king!". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-07-11. สืบค้นเมื่อ 2021-04-12.
- ↑ Natubhai Shah 2004, p. 249.
- ↑ Laidlaw 1995, pp. 26–30.
- ↑ Laidlaw 1995, pp. 191–195.
- ↑ Dundas 2002, p. 160.
- ↑ Wiley 2006, p. 438.
- ↑ Laidlaw 1995, pp. 153–154.
- ↑ Hemacandra, Yogashastra 2.31.
- ↑ Laidlaw 1995, pp. 154–160.
- ↑ Jindal 1988, p. 74-90.
- ↑ Tähtinen 1976, p. 110.
- ↑ Dundas 2002, pp. 176–177.
บรรณานุกรม แก้
- Alsdorf, Ludwig (1962), Beiträge zur Geschichte von Vegetarismus und Rinderverehrung in Indien, Wiesbaden
- Chatterjee, Asim Kumar (2000), A comprehensive history of Jainism, vol. 1 (2nd rev. ed.), New Delhi: Munshiram Manoharlal Publishers, ISBN 81-215-0931-9
- Dundas, Paul (2002) [1992], The Jains (Second ed.), London and New York City: Routledge, ISBN 0-415-26605-X
- Granoff, Phyllis (1992), "The Violence of Non-Violence: A Study of Some Jain Responses to Non-Jain Religious Practices", Journal of the International Association of Buddhist Studies, 15
- Goyal, Śrīrāma (1987), A history of Indian Buddhism, Meerut: Kusumanjali Prakashan
- Jain, Champat Rai (1917), The Practical Path, The Central Jaina Publishing House
บทความนี้รวมเอาเนื้อความจากแหล่งอ้างอิงนี้ ซึ่งเป็นสาธารณสมบัติ - Jain, Jagdishchandra (1984), Life in Ancient India as Depicted in the Jain Canon and Commentaries (2nd ed.), New Delhi
- Jain, Vijay K. (2012), Acharya Amritchandra's Purushartha Siddhyupaya: Realization of the Pure Self, With Hindi and English Translation, Vikalp Printers, ISBN 978-81-903639-4-5 บทความนี้รวมเอาเนื้อความจากแหล่งอ้างอิงนี้ ซึ่งเป็นสาธารณสมบัติ
- Jindal, K.B. (1988), An epitome of Jainism, New Delhi
- Laidlaw, James (1995), Riches and Renunciation. Religion, economy, and society among the Jains, Oxford
- Lodha, R.M. (1990), Conservation of Vegetation and Jain Philosophy, in: Medieval Jainism: Culture and Environment, New Delhi
- Sangave, Vilas Adinath (1980), Jaina Community (2nd ed.), Bombay: Popular Prakashan, ISBN 978-0-317-12346-3
- Shah, Natubhai (2004) [First published in 1998], Jainism: The World of Conquerors, vol. I, Motilal Banarsidass, ISBN 81-208-1938-1
- Tähtinen, Unto (1976), Ahimsa. Non-Violence in Indian Tradition, London
- Tiruvaḷḷuvar (2000), Tirukkuṟaḷ (Tirukural : ethical masterpiece of the Tamil people), trans. Satguru Sivaya Subramuniyaswami, New Delhi: Abhinav Publications, ISBN 81-7017-390-6
- Wiley, Kristi L. (2006), Flügel, Peter (บ.ก.), Ahimsa and Compassion in Jainism, in Studies in Jaina History and Culture, London
