อาณาจักรสิงหะส่าหรี

อาณาจักรสิงหะส่าหรี (ชวา: ꦏꦫꦠꦺꦴꦤ꧀ꦱꦶꦔ꧀ꦲꦱꦫꦶ, อักษรโรมัน: Karaton Singhasari หรือ Karaton Singosari, อินโดนีเซีย: Kerajaan Singasari) มีศูนย์กลางอยู่ที่เมืองสิงหะส่าหรี เป็นอาณาจักรบนเกาะชวาตะวันออกใน ค.ศ. 1222 ถึง 1292 ซึ่งสืบทอดต่อจากอาณาจักรเกอดีรีในฐานะอาณาจักรที่โดดเด่นในชวาตะวันออก

อาณาจักรสิงหะส่าหรี

ꦱꦶꦔ꧀ꦲꦱꦫꦶ  (ชวา)
ค.ศ.1222–1292
สิงหะส่าหรีในรัชสมัยเกอร์ตาเนอการา
สิงหะส่าหรีในรัชสมัยเกอร์ตาเนอการา
เมืองหลวงตูมาเปิล ต่อมามีชื่อว่ากูตาราจา สิงหะส่าหรี (ปัจจุบันอยู่ส่วนนอกของมาลัง)
ภาษาทั่วไปภาษาชวาเก่า, ภาษาสันสกฤต
ศาสนา
เกอจาเวิน, ฮินดู, พุทธ, วิญญาณนิยม
การปกครองพระมหากษัตริย์
มหาราช 
• 1182–1227
เกิน อารก
• 1268–1292
เกอร์ตาเนอการา
ประวัติศาสตร์ 
• การครองราชย์ของเกิน อารก
ค.ศ.1222
• การโจมตีโดยจายากาตวังแห่งอาณาจักรเกอดีรี
1292
สกุลเงินทองธรรมชาติและเหรียญเงิน
ก่อนหน้า
ถัดไป
อาณาจักรเกอดีรี
อาณาจักรมัชปาหิต

ก่อตั้งแก้ไข

ดูเพิ่มที่: เกิน อารก

สิงหะส่าหรีถูกก่อตั้งโดยเกิน อารก (ค.ศ. 1182-1227/1247) ซึ่งเรื่องราวของเขาเป็นนิทานพื้นบ้านยอดนิยมในชวากลางและตะวันออก เรื่องราวชีวิตส่วนใหญ่ของพระองค์และประวัติศาสตร์ช่วงต้นของสิงหะสาหรีนำมาจากรายงานปาราราตน ซึ่งมีส่วนที่เป็นตำนานบางส่วน เกินอารกเป็นโอรสกำพร้าจากแม่ที่มีนามว่า เกิน เอินดก และพ่อที่ไม่ทราบนาม (บางเรื่องบันทึกว่า พระองค์เป็นพระโอรสของพระพรหม) ในอาณาจักรเกอดีรี

เกิน อารก ได้เลื่อนขั้นจากบริวารของตุงกุล อาเมอตุง ผู้ปกครองแคว้นในตูมาเปิล (ปัจจุบันอยู่ที่มาลัง) เพื่อกลายเป็นผู้ปกครองชวาจากเกอดีรี ถือกันว่าพระองค์เป็นผู้ก่อตั้งราชวงศ์ราจาซาทั้งสายสิงหะสาหรีกับมัชปาหิต[1] พระองค์ถูกลอบปลงพระชนม์โดยอานูซาปาตี เพื่อล้างแค้นจากการที่พระองค์ฆ่าตุงกุล อาเมอตุง พระราชบิดาของพระองค์ท่าน[2]:185–187 ปันจี โตะฮ์จายา พระราชโอรสของเกิน อารก ลอบปลงพระชนม์อานูซาปาตี แต่ครองราชย์ได้ไม่กี่เดือนใน ค.ศ. 1248 ก่อนที่พระราชนัดดาจะก่อกบฏ ทั้งรางา วูนี กับมาฮีชา จัมปากา รวมกันปกครองภายใต้พระนามวิชนูวาร์ดานากับนาราซิมฮามูร์ตี[2]:188

กษัตริย์สิงหะส่าหรีแก้ไข

 
ลำดับวงศ์ตระกูลของราชวงศ์ราจาซา พระราชวงศ์ของสิงหะส่าหรีกับมัชปาหิต โดยมีการเน้นสีผู้ปกครองกับระยะเวลารัชกาล

อ้างอิงแก้ไข

  1. Southeast Asia: a historical encyclopedia. 2004. ISBN 9781576077702. สืบค้นเมื่อ 25 July 2010.
  2. 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 Cœdès, George (1968). The Indianized states of Southeast Asia. University of Hawaii Press. ISBN 9780824803681.

อ่านเพิ่มแก้ไข

  • Saidihardjo, Dr. M. Pd., A.M, Sardiman, Drs., Sejarah untuk SMP, Tiga Serangkai, Solo, 1987, 4th reprint edition in 1990

แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข