อาณาจักรสิงหะส่าหรี
อาณาจักรสิงหะส่าหรี (ชวา: ꦏꦫꦠꦺꦴꦤ꧀ꦱꦶꦔ꧀ꦲꦱꦫꦶ, อักษรโรมัน: Karaton Singhasari หรือ Karaton Singosari, อินโดนีเซีย: Kerajaan Singasari) มีศูนย์กลางอยู่ที่เมืองสิงหะส่าหรี เป็นอาณาจักรบนเกาะชวาตะวันออกใน ค.ศ. 1222 ถึง 1292 ซึ่งสืบทอดต่อจากอาณาจักรเกอดีรีในฐานะอาณาจักรที่โดดเด่นในชวาตะวันออก
อาณาจักรสิงหะส่าหรี ꦱꦶꦔ꧀ꦲꦱꦫꦶ (ชวา) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ค.ศ.1222–1292 | |||||||||
 สิงหะส่าหรีในรัชสมัยเกอร์ตาเนอการา | |||||||||
| เมืองหลวง | ตูมาเปิล ต่อมามีชื่อว่ากูตาราจา สิงหะส่าหรี (ปัจจุบันอยู่ส่วนนอกของมาลัง) | ||||||||
| ภาษาทั่วไป | ภาษาชวาเก่า, ภาษาสันสกฤต | ||||||||
| ศาสนา | เกอจาเวิน, ฮินดู, พุทธ, วิญญาณนิยม | ||||||||
| การปกครอง | พระมหากษัตริย์ | ||||||||
| มหาราช | |||||||||
• 1182–1227 | เกิน อารก | ||||||||
• 1268–1292 | เกอร์ตาเนอการา | ||||||||
| ประวัติศาสตร์ | |||||||||
• การครองราชย์ของเกิน อารก | ค.ศ.1222 | ||||||||
• การโจมตีโดยจายากาตวังแห่งอาณาจักรเกอดีรี | 1292 | ||||||||
| สกุลเงิน | ทองธรรมชาติและเหรียญเงิน | ||||||||
| |||||||||
ก่อตั้งแก้ไข
สิงหะส่าหรีถูกก่อตั้งโดยเกิน อารก (ค.ศ. 1182-1227/1247) ซึ่งเรื่องราวของเขาเป็นนิทานพื้นบ้านยอดนิยมในชวากลางและตะวันออก เรื่องราวชีวิตส่วนใหญ่ของพระองค์และประวัติศาสตร์ช่วงต้นของสิงหะสาหรีนำมาจากรายงานปาราราตน ซึ่งมีส่วนที่เป็นตำนานบางส่วน เกินอารกเป็นโอรสกำพร้าจากแม่ที่มีนามว่า เกิน เอินดก และพ่อที่ไม่ทราบนาม (บางเรื่องบันทึกว่า พระองค์เป็นพระโอรสของพระพรหม) ในอาณาจักรเกอดีรี
เกิน อารก ได้เลื่อนขั้นจากบริวารของตุงกุล อาเมอตุง ผู้ปกครองแคว้นในตูมาเปิล (ปัจจุบันอยู่ที่มาลัง) เพื่อกลายเป็นผู้ปกครองชวาจากเกอดีรี ถือกันว่าพระองค์เป็นผู้ก่อตั้งราชวงศ์ราจาซาทั้งสายสิงหะสาหรีกับมัชปาหิต[1] พระองค์ถูกลอบปลงพระชนม์โดยอานูซาปาตี เพื่อล้างแค้นจากการที่พระองค์ฆ่าตุงกุล อาเมอตุง พระราชบิดาของพระองค์ท่าน[2]:185–187 ปันจี โตะฮ์จายา พระราชโอรสของเกิน อารก ลอบปลงพระชนม์อานูซาปาตี แต่ครองราชย์ได้ไม่กี่เดือนใน ค.ศ. 1248 ก่อนที่พระราชนัดดาจะก่อกบฏ ทั้งรางา วูนี กับมาฮีชา จัมปากา รวมกันปกครองภายใต้พระนามวิชนูวาร์ดานากับนาราซิมฮามูร์ตี[2]:188
กษัตริย์สิงหะส่าหรีแก้ไข
- เกิน อารก ค.ศ. 1222–1227[2]:185–187
- อานูซาปาตี ค.ศ. 1227–1248[2]:187–188
- ปันจี โตะฮ์จายา ค.ศ. 1248[2]:188
- วิชนูวาร์ดานา-นาราซิมฮามูร์ตี ค.ศ. 1248–1268[2]:188
- เกอร์ตาเนอการา ค.ศ. 1268–1292[2]:188
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ Southeast Asia: a historical encyclopedia. 2004. ISBN 9781576077702. สืบค้นเมื่อ 25 July 2010.
- ↑ 2.0 2.1 2.2 2.3 2.4 2.5 2.6 Cœdès, George (1968). The Indianized states of Southeast Asia. University of Hawaii Press. ISBN 9780824803681.
อ่านเพิ่มแก้ไข
- Saidihardjo, Dr. M. Pd., A.M, Sardiman, Drs., Sejarah untuk SMP, Tiga Serangkai, Solo, 1987, 4th reprint edition in 1990
แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข
| คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: อาณาจักรสิงหะส่าหรี |
- The Origins of Rajasa Dynasty
- Beginnings to 1500: The Old Kingdoms and the Coming of Islam, a timeline of Indonesian history until 1500 AD
 |
บทความนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล หมายเหตุ: ขอแนะนำให้จัดหมวดหมู่โครงให้เข้ากับเนื้อหาของบทความ (ดูเพิ่มที่ วิกิพีเดีย:โครงการจัดหมวดหมู่โครงที่ยังไม่สมบูรณ์) |