อาคารกาบานัก
อาคารกาบานัก (สเปน: Edificio Kavanagh; อังกฤษ: Kavanagh Building) เป็นตึกระฟ้าที่มีชื่อเสียงในย่านเรติโร บัวโนสไอเรส ประเทศอาร์เจนตินา ออกแบบขึ้นในปี 1934 โดยสถาปนิกเกรโกริโอ ซันเชซ, เอร์เนสโต ลาโกส และลุยส์ มาริอา เด ลา ตอร์เร อาคารนี้ได้รับการยกย่องให้เป็นจุดสูงสุดของสถาปัตยกรรมมอเดิร์น[3] เมื่ออาคารเปิดให้ใช้งานในปี 1936 กาบานักกลายเป็นตึกที่สูงที่สุดในลาตินอเมริกา
อาคารกาบานัก | |
---|---|
Edificio Kavanagh | |
ข้อมูลทั่วไป | |
ประเภท | ที่อยู่อาศัย |
ที่ตั้ง | 1065 ถนนโฟลริดา[1] เรติโร บัวโนสไอเรส ประเทศอาร์เจนตินา |
พิกัด | 34°35′43.5″S 58°22′28.8″W / 34.595417°S 58.374667°Wพิกัดภูมิศาสตร์: 34°35′43.5″S 58°22′28.8″W / 34.595417°S 58.374667°W |
เริ่มสร้าง | 1934 |
แล้วเสร็จ | 1936 |
เปิดใช้งาน | 2 มกราคม 1936 |
ความสูง | |
ชั้นบนสุด | 120 m (390 ft) |
ข้อมูลทางเทคนิค | |
จำนวนชั้น | 31 |
พื้นที่แต่ละชั้น | 28,000 m2 (300,000 sq ft) บนพื้นที่ 2,400 m2 (26,000 sq ft) |
ลิฟต์ | 12 |
การออกแบบและการก่อสร้าง | |
สถาปนิก | เกรโกริโอ ซันเชซ, เอร์เนสโต ลาโกส และลุยส์ มาริอา เด ลา ตอร์เร[2] |
ผู้รับเหมาก่อสร้าง | โรโดลโฟ เซร์บินิ |
กาบานักถือกันว่าเป็นอาคารเอกลักษณ์หนึ่งของบัวโนสไอเรส[4][5] จากการสำรวจในปี 2013 โดยกลารินจากผู้คนจำนวน 600 คนที่ไม่ได้ประกอบอาชีพสายสถาปัตยกรรมและก่อสร้าง พบว่ากาบานักเป็นตึกที่เป็นที่นิยมชมชอบมากที่สุดในบรรดาชาวเมืองบัวโนสไอเรส[6]
ประวัติ แก้
การก่อสร้างใช้เวลา 14 เดือนจากปี 1934 โดยอาคารนี้เป็นการลงทุนอสังหาริมทรัพย์ของโกรินา กาบานัก (Corina Kavanagh) เศรษฐินีลูกหลานชาวไอริช[7] โดยอาคารออกแบบใช้สถาปัตยกรรมมอเดิร์น กับ อาร์ตเดโก ผสมผสาน และออกแบบตามหลักคิดอย่างเรชั่นนอลลิสม์
เมื่อสร้างเสร็จ อาคารนี้เป็นตึกที่สูงที่สุดในลาตินอเมริกา[7] อะพาร์ตเมนต์จำนวนรวม 105 ห้องของอาคารมีกลุ่มลูกค้าเป้าหมายหลักคือชนชั้นกลางตอนบน
โกรินา กาบานัก อาศัยอยู่บนชั้น 14 ในอะพาร์ตเมนต์ห้องที่ใหญ่ที่สุดของอาคารเป็นเวลาหลายปี ซึ่งเธอเหมาอาศัยทั้งชั้น เป็นเรื่องเล่าสืบต่อกันมาว่าจริง ๆ แล้วรูปทรงของอาคารนั้นออกแบบมาเพื่อเป็นสิ่งก่อสร้างเพื่อการล้างแค้น โกรินาตกหลุมรักกับลูกชายคนหนึ่งของตระกูลอันโชเรนา (Anchorena) ตระกูลชนชั้นสูงร่ำรวยของอาร์เจนตินา อย่างไรก็ตาม ถึงแม้โกรินาจะเป็นผู้มั่งคั่ง แต่เธอไม่ได้มาจากตระกูลชนชั้นสูง ตระกูลอันโชเรนาจึงปฏิเสธการสมรสของเธอกับลูกชายของตระกูล คฤหาสน์ที่อยู่ในเวลานั้นของตระกูลอันโชเรนา (ปัจจุบันคือ ปาลาซิโอซานมาร์ติน) ตั้งอยู่บนอีกฝั่งของปลาซาซานมาร์ติน และได้สร้างโบสถ์ตระกูลไว้อีกฝั่งหนึ่งของปลาซา ซึ่งจะสามารถมองเห็นได้จากคฤหาสน์ของตระกูล หลังโกรินาถูกปฏิเสธการหมั้น เธอแก้แค้นโดยการกำชับให้สถาปนิกผู้ออกแบบว่าอาคารใหม่ที่เธอจะสร้างนี้ต้องปิดกั้นทิวทัศน์ของโบสถ์ ไม่ให้คฤหาสน์ของตระกูลนั้นมองเห็นโบสถ์ที่ตัวเองสร้างได้[1]
สถาปัตยกรรม แก้
อาคารกาบานักเป็นตัวอย่างสำคัญชิ้นหนึ่งของสถาปัตยกรรมอินเทอร์เนชั่นนอล ซึ่งรู้จักในท้องถิ่นว่าสถาปัตยกรรมเรชั่นนอลลิสต์[8][9][10][3][11] และบางครั้งมีผู้จัดว่าอาคารนี้เป็นสถาปัตยกรรมแบบอาร์ตเดโก ซึ่งเป็นผลจากความคล้ายคลึงกันของสถาปัตยกรรมแบบเหล่านี้[12][13]
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 Reina, Laura (January 3, 2006). "El Kavanagh y sus 70 años de historias". La Nación (ภาษาสเปน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-02-21. สืบค้นเมื่อ February 8, 2020.
- ↑ "Edificio Kavanagh". Comisión Nacional de Museos y de Monumentos y Lugares Históricos (ภาษาสเปน). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 3 December 2013. สืบค้นเมื่อ 1 December 2013.
- ↑ 3.0 3.1 อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ
<ref>
ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อtvpublica
- ↑ Gigena, Daniel (May 30, 2018). "Los secretos del Kavanagh, el primer edificio moderno de Buenos Aires". La Nación (ภาษาสเปน). สืบค้นเมื่อ February 6, 2020.
- ↑ Abdala, Verónica (June 2, 2018). "Kavanagh, la torre que acaricia el cielo". Clarín (ภาษาสเปน). สืบค้นเมื่อ February 6, 2020.
- ↑ "El Kavanagh es el edificio que más le gusta a la gente en Capital". Clarín (ภาษาสเปน). December 22, 2013. สืบค้นเมื่อ February 7, 2020.
- ↑ 7.0 7.1 Novillo, Pablo (December 30, 2008). "Venden el piso 14 del edificio Kavanagh: el más caro de la Ciudad". Clarín (ภาษาสเปน). สืบค้นเมื่อ April 11, 2014.
- ↑ Balderston, González & López, 2000. p. 776
- ↑ Grementieri, Fabio (February 22, 2013). "Racionalismo: la utopía del progreso". La Nación (ภาษาสเปน). สืบค้นเมื่อ February 7, 2020.
- ↑ "Arquitectura racionalista" (ภาษาสเปน). Official tourism website of the City of Buenos Aires. สืบค้นเมื่อ February 7, 2020.
- ↑ Plotquin, Silvio (December 2018). "Sánchez, Lagos y de la Torre: la iniciativa privada a la vanguardia de la interpretación normativa". A&P Continuidad (ภาษาสเปน). National University of Rosario. 5 (9): 76–87. doi:10.35305/23626097v5i9.184. ISSN 2362-6097.
- ↑ "Arquitectura art déco" (ภาษาสเปน). Official tourism website of the City of Buenos Aires. สืบค้นเมื่อ February 8, 2020.
- ↑ James-Chakraborty, Kathleen (January 1, 2014). "The Modern Movement in the Americas". Architecture since 1400. University of Minnesota Press. ISBN 978-0816673971. สืบค้นเมื่อ February 8, 2020.
บรรณานุกรม แก้
- Balderston, Daniel; González, Mike; López, Ana M. (December 7, 2000). Encyclopedia of Contemporary Latin American and Caribbean Cultures. Routledge. ISBN 978-0415131889. สืบค้นเมื่อ February 7, 2020.