ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน
ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน (อังกฤษ: American English, AmE, AE, AmEng, USEng, en-US) หรืออาจเรียกว่า ภาษาอังกฤษแบบสหรัฐ (อังกฤษ: United States English, U.S. English) เป็นกลุ่มของภาษาถิ่นของภาษาอังกฤษที่ใช้ในสหรัฐเป็นส่วนใหญ่ ประมาณสองในสามของเจ้าของภาษาอังกฤษอาศัยอยู่ในสหรัฐ
| ภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน | |
|---|---|
| ภูมิภาค | สหรัฐ |
| จำนวนผู้พูด | [1] 25.6 ล้านคนที่พูดภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่สองในสหรัฐ (ค.ศ. 2003) |
| ตระกูลภาษา | |
| รูปแบบก่อนหน้า | อังกฤษเก่า
|
| ระบบการเขียน | อักษรละติน (ชุดตัวอักษรอังกฤษ) อักษรเบลล์ภาษาอังกฤษแบบรวม[2] |
| สถานภาพทางการ | |
| ภาษาทางการ | สหรัฐ (32 รัฐ, 5 ดินแดนที่ไม่ใช่รัฐ) (ดูที่บทความ) |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-3 | – |
| ภาษาอังกฤษ |
| สำเนียง |
| สำเนียงบริติช |
| สำเนียงในเครือจักรภพ |
| สำเนียงอังกฤษ |
| สำเนียงอเมริกัน |
| สำเนียงออสเตรเลีย |
| ทิงลิช |
| อิงริช |
พจนานุกรมเล่มแรกของภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน เขียนโดยโนอาห์ เว็บสเตอร์ ใน ค.ศ. 1828 แสดงถึงข้อแตกต่างระหว่างภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน และอังกฤษดั้งเดิมที่มาจากบริเตน ข้อแตกต่างที่เว็บสเตอร์เขียนรวมถึง การสะกดคำ เช่นคำว่า center แทนคำว่า centre และ color แทน colour และการอ่านออกเสียงต่าง ๆ
ตัวอย่างคำศัพท์หลายคำที่มีต้นกำเนิดมาจากภาษาอังกฤษแบบอเมริกัน ซึ่งได้แก่ OK (โอเค), blizzard (บลิซซาร์ด) และ teenager (วัยรุ่น)
อ้างอิง แก้
- ↑ English (United States) ที่ Ethnologue (18th ed., 2015) (ต้องสมัครสมาชิก)
- ↑ "Unified English Braille (UEB)". Braille Authority of North America (BANA). 2 November 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-11-23. สืบค้นเมื่อ 2 January 2017.
 | บทความภาษานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |