ชุดตัวอักษรแมนจู

ชุดตัวอักษรแมนจู (แมนจู: ᠮᠠᠨ᠋ᠵᡠ
ᡥᡝᡵᡤᡝᠨ; จีน: 满文; พินอิน: mǎn wén หม่าน เหวิน, อังกฤษ: Manchu alphabet) เริ่มปรากฏเมื่อ พ.ศ. 2142 ประดิษฐ์โดยผู้นำชาวแมนจู นูร์ฮาจี ผู้สถาปนารัฐแมนจู พัฒนามาจากอักษรมองโกเลียโบราณ มีการปรับปรุงเล็กน้อยเมื่อ พ.ศ. 2175 เมื่อชาวแมนจูสถาปนาราชวงศ์ชิงเมื่อ พ.ศ. 2187 ช่วง 200 ปีแรก ภาษาแมนจูเป็นภาษาราชการหลักและใช้เป็นภาษากลาง เมื่อราว พ.ศ. 2393 ชาวแมนจูจำนวนมากหันมาใช้ภาษาจีนและเขียนภาษาแมนจูด้วยอักษรจีนจนกระทั่งสิ้นสุดราชวงศ์ชิง

ชุดตัวอักษรแมนจู
ตราที่มีอักษรแมนจู
ชนิด	อักษร
ภาษาพูด	ภาษาแมนจู ภาษาซิเบ
ระบบแม่	ไซนายดั้งเดิม ฟินิเชีย แอราเมอิก ซีรีแอก ซอกเดีย อุยกูร์เก่า มองโกเลีย ชุดตัวอักษรแมนจู
ISO 15924	Mong
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทศาสตร์สัทอักษรสากล หากไม่มีการสนับสนุนเร็นเดอร์ที่เหมาะสม คุณอาจเห็นเครื่องหมายคำถาม กล่อง หรือสัญลักษณ์อื่นแทนอักขระยูนิโค้ด

อักษรในชุดนี้เขียนในแนวตั้งจากบนลงล่าง และจากซ้ายไปขวา อักษรแต่ละตัวมีรูปต้นคำ กลางคำและท้ายคำ สระมีรูปแยกต่างหาก อักษรบางตัวมีรูปร่างต่างไปขึ้นกับว่าสระมาก่อนหรือตามหลังอักษรนั้น

ใช้เขียน

• ภาษาแมนจูซึ่งอยู่ในกลุ่มภาษาตุงกูซิก มีชาวแมนจูราว 9 ล้านคนอยู่ทางตะวันออกเฉียงเหนือของจีน ส่วนใหญ่คนกลุ่มนี้จะพูดภาษาจีนกลาง ในมณฑลซินเจียงมีชาวซิโบราว 27,000 คน พูดภาษาใกล้เคียงกับภาษาแมนจู ชาวซิโบเข้ามาอยู่ในซินเกียงตั้งแต่ พ.ศ. 2307

อ้างอิง

• อักษรแมนจู (อังกฤษ)