หม่อมเจ้าพระสังวรวรประสาธน์ (ชัชวาลย์ ชลิโต)
หม่อมเจ้าพระสังวรวรประสาธน์ พระนามเดิม หม่อมเจ้าชัชวาลย์ ฉายา ชลิโต (20 ธันวาคม พ.ศ. 2407 - 29 เมษายน พ.ศ. 2442) เป็นพระราชาคณะฝ่ายธรรมยุติกนิกาย
หม่อมเจ้า พระสังวรวรประสาธน์ (ชัชวาลย์ ชลิโต) | |
|---|---|
| ส่วนบุคคล | |
| ประสูติ | หม่อมเจ้าชัชวาลย์ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2407 |
| สิ้นชีพิตักษัย | 29 เมษายน พ.ศ. 2442 (34 ปี) |
| ศาสนา | พุทธ |
| บุพการี |
|
| ราชวงศ์ | นรินทรางกูร (ราชวงศ์จักรี) |
| นิกาย | เถรวาท |
| สำนัก | ธรรมยุติกนิกาย |
| การศึกษา | โรงเรียนพระตำหนักสวนกุหลาบ |
| ตำแหน่งชั้นสูง | |
| ที่อยู่ | วัดบวรนิเวศราชวรวิหาร จังหวัดพระนคร |
| อุปสมบท | พ.ศ. 2429 วัดพระศรีรัตนศาสดาราม |
| ตำแหน่ง | พระราชาคณะฝ่ายสมถะ |
ประวัติ แก้
หม่อมเจ้าพระสังวรวรประสาธน์ มีพระนามเดิมว่า หม่อมเจ้าชัชวาลย์ ประสูติเมื่อวันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2407[1] เป็นพระโอรสในพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงบดินทรไพศาลโสภณ ฑีฆชนม์เชษฐประยูร กับหม่อมราชวงศ์เลื่อน นรินทรางกูร
เมื่อครั้งทรงพระเยาว์ทรงเรียนที่โรงเรียนพระตำหนักสวนกุหลาบที่ในพระบรมมหาราชวัง ถึงปีจอ พ.ศ. 2429 ทรงผนวชที่วัดพระศรีรัตนศาสดาราม แล้วไปทำทัฬหีกรรมที่วัดราชประดิษฐสถิตมหาสีมารามราชวรวิหาร สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (สา ปุสฺสเทโว) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระเจ้าน้องยาเธอ กรมหมื่นวชิรญาณวโรรส กับพระอริยมุนี (เดช ฐานจาโร) เป็นพระกรรมวาจาจารย์ ทรงผนวชแล้วอยู่วัดราชประดิษฐฯ[2]
วันที่ 20 ธันวาคม พ.ศ. 2437 ในคราวทรงตั้งหม่อมเจ้าพระสมเด็จพระพุฒาจารย์ (ทัด) ได้ทรงตั้งหม่อมเจ้าพระชัชวาลย์เป็นพระราชาคณะฝ่ายสมถะที่ หม่อมเจ้าพระสังวรวรประสาธน์ พระราชทานนิตยภัตเดือนละ 3 ตำลึง[3] ต่อมาทรงย้ายมาอยู่วัดบวรนิเวศราชวรวิหาร
หม่อมเจ้าพระสังวรวรประสาธน์ ประชวรอาเจียนเป็นพระโลหิตมาตั้งแต่วันที่ 22 เมษายน พ.ศ. 2442 จนถึงวันที่ 29 เมษายน เวลาเช้า 3 โมง 30 นาที จึงสิ้นชีพิตักษัย[4] สิริชันษาได้ 35 ปี
พงศาวลี แก้
| พงศาวลีของหม่อมเจ้าพระสังวรวรประสาธน์ (ชัชวาลย์ ชลิโต) | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
อ้างอิง แก้
- ↑ "หม่อมเจ้าพระสังวรวรประสาธน์ วัดบวรนิเวศวิหาร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-01-23. สืบค้นเมื่อ 2017-04-30.
- ↑ สมมอมรพันธุ์, พระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระ. เรื่องตั้งพระราชาคณะผู้ใหญ่ในกรุงรัตนโกสินทร์ เล่ม ๑. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร, 2545. 428 หน้า. หน้า 196-197. ISBN 974-417-530-3
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศตั้งตำแหน่งพระสงฆ์, เล่ม 11, ตอน 39, 23 ธันวาคม ร.ศ. 113, หน้า 313
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, ข่าวตายในกรุง, เล่ม 16, ตอน 5, 30 เมษายน ร.ศ. 118, หน้า 80