หมู่เกาะซีชา
(เปลี่ยนทางจาก หมู่เกาะแพราเซล)
หมู่เกาะซีชา (จีนตัวย่อ: 西沙群岛; จีนตัวเต็ม: 西沙群島; พินอิน: xīshā qúndǎo; แปลตรงตัว: "กลุ่มเกาะทรายตะวันตก"[1], ซีชาฉฺวินเต่า), หมู่เกาะฮหว่างซา (เวียดนาม: Quần đảo Hoàng Sa, แปลตรงตัว 'กลุ่มเกาะทรายเหลือง') หรือ หมู่เกาะพาราเซล (อังกฤษ: Paracel Islands) เป็นกลุ่มเกาะอยู่ในเขตมณฑลไห่หนาน ประเทศจีน และเป็นดินแดนพิพาทที่ถูกอ้างสิทธิโดยประเทศเวียดนามและไต้หวัน พื้นที่หมู่เกาะถูกครอบครองบางส่วนโดยจีนมาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 7 ในสมัยราชวงศ์ถังและราชวงศ์ซ่ง[2] และบางส่วนโดยเวียดนามมาตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 15[3] ต่อมาเมื่อเกิดการสู้รบกันเมื่อวันที่ 20 มกราคม พ.ศ. 2517 ระหว่างสาธารณรัฐประชาชนจีนกับเวียดนามใต้[4] จีนได้ครอบครองพื้นที่ทั้งหมด แต่ก็ยังถูกโต้แย้งโดยเวียดนาม
.jpg)
| หมู่เกาะซีชา | |||||||||||||||||
| ชื่อภาษาจีน | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| อักษรจีนตัวย่อ | 西沙群岛 | ||||||||||||||||
| อักษรจีนตัวเต็ม | 西沙群島 | ||||||||||||||||
| ความหมายตามตัวอักษร | กลุ่มเกาะทรายตะวันตก | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| ชื่อภาษาเวียดนาม | |||||||||||||||||
| ภาษาเวียดนาม | Quần đảo Hoàng Sa | ||||||||||||||||
| ฮ้าน-โนม | 群島黃沙 | ||||||||||||||||
พื้นที่หมู่เกาะประกอบด้วยหินโสโครก เนินทราย และเกาะขนาดเล็กมากกว่า 30 แห่ง ตั้งอยู่ระหว่างชายฝั่งทะเลของเวียดนาม จีน ห่างจากเกาะไห่หนานไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ประมาณ 180 ไมล์ทะเล ครอบคลุมพื้นที่มหาสมุทรประมาณ 15,000 ตารางกิโลเมตร
ภูมิศาสตร์ แก้
- พิกัดภูมิศาสตร์: 16°40′N 112°20′E / 16.667°N 112.333°E[5]
- ชายฝั่ง: 518 กิโลเมตร (322 ไมล์)
- ภูมิอากาศ: เขตร้อน
- ระดับความสูง:
- จุดต่ำสุด: ทะเลจีนใต้ ความสูงที่ระดับน้ำทะเล
- จุดสูงสุด: ไม่ทราบสถานที่ตั้งบนเกาะร็อกกี ความสูง 14 เมตร (46 ฟุต)
- ทรัพยากรณ์ธรรมชาติ: ปลา, ปะการัง, อาจมีน้ำมันและก๊าซสำรอง
- ภัยพิบัติธรรมชาติ: ไต้ฝุ่น
ภูมิอากาศ แก้
| ข้อมูลภูมิอากาศของเกาะแพตเติล | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| เดือน | ม.ค. | ก.พ. | มี.ค. | เม.ย. | พ.ค. | มิ.ย. | ก.ค. | ส.ค. | ก.ย. | ต.ค. | พ.ย. | ธ.ค. | ทั้งปี |
| อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 31.3 (88.3) |
30.8 (87.4) |
33.1 (91.6) |
34.3 (93.7) |
35.9 (96.6) |
35.9 (96.6) |
35.1 (95.2) |
35.0 (95) |
34.0 (93.2) |
34.1 (93.4) |
32.8 (91) |
30.4 (86.7) |
35.9 (96.6) |
| อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) | 25.7 (78.3) |
26.7 (80.1) |
28.5 (83.3) |
30.6 (87.1) |
32.1 (89.8) |
31.8 (89.2) |
31.5 (88.7) |
31.0 (87.8) |
30.4 (86.7) |
29.2 (84.6) |
27.7 (81.9) |
26.8 (80.2) |
29.3 (84.7) |
| อุณหภูมิเฉลี่ยแต่ละวัน °C (°F) | 23.2 (73.8) |
23.9 (75) |
25.5 (77.9) |
27.5 (81.5) |
29.1 (84.4) |
29.2 (84.6) |
28.9 (84) |
28.7 (83.7) |
28.0 (82.4) |
27.0 (80.6) |
25.7 (78.3) |
24.9 (76.8) |
26.8 (80.2) |
| อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) | 21.7 (71.1) |
22.2 (72) |
23.6 (74.5) |
25.6 (78.1) |
27.1 (80.8) |
27.4 (81.3) |
27.1 (80.8) |
26.8 (80.2) |
26.1 (79) |
25.3 (77.5) |
24.4 (75.9) |
22.9 (73.2) |
25.0 (77) |
| อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) | 14.9 (58.8) |
18.1 (64.6) |
18.7 (65.7) |
19.1 (66.4) |
21.7 (71.1) |
23.0 (73.4) |
22.4 (72.3) |
21.0 (69.8) |
21.6 (70.9) |
21.2 (70.2) |
18.9 (66) |
13.8 (56.8) |
13.8 (56.8) |
| หยาดน้ำฟ้า มม (นิ้ว) | 13 (0.51) |
12 (0.47) |
23 (0.91) |
44 (1.73) |
74 (2.91) |
117 (4.61) |
225 (8.86) |
162 (6.38) |
216 (8.5) |
241 (9.49) |
152 (5.98) |
30 (1.18) |
1,308 (51.5) |
| ความชื้นร้อยละ | 80.6 | 81.6 | 81.5 | 81.8 | 82.2 | 84.2 | 84.6 | 85.3 | 85.7 | 84.5 | 83.8 | 81.9 | 83.1 |
| วันที่มีหยาดน้ำฟ้าโดยเฉลี่ย | 7.5 | 5.5 | 4.8 | 2.4 | 6.7 | 7.1 | 7.8 | 9.0 | 11.4 | 13.3 | 14.0 | 7.9 | 97.2 |
| จำนวนชั่วโมงที่มีแดด | 207 | 226 | 248 | 276 | 298 | 245 | 238 | 245 | 193 | 223 | 191 | 199 | 2,788 |
| แหล่งที่มา: Vietnam Institute for Building Science and Technology[6] | |||||||||||||
อ้างอิง แก้
- ↑ Jones, Gareth Wyn (2002). "Provinces". ใน Boland-Crewe, Tara; Lea, David (บ.ก.). The Territories of the People's Republic of China. London: Europa Publications. p. 101. ISBN 978-0-203-40311-2.
- ↑ Museum of Guangdong Province (1974.10). "Briefing Investigation Report of Guangdong Province Xisha Islands' Culture Relics". Culture Relics: 1–29, 95–102. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-01-09. สืบค้นเมื่อ 2008-11-28.
{{cite journal}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน:|date=(help) - ↑ Tập San Sử Địa, Đặc Khảo Hoàng Sa và Trường Sa - A Special Research on Paracel and Spratly Islands เก็บถาวร 2009-08-06 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, Geographical Digest, Vol 29., Saigon, 1974. Reproduced version. Retrieved on 4-13-2009
- ↑ Thomas J. Cutler, The Battle for the Paracel Islands, Naval Institute Press, Annapolis, MD. Retrieved on 4-24-2009.
- ↑ แม่แบบ:Cite enroute
- ↑ "Vietnam Building Code Natural Physical & Climatic Data for Construction" (PDF) (ภาษาเวียดนาม). Vietnam Institute for Building Science and Technology. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 22 July 2018. สืบค้นเมื่อ 22 July 2018.
ข้อมูล แก้
- (1686) Do Ba Cong Dao (translated by Buu Cam), "Toan Tap Thien Nam Tu Chí Lo Do Thu ", Hong Duc Ban Do, Saigon, 1962.
- (1776) Le Quí Don (translated by Le Xuan Giao), "Phu Bien Tap Luc", Saigon, 1972.
- (1821) Phan Huy Chu (translated by Nguyen Tho Duc), "Lich Trieu Hien Chuong Loai Chí", Saigon, 1972.
- (1837) Jean Louis TABERD, "Note on the Geography of Cochinchina", Journal of the Royal Asiatic Society of Bengal, Calcutta, Vol. VI, 9/1837.
- (1838) Jean Louis TABERD, "Additional Notice on the Geography of Cochinchina", Journal of the Royal Asiatic Society of Bengal, Calcutta, Vol. VII, 4/1838, pp 317–324.
- (1849) GUTZLAFF, "Geography of the Cochinchinese Empire", Journal of The Geographical Society of London, vol the 19th, p. 93.
- (1999) Vietnamese Claims to the Truong Sa Archipelago. Todd C. Kelly, August 1999.
- (????) Dr. Phan Van Hoang's historical and geographical analysis on Vietnam and China's claims on the Paracels – Vietnamese language link
- (2017) แม่แบบ:Cite enroute
อ่านเพิ่ม แก้
- Menon, Rajan, "Worry about Asia, Not Europe", The National Interest, Sept–Oct 2012 Issue, September 11, 2012
- Bateman, Sam; Emmers, Ralf, บ.ก. (2008). Security and International Politics in the South China Sea: Towards a co-operative management regime (illustrated ed.). Taylor & Francis. ISBN 978-0203885246.
- Bezlova, Antoaneta (Jan 29, 2008). "China moves to expand its reach". Asia Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 12, 2008. สืบค้นเมื่อ 10 March 2014.
{{cite news}}: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์) - Bouchat, Clarence J. (2014). The Paracel Islands and U.S. Interests and Approaches in the South China Sea. Carlisle, PA: Strategic Studies Institute and U.S. Army War College Press. ISBN 9781584876236. สืบค้นเมื่อ 25 July 2014.
- The Editors of Encyclopædia Britannica. "Spratly Islands - Britannica Online Encyclopedia". Britannica.com. Darshana Das, Gloria Lotha. สืบค้นเมื่อ 16 April 2014.
{{cite encyclopedia}}:|author=มีชื่อเรียกทั่วไป (help) - Kastner, Jens (Aug 10, 2012). "Taiwan pours cement on maritime dispute". Asia Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ August 9, 2012. สืบค้นเมื่อ 10 March 2014.
{{cite news}}: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์) - Kivimäki, Timo, บ.ก. (2002). War Or Peace in the South China Sea?. Contributor: Nordic Institute of Asian Studies (illustrated ed.). NIAS Press. ISBN 978-8791114014. ISSN 0904-597X.
- Lee, Peter (Jul 29, 2010). "US goes fishing for trouble". Asia Times. p. 2. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 31, 2010. สืบค้นเมื่อ 14 May 2014.
{{cite news}}: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์) - Lin, Cheng-yi (Feb 22, 2008). "Buffer benefits in Spratly initiative". Asia Times. pp. 1–2. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ May 9, 2008. สืบค้นเมื่อ 14 May 2014.
{{cite news}}: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์) - Morley, James W.; Nishihara, Masashi, บ.ก. (1997). Vietnam Joins the World. M.E. Sharpe. ISBN 978-0765633064.
- Pak, Hŭi-gwŏn (2000). The Law of the Sea and Northeast Asia: A Challenge for Cooperation. Vol. Volume 35 of Publications on Ocean Development, V. 35 (illustrated ed.). Martinus Nijhoff Publishers. ISBN 978-9041114075.
{{cite book}}:|volume=has extra text (help) - Severino, Rodolfo (2011). Where in the World is the Philippines?: Debating Its National Territory (illustrated ed.). Institute of Southeast Asian Studies. ISBN 978-9814311717.
- Sisci, Francesco (Jun 29, 2010). "US toe-dipping muddies South China Sea". Asia Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ July 30, 2010. สืบค้นเมื่อ 14 May 2014.
{{cite news}}: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์) - STRATFOR's Global Intelligence Update (July 14, 1999). "Taiwan sticks to its guns, to U.S. chagrin". Asia Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ September 29, 2000. สืบค้นเมื่อ 10 March 2014.
{{cite news}}: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์) - Womack, Brantly (Feb 14, 2013). "Rethinking the US-China-Taiwan triangle". Asia Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ January 31, 2014. สืบค้นเมื่อ 14 May 2014.
{{cite news}}: CS1 maint: unfit URL (ลิงก์) - Wortzel, Larry M.; Higham, Robin D. S. (1999). Dictionary of Contemporary Chinese Military History. ABC-CLIO. ISBN 978-0313293375.
- Editorial (พฤษภาคม 13, 2014). "Timing of flareups in South China Sea is no coincidence". Want China Times. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ พฤษภาคม 17, 2014. สืบค้นเมื่อ พฤษภาคม 14, 2014.
แหล่งข้อมูลอื่น แก้
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ Paracel Islands
วิกิท่องเที่ยว มีคำแนะนำการท่องเที่ยวสำหรับ Paracel Islands
- CIA World Factbook for Paracel Islands
- Territorial claims in the Spratly and Paracel Islands
Wikimedia Atlas of Paracel Islands
 | บทความเกี่ยวกับภูมิศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |