หนังสือเศคาริยาห์

หนังสือเศคาริยาห์ (อังกฤษ: Book of Zechariah) เป็นหนังสือในศาสนายูดาห์ที่ถือกันว่าเขียนโดยเศคาริยาห์ ผู้เผยพระวจนะชาวฮีบรูในช่วงปลายศตวรรษที่ 6 ก่อนคริสตกาล ในคัมภีร์ฮีบรู หนังสือเศคาริยาห์เป็นส่วนหนึ่งของหนังสือสิบสองผู้เผยพระวจนะน้อยซึ่งอยู่ในภาคที่สองของหนังสือฮีบรู ในพันธสัญญาเดิมของศาสนาคริสต์ หนังสือเศคาริยาห์ถือเป็นหนังสือที่แยกออกมาเป็นของตนเอง

บริบททางประวัติศาสตร์

แก้

เศคาริยาห์เป็นหนึ่งในสามผู้เผยพระวจนะในยุคหลังจากการพลัดถิ่น คำเผยพระวจนะของเศคาริยาห์เกิดขึ้นในรัชสมัยของกษัตริย์ดาริอัสมหาราช[1] บทที่ 1–8 ของหนังสือเศคาริยาห์อยู่ในสมัยเดียวกันกับคำเผยพระวจนะของฮัยกัย[2] ส่วนบทที่ 9–14 (มักเรียกว่าเป็นเศคาริยาห์ที่สอง) เชื่อว่าเขียนในภายหลังคือในศตวรรษที่ 5 ก่อนคริสตกาลในช่วงปลายสมัยเปอร์เซียและต้นสมัยทอเลมี[3] นักวิชาการเชื่อว่าเอเสเคียลผู้ผสมผสานระเบียบแบบแผนและนิมิตเข้าด้วยกัน มีอิมธิพลอย่างมากต่องานเขียนเชิงนิมิตของเศคาริยาห์ 1–8.[4]

ในช่วงที่พลัดถิ่น ประชาชนจำนวนมากของราชอาณาจักร์ยูดาห์ถูกพาตัวไปยังบาบิโลน ซึ่งบรรดาผู้เผยพระวจนะบอกกับประชาชนในสร้างบ้านขึ้นที่นั่น[5] บอกเป็นนัยว่าพวกเขาจะต้องใช้ชีวิตเป็นเวลายาวนานที่นั่น กษัตริย์ไซรัสมหาราชพิชิตจักรวรรดิบาบิโลนใหม่ได้เมื่อ 539 ปีก่อนคริสตกาล ในปีถัดมา พระองค์ออกพระราชกฤษฎีกาไซรัส ซึ่งถือเป็นจุดเริ่มต้นของการกลับคืนสู่ยูดาห์ครั้งแรกโดยการนำของเชชบัสซาร์

กษัตริย์ดาริอัสขึ้นครองราชย์เมื่อ 522 ปีก่อนคริสตกาล พระองค์แบ่งอาณานิคมจำนวนมากในจักรวรรดิออกเป็นแคว้น แต่แคว้นมีผู้ว่าราชการกำกับดูแล เศรุบบาเบลได้รับการแต่งตั้งเป็นผู้ว่าราชการของยูดาห์ (ซึ่งเวลานั้นเปลี่ยนเป็นแคว้น Yehud Medinata แห่งจักรวรรดิเปอร์เซีย) ในรัชสมัยของดาริอัส เศคาริยาห์ก็เริ่มเผยพระวจนะโดยเน้นไปที่การสร้างพระวิหารขึ้นใหม่ จักรวรรดิเปอร์เซียแตกต่างจากจักรวรรดิบาบิโลนตรงที่เปอร์เซียพยายามอย่างยิ่งที่รักษาความสัมพันธ์ฉันมิตรระหว่างเมืองขึ้นและเจ้านาย การสร้างพระวิหารขึ้นใหม่ได้รับการสนับสนุนจากกษัตริย์เปอร์เซียโดยหวังจะว่าจะทำให้ประชาชนท้องถิ่นมีความมั่นคง นโยบายนี้เป็นนโยบายที่ดีของชาวเปอร์เซีย และชาวยิวมองว่าเป็นพระพรจากพระเจ้า[6]

ผู้เผยพระวจนะ

แก้

ชื่อ "เศคาริยาห์" มีความหมายว่า "พระเจ้าทรงระลึกถึง" ไม่มีรายละเอียดมากนักเกี่ยวกับประวัติของเศคาริยาห์นอกเหนือจากที่สิ่งที่อนุมานได้จากหนังสือเศคาริยาห์ คาดกันว่าอิดโดที่เป็นปู่ของเศคาริยาห์เป็นหัวหน้าของครอบครัวปุโรหิตที่กลับมาพร้อมเศรุบบาเบล[7] และเศคาริยาห์อาจเป็นทั้งปุโรหิตและผู้เผยพระวจนะ ข้อสันนิษฐานนี้ได้รับการสนับสนุนโดยความสนใจของเศคาริยาห์ในเรื่องพระวิหารและความเป็นปุโรหิต และจากการเทศนาของอิดโดในหนังสือพงศาวดาร

อ้างอิง

แก้
  1. เศคาริยาห์ 1:1
  2. Carol L. Meyers and Eric M. Meyers, Haggai, Zechariah 1–8: The Anchor Bible. Garden City, Doubleday and Company Inc., 1987. ISBN 978-0-385-14482-7. Page 183.
  3. Nelson, Richard D. (2014). Historical Roots of the Old Testament (1200–63 BCE). SBL Press. pp. 215–216. ISBN 978-1628370065.
  4. Meyers, p. 30.
  5. Jeremiah 29
  6. Meyers, pp. 31–2.
  7. เนหะมีย์ 12:4

บรรณานุกรม

แก้

แหล่งข้อมูลอื่น

แก้
คำแปล
ก่อนหน้า
ฮักกัย
หนังสือเศคาริยาห์
คัมภีร์ฮีบรูและ
พันธสัญญาเดิมของศาสนาคริสต์
(หมวดผู้เผยพระวจนะน้อย)
ถัดไป
มาลาคี