สุรกิจ มัยลาภ
พลเอก สุรกิจ มัยลาภ เป็นอดีตรัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมของไทย ในรัฐบาลของพลเอก เกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์ และเป็นอดีตรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงกลาโหมของไทย ในรัฐบาลของนายสัญญา ธรรมศักดิ์ เป็น 1 ใน 7 คนไทยที่ถูกจารึกชื่อในหอเกียรติยศโรงเรียนเสนาธิการทหารบกสหรัฐอเมริกา
พลเอก สุรกิจ มัยลาภ ม.ป.ช., ม.ว.ม., ท.จ.ว. | |
---|---|
รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคมของไทย | |
ดำรงตำแหน่ง 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2520 – 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2522 | |
นายกรัฐมนตรี | พลเอก เกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์ |
ก่อนหน้า | คุณหญิง เลอศักดิ์ สมบัติศิริ |
ถัดไป | สมพร บุณยคุปต์ |
รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงกลาโหมของไทย | |
ดำรงตำแหน่ง 16 ตุลาคม พ.ศ. 2516 – 22 พฤษภาคม พ.ศ. 2517 | |
นายกรัฐมนตรี | สัญญา ธรรมศักดิ์ |
ข้อมูลส่วนบุคคล | |
เกิด | 12 มีนาคม พ.ศ. 2456 |
เสียชีวิต | 26 ธันวาคม พ.ศ. 2532 (76 ปี) |
คู่สมรส | คุณหญิงลเอียด มัยลาภ (บุตร-ธิดา 4 คน) |
ประวัติแก้ไข
พลเอก สุรกิจ มัยลาภ เกิดเมื่อวันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2456 และถึงแก่อนิจกรรมในวันที่ 7 สิงหาคม พ.ศ. 2532 สิริรวมอายุ 76 ปี และเมื่อวันที่ 29 พฤษภาคม พ.ศ. 2533 เวลา 17 นาฬิกา สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี เสด็จพระราชดำเนินแทนพระองค์ ไปในการพระราชทานเพลิงศพ ณ เมรุหลวงหน้าพลับพลาอิศริยาภรณ์ วัดเทพศิรินทราวาส กรุงเทพมหานคร[1]
การทำงานแก้ไข
ราชการทหารแก้ไข
พลเอก สุรกิจ รับราชการเป็นทหารบก เคยเป็นหัวหน้าคณะเพื่อไปเตรียมรับอาวุธยุทโธปกรณ์ ในสงครามเกาหลี[2] เคยเป็นผู้บัญชาการกรมส่งกำลังบำรุงทหารบก ในระหว่างปี พ.ศ. 2500 ถึงปี พ.ศ. 2504[3] และเคยเป็นเสนาธิการทหารบก
ในการรัฐประหารในประเทศไทย พ.ศ. 2514 พลเอก สุรกิจ มัยลาภ เป็นหนึ่งในสมาชิกคณะปฏิวัติที่มีจอมพล ถนอม กิตติขจร เป็นหัวหน้าคณะ[4]
งานการเมืองแก้ไข
พลเอก สุรกิจ มัยลาภ ได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงกลาโหม ในรัฐบาลของนายสัญญา ธรรมศักดิ์ ในปี พ.ศ. 2516 ซึ่งมีพลอากาศเอก ทวี จุลทรัพย์ เป็นรัฐมนตรีว่าการฯ และได้รับแต่งตั้งเป็นรัฐมนตรีอีกครั้ง ในปี พ.ศ. 2520 เป็นรัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคม ในรัฐบาลของพลเอก เกรียงศักดิ์ ชมะนันทน์[5][6]
ชีวิตส่วนตัวแก้ไข
ด้านครอบครัวสมรสกับคุณหญิงลเอียด มัยลาภ มีบุตร-ธิดา 4 คน
เครื่องราชอิสริยาภรณ์แก้ไข
เครื่องราชอิสริยาภรณ์ไทยแก้ไข
- พ.ศ. 2510 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันเป็นที่เชิดชูยิ่งช้างเผือก ชั้นสูงสุด มหาปรมาภรณ์ช้างเผือก (ม.ป.ช.)[7]
- พ.ศ. 2508 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์อันมีเกียรติยศยิ่งมงกุฎไทย ชั้นสูงสุด มหาวชิรมงกุฎ (ม.ว.ม.)[8]
- พ.ศ. 2511 – เครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้า ชั้นที่ 2 ทุติยจุลจอมเกล้าวิเศษ (ท.จ.ว.) (ฝ่ายหน้า)[9]
- พ.ศ. 2508 – เหรียญชัยสมรภูมิ สงครามมหาเอเชียบูรพา (ช.ส.)[10]
- พ.ศ. 2495 – เหรียญชัยสมรภูมิ การร่วมรบกับสหประชาชาติ ณ ประเทศเกาหลี (ช.ส.) (ประดับเปลวระเบิด)[11]
- พ.ศ. 2515 – เหรียญพิทักษ์เสรีชน ชั้นที่ 1 (ส.ช.)[12]
- พ.ศ. 2477 – เหรียญพิทักษ์รัฐธรรมนูญ (พ.ร.ธ.)[13]
- พ.ศ. 2511 – เหรียญราชการชายแดน (ช.ด.)[14]
- พ.ศ. 2491 – เหรียญจักรมาลา (ร.จ.ม.)[15]
- พ.ศ. 2503 – เหรียญรัตนาภรณ์ รัชกาลที่ 9 ชั้นที่ 3 (ภ.ป.ร.3)[16]
เครื่องราชอิสริยาภรณ์ต่างประเทศแก้ไข
- สหรัฐ :
- พ.ศ. 2495 - เหรียญบรอนซ์สตาร์[17]
- ลาว :
- พ.ศ. 2510 - เครื่องราชอิสริยาภรณ์ล้านช้างร่มขาว ชั้นทุติยาภรณ์[18]
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ ข่าวในพระราชสำนัก (หน้า ๔๕๒๔)
- ↑ http://www.mettadham.ca/thaisoldierinkoreawar.htm
- ↑ "อดีตผู้บังคับบัญชา กรมส่งกำลังบำรุงทหารบก". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2018-06-20. สืบค้นเมื่อ 2018-07-20.
- ↑ ชาวไทย, ปีที่ 22 ฉบับที่ 6566 (วันอาทิตย์ที่ 21 พฤศจิกายน 2514), หน้า 1.
- ↑ พระบรมราชโองการ ประกาศ แต่งตั้งรัฐมนตรี (จำนวน ๓๓ ราย)
- ↑ คณะรัฐมนตรีคณะที่ 40[ลิงก์เสีย]
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์ เก็บถาวร 2015-09-27 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน, เล่ม ๘๔ ตอนที่ ๑๒๘ ง ฉบับพิเศษ หน้า ๒๘, ๓๐ ธันวาคม ๒๕๑๐
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์, เล่ม ๘๒ ตอนที่ ๑๑๑ ง ฉบับพเศษ หน้า ๑๔, ๒๓ ธันวรคม ๒๕๐๘
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์จุลจอมเกล้า, เล่ม ๘๕ ตอนที่ ๔๔ ง ฉบับพิเศษ หน้า ๒๔, ๑๕ พฤษภาคม ๒๕๑๑
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเหรียญชัยสมรภูมิ, เล่ม ๘๒ ตอนที่ ๙๗ ง ฉบับพิเศษ หน้า ๔, ๑๑ พฤศจิกายน ๒๕๐๘
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องหมายเปลวระเบิดสำหรับประดับแพรแถบเหรียญชัยสมรภูมิ, เล่ม ๖๙ ตอนที่ ๕๑ ง หน้า ๒๖๗๓, ๑๙ สิงหาคม ๒๔๙๕
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเหรียญพิทักษ์เสรีชน, เล่ม ๘๙ ตอนที่ ๑๒๘ ง ฉบับพิเศษ หน้า ๑๔๔, ๒๕ สิงหาคม ๒๕๑๕
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, บัญชีรายนามผู้ได้รับพระราชทานเหรียญพิทักษ์รัฐธรรมนูญ, เล่ม ๖๑ ตอนที่ ๐ ง หน้า ๒๑๘๕, ๗ ตุลาคม ๒๔๗๗
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเหรียญราชการชายแดน, เล่ม ๘๕ ตอนที่ ๘๙ ง ฉบับพิเศษ หน้า ๒, ๓ ตุลาคม ๒๕๑๑
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเครื่องราชอิสริยาภรณ์, เล่ม ๖๕ ตอนที่ ๗๕ ง ฉบับพิเศษ หน้า ๘๐๒, ๒๕ ธันวาคม ๒๔๙๑
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานเหรียญรัตนาภรณ์, เล่ม ๗๗ ตอนที่ ๕๘ ง หน้า ๑๗๓๒, ๑๒ กรกฎาคม ๒๕๐๓
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชาทานพระบรมราชานุญาตประดับเครื่องอิสริยาภรณ์ต่างประเทศ, เล่ม 43 ตอนที่ 69 หน้า 2036, 8 กรกฎาคม 2497
- ↑ ราชกิจจานุเบกษา, แจ้งความสำนักนายกรัฐมนตรี เรื่อง พระราชทานพระบรมราชานุญาตประดับเครื่องราชอิสริยาภรณ์ต่างประเทศ, เล่ม 84 ตอนที่ 66 ฉบับพิเศษ หน้า 22, 14 กรกฏาคม 2510