สาธารณรัฐคูเวต เป็นสาธารณรัฐที่มีอายุสั้น ซึ่งก่อตั้งขึ้นหลังจากการบุกครองคูเวตโดยอิรักในช่วงแรกของสงครามอ่าว ในระหว่างการบุกครอง สภาบัญชาการการปฏิวัติอิรักระบุว่าได้ส่งทหารเข้าไปในคูเวตเพื่อช่วยเหลือการรัฐประหารภายในที่ริเริ่มโดย "กลุ่มนักปฏิวัติคูเวต"[1] รัฐบาลเฉพาะกาลได้ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 4 สิงหาคม ค.ศ. 1990 โดยรัฐบาลอิรักภายใต้การนำของนายทหารที่เป็นชาวคูเวต 9 นาย นำโดยอะลาอ์ ฮุซัยน์ อะลี ซึ่งดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี ผู้บัญชาการทหารสูงสุด รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม และรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย[2]

สาธารณรัฐคูเวต

جمهورية الكويت
Jumūrīyat al-Kuwait
1990
ธงชาติคูเวต
สถานะรัฐหุ่นเชิดของอิรัก
เมืองหลวงคูเวตซิตี
ภาษาทั่วไปอาหรับ
การปกครองรัฐเดี่ยว รัฐบาลเฉพาะกาล สาธารณรัฐภายใต้พรรคบะอษ์
นายกรัฐมนตรี 
• 1990
อะลาอ์ ฮุซัยน์ อะลี
ยุคประวัติศาสตร์สงครามอ่าว
4 สิงหาคม 1990
• เปลี่ยนผ่านเป็นเขตผู้ว่าการ
28 สิงหาคม 1990
ก่อนหน้า
ถัดไป
คูเวต
เขตผู้ว่าการคูเวต
อำเภอศ็อดดามิยะตุลมิฏลาอ์
อะลาอ์ ฮุซัยน์ อะลี นายกรัฐมนตรีแห่งสาธารณรัฐคูเวต กับประธานาธิบดีซัดดัม ฮุสเซน ของอิรัก เมื่อปี ค.ศ. 1990

ระบอบการปกครองใหม่ของคูเวตได้โค่นล้มระบอบการปกครองของเอมีร์ ญาบิร อัลอะห์มัด อัลญาบิร อัศเศาะบาห์ (ซึ่งทรงลี้ภัยจากคูเวตและสถาปนารัฐบาลพลัดถิ่นในซาอุดีอาระเบีย[3]) และได้กล่าวหาระบอบเอมีร์ว่าดำเนินนโยบายต่อต้านประชานิยม ต่อต้านประชาธิปไตย สนับสนุนจักรวรรดินิยม และไซออนิสต์[4] [5]

โดยหนังสือพิมพ์ของรัฐบาลมีชื่อว่า อัล-นิดา[6] ตั้งชื่อตาม "วันแห่งการเรียกร้อง" ที่ประกาศเมื่อวันที่ 2 สิงหาคม ค.ศ. 1990 เพื่อ "รำลึก" การ "ตอบสนอง" ของอิรักต่อการเรียกร้องของชาวคูเวตที่ถูกกล่าวหาว่าให้ขอความช่วยเหลือจากอิรักในการโค่นล้มระบอบพระมหากษัตริย์

อ้างอิง

แก้
  1. Clive H. Schofield & Richard N. Schofield (Ed.). The Middle East and North Africa. New York: Routledge. 1994. p. 147.
  2. Newsweek Vol. 116. 1990. p. 20.
  3. Michael S. Casey. The History of Kuwait. Westport, CT: Greenwood Press. 2007. p. 93.
  4. Daily Report: Soviet Union. Issues 147-153. 1990. p. 124.
  5. Jerry Mark Long. Saddam's War of Words: Politics, Religion, and the Iraqi Invasion of Kuwait. Austin, TX: University of Texas Press. 2004. p. 27.
  6. Human Rights Watch World Report 1992: Events of 1991. New York: Human Rights Watch. 1991. p. 652.