พระเจ้าเอ็ดการ์ผู้รักสงบ

พระเจ้าเอ็ดการ์ผู้รักสงบ (อังกฤษ: Edgar the Peaceful หรือ Edgar the Peaceable) (ราว ค.ศ. 943 หรือ ค.ศ. 944 - ค.ศ. 975) พระมหากษัตริย์อังกฤษในราชวงศ์เวสเซ็กซ์

พระเจ้าเอ็ดการ์ผู้รักสงบ
พระปรมาภิไธย	พระเจ้าเอ็ดการ์ผู้รักสงบ
พระอิสริยยศ	พระมหากษัตริย์อังกฤษ
ราชวงศ์	เวสเซ็กซ์
ครองราชย์	1 ตุลาคม ค.ศ. 959 - 8 กรกฎาคม ค.ศ. 975
รัชกาลก่อน	พระเจ้าเอ็ดวีแห่งอังกฤษ
รัชกาลถัดไป	พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดมรณสักขี
ข้อมูลส่วนพระองค์
พระราชสมภพ	ราว ค.ศ. 943 หรือ ค.ศ. 944 เวสเซ็กซ์ อังกฤษ
สวรรคต	8 กรกฎาคม ค.ศ. 975 วินเชสเตอร์ อังกฤษ
พระราชบิดา	พระเจ้าเอ็ดมันด์ที่ 1 แห่งอังกฤษ
พระราชมารดา	เอลฟ์จิฟูแห่งชาฟท์สบรี
พระอัครมเหสี	เอเธลฟรีด วูลฟธริธ เอลฟ์ธรีธ
พระราชบุตร	พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดมรณสักขี พระเจ้าแอเธลเรดที่ 2 แห่งอังกฤษ

พระเจ้าเอ็ดการ์ผู้รักสงบเสด็จพระราชสมภพเมื่อราวปี ค.ศ. 943 หรือปี ค.ศ. 944 ที่เวสเซ็กซ์ ในอังกฤษ เป็นพระราชโอรสพระองค์รองในพระเจ้าเอ็ดมันด์ที่ 1 แห่งอังกฤษและเอ็ดจิวาแห่งเคนต์ อภิเษกสมรสกับเอเธลฟรีด วูลฟธริธ และเอลฟริธ และทรงราชย์ระหว่างวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ. 959 จนเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 8 กรกฎาคม ค.ศ. 975 ที่วินเชสเตอร์ อังกฤษ พระนาม “ผู้รักสงบ” ไม่ได้บ่งถึงพระลักษณะตามความหมายเพราะทรงเป็นนายทหารผู้เข้มแข็งซึ่งจะเห็นได้จากการยึดราชอาณาจักรนอร์ทธัมเบรีย และราชอาณาจักรเมอร์เซียจากพระเจ้าเอ็ดวีพระเชษฐาในปี ค.ศ. 958 พระเจ้าเอ็ดการ์ทรงปกครองบริเวณเหนือแม่น้ำเทมส์กับขุนนางของพระองค์กลุ่มหนึ่ง เมื่อพระเจ้าเอ็ดวีเสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 1 ตุลาคม ค.ศ. 959 พระเจ้าเอ็ดการ์ก็ทรงเรียกตัวโดยดันสตัน (ต่อมาเป็นนักบุญดันสตัน) จากที่ทรงลี้ภัยกลับมาและแต่งตั้งให้เป็นบิชอปแห่งวูสเตอร์และต่อมาเป็นบิชอปแห่งลอนดอนและในที่สุดอาร์ชบิชอปแห่งแคนเทอร์เบอรี ดันสตันเมื่อเริ่มแรกไม่ยอมสวมมงกุฏให้พระเจ้าเอ็ดการ์เพราะไม่ยอมรับวิธีดำเนินชีวิตของพระองค์เกี่ยวกับพระสนม^{[ต้องการอ้างอิง]} วูลฟธริธ (ต่อมาเป็นนักพรตหญิงที่วิลตัน) มึพระธิดา อีดิธแห่งวิลตัน แต่ดันสตันก็เป็นที่ปรึกษาของพระเจ้าเอ็ดการ์ตลอดรัชสมัย

รัชสมัยของพระเจ้าเอ็ดการ์เป็นรัชสมัยที่บ้านเมืองมีความสงบสุขและอาจจะเป็นสมัยที่เรียกได้ว่าเป็นสมัยที่รุ่งเรืองที่สุดของอังกฤษสมัยแองโกล-แซกซัน แม้ว่าการรวมตัวเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของอังกฤษจะเป็นผลที่มาจากผู้ที่ครองบัลลังก์มาก่อนพระองค์ ในปลายรัชสมัยของพระเจ้าเอ็ดการ์ อังกฤษก็เกือบจะไม่มีศัตรูที่จะมาแบ่งราชอาณาจักรอย่างที่เคยเป็นมาก่อน

ในสมัยนี้ดันสตันก็มีบทบาทในการปฏิรูปอารามที่ออกจะเริ่มหย่อนยานให้กลับไปถือวินัยของนักบุญเบเนดิกต์อย่างที่เคยเป็นมา แต่บทบาทอันนี้ก็ยังเป็นที่ถกเถึยงกันในบรรดาผู้รู้ในวงการศึกษา

พระเจ้าเอ็ดการ์ได้ทำพิธีสวมมงกุฏที่บาธในปี ค.ศ. 973 ซึ่งมิใช่ราชาภิเศกในการฉลองการเริ่มรัชกาล พระราชพิธีครั้งนี้เตรียมการโดยดันสตันเองโดยมีโคลงเฉลิมพระเกียรติที่บันทึกในบันทึกเหตุการณ์ของชาวแองโกล-แซกซัน เป็นพระราชพิธีที่เป็นพื้นฐานในการทำพิธีบรมราชาภิเศกของอังกฤษมาจนถึงปัจจุบันนี้ พระราชพิธีเป็นพิธีสัญลักษณ์โดยมีเจ้าผู้ครองอาณาจักรในอังกฤษมาแสดงความสวามิภักดิ์ต่อพระองค์ที่เชสเตอร์ กษัตริย์หกพระองค์ในบริเตนและสกอตแลนด์ปฏิญาณว่าจะเป็นผู้ป้องกันพระองค์ไม่ว่าจะเป็นทางบกหรือทางทะเล ต่อมาบันทึกเหตุการณ์ของชาวแองโกล-แซกซันกล่าวว่ามีแปดองค์ แต่พระราชพิธีประกาศการสวามิภักดิ์ที่เชสเตอร์ (submission at Chester) ดูเหมือนว่จะเป็นเหตุการณ์จริงที่เกิดขึ้น

พระเจ้าเอ็ดการ์มีพระราชโอรสธิดาเจ็ดพระองค์ พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดมรณสักขีพระราชโอรสพระองค์ใหญ่สืบราชบัลลังก์ต่อจากพระองค์ หลังจากที่เสด็จสวรรคตมาจนถึงการพิชิตอังกฤษของชาวนอร์มันไม่มีราชบัลลังก์ใดที่ได้รับการสืบทอดโดยไม่มีปัญหาในการแก่งแย่ง

พระราชวงศ์เวสเซ็กซ์

ผังพระราชวงศ์เวสเซ็กซ์ที่พบในวิกิพีเดีย

ดูเพิ่ม

• ราชอาณาจักรอังกฤษ
• ราชวงศ์เวสเซ็กซ์

แหล่งข้อมูลอื่น

• แหล่งข้อมูลของสมัยกลาง: แองโกล-แซกซัน: กฎหมายของพระเจ้าเอ็ดการ์ (บางส่วน)
• พระเจ้าเอ็ดการ์ (Find A Grave)
• พระเจ้าเอ็ดการ์ (Oxford Dictionary of National Biography entry)

ก่อนหน้า		พระเจ้าเอ็ดการ์ผู้รักสงบ		ถัดไป
พระเจ้าเอ็ดวี		พระมหากษัตริย์แห่งอังกฤษ (ราชวงศ์เวสเซ็กซ์) (ค.ศ. 959 – ค.ศ. 975)		พระเจ้าเอ็ดเวิร์ดมรณสักขี