พระเจ้าจอห์นแห่งอังกฤษ
พระเจ้าจอห์น[1] หรือที่รู้จักในพระนาม “จอห์นผู้เสียแผ่นดิน” (อังกฤษ: John หรือ John Lackland ค.ศ. 1166-1216) เป็นพระมหากษัตริย์อังกฤษ ครองราชย์ระหว่าง ค.ศ. 1199-1216 พระราชโอรสพระองค์เล็กในพระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษ และสมเด็จพระราชินีอาลีเยนอร์แห่งอากีแตน ประสูติที่ออกซฟอร์ด ออกซฟอร์ดเชอร์ ประเทศอังกฤษ นับเป็นพระมหากษัตริย์ที่มีผู้นิยมชมชอบน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ของประเทศอังกฤษ ทรงเคยพยายามที่จะยึดราชบัลลังก์ระหว่างที่พระเจ้าริชาร์ดที่ 1 ถูกจองจำอยู่ในประเทศเยอรมนี (พ.ศ. 1736-37) แต่ได้รับอภัยโทษและรับการแต่งตั้งให้เป็นผู้สืบทอดราชบัลลังก์โดยพระเจ้าริชาร์ดที่ 1 เอง เพื่อตัดสิทธิ์เจ้าชายอาเธอร์พระโอรสของจอฟฟรีย์พระเชษฐาของพระเจ้าจอห์น
พระเจ้าจอห์นแห่งอังกฤษ | |
---|---|
![]() | |
พระปรมาภิไธย | พระเจ้าจอห์น |
พระอิสริยยศ | พระมหากษัตริย์อังกฤษ เจ้าแห่งไอร์แลนด์ |
ราชวงศ์ | ราชวงศ์แพลนแทเจเนต |
ครองราชย์ | 6 เมษายน ค.ศ. 1199 ถึง 19 ตุลาคม ค.ศ. 1216 |
รัชกาล | 17 ปี |
รัชกาลก่อน | พระเจ้าริชาร์ดที่ 1 |
รัชกาลถัดไป | พระเจ้าเฮนรีที่ 3 |
ข้อมูลส่วนพระองค์ | |
พระราชสมภพ | 24 ธันวาคม ค.ศ. 1166 เมืองออกซฟอร์ด |
สวรรคต | 19 ตุลาคม ค.ศ. 1216 นอตทิงแฮมเชอร์ |
พระราชบิดา | พระเจ้าเฮนรีที่ 2 แห่งอังกฤษ |
พระราชมารดา | อาลีเยนอร์แห่งอากีแตน |
พระมเหสี | อิซาเบล เคาน์เตสแห่งกลอสเตอร์ พระนางอิซาเบลลาแห่งอ็องกูแลม |
พระราชบุตร | 5 พระองค์ |
การเรียกร้องสิทธิ์ในการครองราชย์ของอาเธอร์ได้รับการสนับสนุนจากพระเจ้าฟิลิปที่ 2 แห่งฝรั่งเศสและหลังจากเจ้าชายอาเธอร์ถูกปลงพระชนม์โดยคำสั่งของพระเจ้าจอห์นเมื่อ พ.ศ. 1746 พระเจ้าฟิลิปได้ยกทัพที่เหนือกว่าเข้ามาบุกยึดอังกฤษระหว่าง พ.ศ. 1747-48 ได้เกือบหมด ยกเว้นบางส่วนของอากีแตน (Aquitaine) ในปี พ.ศ. 1749 พระเจ้าจอห์นไม่ทรงยอมรับ “สตีเฟน แลงตัน” เป็นอาร์ชบิชอปแห่งแคนเทอร์เบอรี ดังนั้น ในปี พ.ศ. 1751 ราชอาณาจักรของพระองค์จึงถูกประกาศเป็นอาณาจักรต้องห้ามโดยพระสันตปาปา และถูกคว่ำบาตร (พ.ศ. 1752) ซึ่งในที่สุดพระองค์ทรงยอมแพ้ปฏิบัติตามในปี พ.ศ. 1756
รัฐบาลที่กดขี่ของพระองค์ประกอบกับความล้มเหลวในการยึดนอร์ม็องดีกลับคืน มีผลให้เกิดการถูกต่อต้านจากกลุ่มขุนนางซึ่งนำไปสู่การเรียกร้องการปฏิรูปรัฐธรรมนูญ กลุ่มขุนนางได้เข้าเฝ้าพระองค์ที่รันนีมีด (Runnymede) และบังคับให้ทรงลงพระปรมาภิไธยทรงประทับพระราชลัญจกร บน มหากฎบัตร (แมกนาคาร์ตา) เมื่อวันที่ 15 มิถุนายน พ.ศ. 1758 ซึ่งเป็นรากฐานแห่งรัฐธรรมนูญของประเทศอังกฤษในเวลาต่อมา การปฏิเสธไม่ยอมรับเป็นส่วนสำคัญในการชักนำให้เกิดสงครามขุนนางครั้งแรกระหว่างปี พ.ศ. 1794-96
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ ราชบัณฑิตยสถาน, สารานุกรมประเทศในทวีปยุโรป ฉบับราชบัณฑิตยสถาน, ราชบัณฑิตยสถาน, 2550, หน้า 475
ก่อนหน้า | พระเจ้าจอห์นแห่งอังกฤษ | ถัดไป | ||
---|---|---|---|---|
พระเจ้าริชาร์ดที่ 1 | พระมหากษัตริย์อังกฤษ (ราชวงศ์แพลนแทเจเนต) (ค.ศ. 1199 – ค.ศ. 1216) |
พระเจ้าเฮนรีที่ 3 |
บทความเกี่ยวกับประวัติศาสตร์นี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:ประวัติศาสตร์ |
บทความเกี่ยวกับชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |