สมเด็จพระศรีเสาวภาคย์

สมเด็จพระศรีเสาวภาคย์ หรือ สมเด็จพระสรรเพชญ์ที่ 4[1] มีพระนามเดิมว่า เจ้าฟ้าศรีเสาวภาคย์ เป็นกษัตริย์องค์ที่ 4 แห่งราชวงศ์สุโขทัย ครองราชย์ระยะสั้นเมื่อ พ.ศ. 2153 เจ้าฟ้าศรีเสาวภาคย์เป็นพระราชโอรสองค์เล็กของสมเด็จพระเอกาทศรถ มีพระเชษฐาคือเจ้าฟ้าสุทัศน์ ซึ่งได้รับสถาปนาเป็นพระมหาอุปราชเมื่อ พ.ศ. 2150 แต่เสด็จสวรรคตก่อนพระราชบิดาเนื่องจากทรงเสวยยาพิษ เจ้าฟ้าศรีเสาวภาคย์ในฐานะพระราชโอรสพระองค์ที่ 2 ได้รับการคาดหวังว่าพระองค์จะได้รับสถาปนาให้เป็นพระมหาอุปราช แต่สมเด็จพระเอกาทศรถมิได้ทรงตั้งพระองค์เป็นพระมหาอุปราชจนกระทั่งสวรรคตเมื่อประมาณ พ.ศ. 2153[2]: 203 

สมเด็จพระศรีเสาวภาคย์
พระเจ้ากรุงศรีอยุธยา
ครองราชย์พ.ศ. 2153(1ปี)[1]
ราชาภิเษกพ.ศ. 2153
พระราชวัง
ก่อนหน้าสมเด็จพระเอกาทศรถ
ถัดไปสมเด็จพระเจ้าทรงธรรม
พระราชสมภพพ.ศ. 2128
สวรรคตพ.ศ. 2153(26 พรรษา)
ราชวงศ์สุโขทัย
พระราชบิดาสมเด็จพระเอกาทศรถ
พระราชมารดาพระอัครมเหสีไม่ปรากฏพระนาม

พระราชประวัติ

แก้

สมเด็จพระศรีเสาวภาคย์ พระราชสมภพ เมื่อปี พ.ศ. 2128 ท่านเป็นพระราชโอรสพระองค์ที่ 2 ในสมเด็จพระเอกาทศรถ และมีพระเชษฐาที่ประสูติร่วมพระราชมารดา ได้แก่ เจ้าฟ้าสุทัศน์ ซึ่งดำรงตำแหน่งพระมหาอุปราช พระองค์ประชวรพระยอดจนเสียพระเนตรไปข้างหนึ่ง[3] และมีพระบุคลิกค่อนข้างอ่อนแอและไม่สนพระทัยเกี่ยวกับราชการบ้านเมือง หลังจากที่สมเด็จพระเอกาทศรถเสด็จสวรรคตลง พระองค์ได้รับทูลเชิญให้ขึ้นครองราชย์ เมื่อปี พ.ศ. 2153 ทรงพระนามว่า สมเด็จพระสรรเพชญ์ที่ 4

ในรัชสมัยของพระองค์ ได้เกิดเหตุการณ์ร้ายแรงขึ้นในแผ่นดิน โดยเรือของชาวญี่ปุ่นที่เข้ามาค้าขาย ได้ปล้นราษฎร ได้บุกเข้าไปในพระนคร และเข้าไปในพระราชวังหลวง จับสมเด็จพระศรีเสาวภาคย์และบังคับให้ทรงปฏิญาณสัญญาว่ามิให้ผู้ใดทำร้ายพวกญี่ปุ่น แล้วได้ลงเรือแล่นหนีออกทะเล โดยนำตัวสมเด็จพระสังฆราชไปเป็นตัวประกันจนถึงปากน้ำ[1]

เมื่อครองราชย์อยู่ได้ 1 ปี 2 เดือน พระศรีศิลป์และจมื่นศรีเสารักษ์ก็ร่วมกันนำกองกำลังเข้ายึดพระราชวังหลวง เมื่อทรงทราบก็ตกพระทัยอยู่ครู่หนึ่ง จึงตรัสว่า "เวราเราแล้วก็ตามเถิด แต่อย่าให้ลำบากเลย"[4] พระองค์ถูกพันธนาการอย่างแน่นหนา จนรุ่งเช้าจึงให้พระภิกษุ 100 รูปมาบังสุกุล ถวายธูปเทียนขมา แล้วนำพระองค์ไปสำเร็จโทษด้วยท่อนจันทน์ ตรงกับปี พ.ศ. 2154 สิริพระชนมายุ 26 พรรษา[1] พระบรมศพถูกนำไปฝังที่วัดโคกพระยา

พงศาวลี

แก้

อ้างอิง

แก้
เชิงอรรถ
  1. 1.0 1.1 1.2 1.3 นามานุกรมพระมหากษัตริย์ไทย, หน้า 129
  2. Rajanubhab, D., 2001, Our Wars With the Burmese, Bangkok: White Lotus Co. Ltd., ISBN 9747534584
  3. พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับพันจันทนุมาศ (เจิม), หน้า 260
  4. พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับพันจันทนุมาศ (เจิม), หน้า 261
บรรณานุกรม
  • มูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา. นามานุกรมพระมหากษัตริย์ไทย. กรุงเทพฯ : มูลนิธิสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา, 2554. 264 หน้า. ISBN 978-616-7308-25-8
  • พระราชพงศาวดารกรุงศรีอยุธยา ฉบับพันจันทนุมาศ (เจิม) และเอกสารอื่น. นนทบุรี : ศรีปัญญา, 2553. 800 หน้า. ISBN 978-616-7146-08-9

ดูเพิ่ม

แก้
ก่อนหน้า สมเด็จพระศรีเสาวภาคย์ ถัดไป
สมเด็จพระเอกาทศรถ
(พ.ศ. 2148-2153)
   
พระเจ้ากรุงศรีอยุธยา
(ราชวงศ์สุโขทัย)

(พ.ศ. 2153)
  สมเด็จพระเจ้าทรงธรรม
(พ.ศ. 2153-2171)