สมเด็จพระเจ้าปีเตอร์ที่ 2 แห่งยูโกสลาเวีย
สมเด็จพระราชาธิบดีปีเตอร์ที่ 2 แห่งยูโกสลาเวีย หรือทรงเป็นที่รู้จักในพระนาม พระเจ้าปีเตอร์ที่ 2 คาราจอร์เจวิช (ภาษาเซอร์เบีย, ภาษาโครแอต, ภาษาบอสเนีย, ภาษาเซอร์เบีย-โครเอเชีย: Petar II Karađorđević อักษรซีริลลิก: Петар II Карађорђевић) (6 กันยายน พ.ศ. 2466 - 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2513) เป็นพระมหากษัตริย์พระองค์ที่สามและองค์สุดท้ายแห่งราชอาณาจักรยูโกสลาเวีย ก่อนหน้านี้เรียกว่าราชอาณาจักรแห่งชาวเซิร์บ โครแอต และสโลวีนในช่วงก่อน พ.ศ. 2472 พระองค์เป็นพระราชโอรสพระองค์โตใน สมเด็จพระราชาธิบดีอเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งยูโกสลาเวีย กับเจ้าหญิงมาเรียแห่งโรมาเนีย พระบิดามารดาอุปถัมภ์ของพระองค์คือ สมเด็จพระเจ้าจอร์จที่ 6 แห่งสหราชอาณาจักร กับ สมเด็จพระราชินีเอลิซาเบธ โบวส์-ลีออนแห่งสหราชอาณาจักร
| สมเด็จพระราชาธิบดีปีเตอร์ที่ 2 แห่งยูโกสลาเวีย | |
|---|---|
| |
|
| |
| พระปรมาภิไธย | สมเด็จพระราชาธิบดีปีเตอร์ที่ 2 แห่งยูโกสลาเวีย |
| พระราชอิสริยยศ | เจ้าชายแห่งเซอร์เบีย สมเด็จพระราชาธิบดีแห่งยูโกสลาเวีย |
| ราชวงศ์ | คาราจอร์เจวิช |
| ข้อมูลส่วนพระองค์ | |
| พระราชสมภพ | 6 กันยายน พ.ศ. 2466 เบลเกรด ประเทศเซอร์เบีย |
| สวรรคต | 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2513 (47 พรรษา) เดนเวอร์ รัฐโคโลราโด สหรัฐอเมริกา |
| พระราชบิดา | สมเด็จพระราชาธิบดีอเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งยูโกสลาเวีย |
| พระราชมารดา | มาเรียแห่งโรมาเนีย สมเด็จพระราชินีแห่งยูโกสลาเวีย |
| พระอัครมเหสี | เจ้าหญิงอเล็กซานดราแห่งกรีซ |
| พระราชบุตร | มกุฎราชกุมารอเล็กซานเดอร์แห่งยูโกสลาเวีย |
ช่วงต้นของพระชนม์ชีพแก้ไข
การศึกษาของพระองค์เริ่มต้นขึ้นที่พระราชวังหลวง จากนั้นทรงเข้าศึกษาที่โรงเรียนแซนด์รอยด์ วิลต์เชอร์ ประเทศอังกฤษ เมื่อมีพระชนมายุได้ 11 พรรษา เจ้าชายปีเตอร์แห่งราชวงศ์คาราจอร์เจวิชทรงครองราชสมบัติแห่งยูโกสลาฟในปีพ.ศ. 2477 เมื่อสมเด็จพระราชาธิบดีอเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งยูโกสลาเวียพระบรมชนกนาถของพระองค์ทรงถูกลอบปลงพระชนม์ที่ฝรั่งเศส เนื่องจากยังทรงพระเยาว์ สภาผู้สำเร็จราชการแผ่นดินได้ถูกจัดตั้งขึ้นโดยมีหัวหน้าคือ เจ้าชายพอลแห่งยูโกสลาเวียผู้เป็นพระญาติฝ่ายพระบิดาของพระองค์
สงครามโลกครั้งที่ 2แก้ไข
ถึงแม้ว่าสมเด็จพระราชาธิบดีปีเตอร์และเหล่าคณะที่ปรึกษาของพระองค์ต่อต้านนาซีเยอรมนี ผู้สำเร็จราชการแผ่นดิน เจ้าชายพอลทรงประกาศว่า ยูโกสลาเวียจะยึดมั่นในข้อตกลงไตรภาคี (ฝ่ายอักษะ) ในวันที่ 27 มีนาคม พ.ศ. 2484 พระราชาธิบดีปีเตอร์ พระชนพรรษา 17 พรรษา ทรงได้รับประกาศบรรลุนิติภาวะ และทรงได้การสนับสนุนจากอังกฤษในการรัฐประหารผู้ซึ่งยอมรับข้อตกลงไตรภาคี
ความยืดเยื้อของปฏิบัติการบาร์บารอสซา เยอรมนีได้โจมตียูโกสลาเวียและกรีซพร้อมๆกัน ตั้งแต่ 6 เมษายน กองกำลังอากาศยานลุฟท์วาฟได้โจมตีเบลเกรดอย่างหนึ่งถึง 3 วัน 3 คืนเป็นปฏิบัติการลงโทษยูโกสลาเวีย ภายใน 1 สัปดาห์ เยอรมนี,บัลแกเรีย,ฮังการี และอิตาลีได้ระดมพลบุกยูโกสลาเวียและคณะรัฐบาลได้ประกาศยอมแพ้สงครามในวันที่ 17 เมษายน ยูโกสลาเวียได้ถูกแบ่งเป็น 4 ส่วนโดยเยอรมนี บัลแกเรีย ฮังการี และอิตาลีตามความต้องการและครอบงำชาวโครแอต ชาวเซิร์บ และชาวมอนเตเนโกร สมเด็จพระราชาธิบดีปีเตอร์จำต้องเสด็จพระราชดำเนินออกนอกประเทศพร้อมคณะรัฐบาลยูโกสลาเวียเนื่องจากการบุกของฝ่ายอักษะ ในขั้นต้นเสด็จพระราชดำเนินพร้อมคณะรัฐบาลไปที่กรีซและเยรูซาเลม จากนั้นได้เสด็จพระราชดำเนินไปที่บริติชปาเลสไตน์และกรุงไคโร ประเทศอียิปต์ พระองค์เสด็จพระราชดำเนินไปยังอังกฤษในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2484 ที่ซึ่งทรงเข้าร่วมกับคณะรัฐบาลประเทศต่างๆที่ลี้ภัยจากการโจมตีของนาซี พระองค์ทรงสำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยเคมบริดจ์และทรงเข้าร่วมกองทัพอากาศอังกฤษ
ถึงอย่างไรก็ตามความล้มเหลวของกองทัพยูโกสลาฟ เกิดความขัดแย้งขึ้นสองฝ่าย ฝ่ายแรกคือกลุ่มหัวรุนแรงยูโกสลาฟที่ซึ่งเป็นกลุ่มคอมมิวนิสต์ซึ่งล้อมรอบไปด้วยกลุ่มสาธารณรัฐที่ประกอบด้วยรัฐบาลยูโกสลาฟนำโดยยอซีป บรอซ ตีโต อีกฝ่ายหนึ่งคือกลุ่มเช็ทนิกส์ เป็นกลุ่มที่โดดเด่นในกลุ่มการเคลื่อนไหวในเซอร์เบียทั้งหมด นำโดย นายพลเดรซา มิเฮลโรวิก ซึ่งได้ประกาศความแตกแยกครั้งนี้ในไม่ช้าโดยรัฐมนตรีกลาโหมของคณะรัฐบาลพลัดถิ่น การเริ่มต้นในเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2484 กลุ่มเช็ทนิกส์ได้เข้าโจมตีที่มั่นของกลุ่มหัวรุนแรงยูโกสลาฟ การปลดปล่อยดินแดนและในไม่ช้าได้เริ่มต้นร่วมมือกับกลุ่มต่อต้านพวกหัวรุนแรงแต่พยายามยึดครองดินแดนของเหล่าผู้สนับสนุนตนเอง พันธมิตรที่สนับสนุนมิเฮลโรวิกได้เปลี่ยนมาสนับสนุนกลุ่มหัวรุนแรงที่ต่อสู้กับกองทัพเยอรมันที่เป็นกลุ่มเช็ทนิกส์ กลุ่มหัวรุนแรงได้รับการเห็นใจในเตหะรานและพันธมิตรยูโกสลาฟได้เข้าร่วมต่อต้าน ในปีพ.ศ. 2487 นายพลยอซีป บรอซ ตีโต ได้ถูกยอมรับโดยรัฐบาลพลัดถิ่นและสมเด็จพระราชาธิบดีปีเตอร์ได้ทรงเป็นผู้บัญชาการทหารของกองทัพยูโกสลาฟ และแต่งตั้งนายกรัฐมนตรีได้ร่วมกับรัฐบาลซึ่งได้รับการสนับสนุนในยูโกสลาเวียมีการต่อต้านฝ่ายอักษะและผู้สนับสนุนมากมาย
อภิเษกสมรสแก้ไข
สมเด็จพระราชาธิบดีปีเตอร์ทรงอภิเษกสมรสกับเจ้าหญิงอเล็กซานดราแห่งกรีซ ในลอนดอน วันที่ 20 มีนาคม พ.ศ. 2487
ทั้งสองพระองค์มีพระราชโอรส 1 พระองค์คือ มกุฎราชกุมารอเล็กซานเดอร์แห่งยูโกสลาเวีย
การถอนพระราชอิสริยยศและการลี้ภัยแก้ไข
ขณะทรงลี้ภัยสมเด็จพระราชาธิบดีปีเตอร์ทรงถูกถอนพระราชอิสริยยศโดยสมัชชารัฐธรรมนูญแห่งยูโกสลาเวียในวันที่ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2488 อย่างไรก็ตามพระองค์ทรงปฏิเสธที่จะสละราชสมบัติ หลังสงครามยุติพระองค์ทรงตั้งรกรากที่สหรัฐอเมริกา หลังจากทรงทรมานด้วยพระโรคตับแข็ง พระองค์เสด็จสวรรคตในวันที่ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2513 ที่เมืองเดนเวอร์ รัฐโคโลราโด หลังจากความล้มเหลวในการปลูกถ่ายตับ
พระบรมศพถูกทำพิธีที่โบสถ์พระอารามเซนต์เซวา รัฐอิลลินอยส์ เป็นพระมหากษัตริย์ยุโรปเพียงพระองค์เดียวที่พระบรมศพฝังบนแผ่นดินอเมริกา พระราชโอรสของพระองค์คือ มกุฎราชกุมารอเล็กซานเดอร์แห่งยูโกสลาเวีย ทรงเป็นรัชทายาทของราชบัลลังก์ยูโกสลาเวีย
พระราชตระกูลแก้ไข
อ้างอิงแก้ไข
- http://en.wikipedia.org/wiki/Peter_II_of_Yugoslavia
- royalfamily.org
- The Mausoleum of the Serbian Royal Family
| ก่อนหน้า | สมเด็จพระเจ้าปีเตอร์ที่ 2 แห่งยูโกสลาเวีย | ถัดไป | ||
|---|---|---|---|---|
| สมเด็จพระราชาธิบดีอเล็กซานเดอร์ที่ 1 แห่งยูโกสลาเวีย |  |
 สมเด็จพระราชาธิบดีแห่งยูโกสลาเวีย (คาราจอร์เจวิช) (พ.ศ. 2477 – พ.ศ. 2488) |
 |
ระบอบกษัตริย์ถูกล้มล้าง |
| ระบอบสาธารณรัฐสังคมนิยม | |
ผู้อ้างสิทธิ์ในราชบัลลังก์ยูโกสลาเวีย (คาราจอร์เจวิช) ภายใต้กฎหมาย (พ.ศ. 2488 – พ.ศ. 2513) |
|
เจ้าชายอเล็กซานเดอร์ มกุฎราชกุมารแห่งยูโกสลาเวีย |