สมเด็จพระจักรพรรดิหมิงซีจู่

สมเด็จพระจักรพรรดิหมิงซีจู่ (จีน: 明熙祖皇帝; พินอิน: Míng xī zǔ huángdì; พ.ศ. 1799 – 1870) พระนามเดิม จูชูอี (朱初一) เป็นสมเด็จพระบรมราชชนกในสมเด็จพระจักรพรรดิฉุน และเป็นสมเด็จพระบรมอรรคราชบรรพบุรุษแห่งพระราชวงศ์หมิง เนื่องด้วยเป็นสมเด็จพระบรมอัยกาธิบดีในสมเด็จพระจักรพรรดิหมิงไท่จู่

สมเด็จพระจักรพรรดิอวี้ซีจู่
熙祖裕皇帝陛下
จักรพรรดิราชวงศ์หมิง
สถาปนาพ.ศ. 1911

พระราชสมภพพ.ศ. 1799
สวรรคตพ.ศ. 1870 (71 พรรษา)
ฝังพระบรมศพพระราชสุสานหมิงจู่
(明祖陵)
พระนามทั้งหมด
พระสมัญญานาม
จักรพรรดิ"อวี้"
("裕"皇帝)
พระอารามนาม
ซีจู่ (熙祖)
พระอัครมเหสีสมเด็จพระจักรพรรดินีอวี้
พระราชบิดาสมเด็จพระจักรพรรดิหมิงอี้จู่
พระราชมารดาสมเด็จพระจักรพรรดินีเหิง
พระราชบุตร [1]
ราชวงศ์

พระบรมราชประวัติ

แก้

สมเด็จพระจักรพรรดิหมิงซีจู่ ทรงพระราชสมภพเมื่อ พ.ศ. 1799 ณ เมืองจู้หร่ง (句容) ในปัจจุบันคือเมืองจู้หร่ง มณฑลเจียงซู เป็นพระราชโอรส พระองค์ใหญ่ในสมเด็จพระจักรพรรดิหมิงอี้จู่ กับสมเด็จพระจักรพรรดินีเหิง[2]

พระองค์ทรงย้ายไปที่เมืองซื้อโจว (泗州) ปัจจุบันคืออำเภอซูอี่ (盱眙) จังหวัดหฺวายอาน มณฑลเจียงซู มีพระอัครมเหสี จากสกุลหวัง มีพระราชโอรสธิดาด้วยกัน และเสด็จสวรรคตเมื่อ พ.ศ. 1870 รวมพระชนมพรรษา 71 พรรษา[3]

รัชศกหลงเฟิงปีที่ 9 (พ.ศ. 1906) สมเด็จพระเจ้าหานซ่งเสี่ยวหมิงทรงพระราชทานตำแหน่ง เช่น 光禄大夫 (กวงลู่ต้าฟู), จอมพล (柱国), ซือคง (司空), และพระราชอิสริยยศอู่กั๋วกง (吴国公) เป็นต้น[4]

รัชศกหงอู่ปีที่ 1 (พ.ศ. 1911) สมเด็จพระจักรพรรดิหมิงไท่จู่มีพระราชโองการให้สถาปนาสมเด็จพระบรมอัยกาธิบดีขึ้นเป็น จักรพรรดิ (皇帝) ประกาศเฉลิมพระอารามนามว่า ซีจู่ (熙祖) และเฉลิมพระสมัญญานามว่า จักรพรรดิอวี้ (裕皇帝) และสร้างพระราชสุสานหมิงจู่ถวาย[5]

อ้างอิง

แก้
  1. 《弇山堂别集》卷三十三
  2. 明太祖实录卷一》:“宋季时,熙祖始徙家渡淮居泗州,父仁祖讳世珍,元世又徙居钟离之东乡,勤俭忠厚,人称长者。母太后陈氏生四子,上其季也。”
  3. 明太祖御制朱氏世德碑记:“元初籍淘金户,金非土产、市于他处,先祖初一公因於役,遂弃田庐携二子迁泗州盱眙县。”
  4. 《弇山堂别集》卷六·三祖爵封
  5. 明史·太祖本纪》:追尊高祖考曰玄皇帝,庙号德祖,曾祖考曰恒皇帝,庙号懿祖;祖考曰裕皇帝,庙号熙祖,皇考曰淳皇帝,庙号仁祖,妣皆皇后。