สมเด็จพระจักรพรรดินีฉุน
ฉุนหวงโฮ่ว (จีน: 淳皇后; พินอิน: Chún huánghòu; 1829 – 1887) ตระกูลเฉิน (陳) เป็นพระอัครมเหสีของหมิงเหรินจู่ และเป็นพระราชชนนีของหมิงไท่จู่ จูหยวนจาง[1]
| ฉุนหวงโฮ่ว (淳皇后) | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||
| จักรพรรดินีแห่งราชวงศ์หมิง | |||||||||
| สถาปนา | พ.ศ. 1911 | ||||||||
| พระราชสมภพ | พ.ศ. 1829 | ||||||||
| สวรรคต | พ.ศ. 1887 (58 พรรษา) | ||||||||
| ฝังพระบรมศพ | สุสานหลวงหมิงหวง (明皇陵) เมืองเฟิ่งหยางในมณฑลอานฮุย | ||||||||
| พระราชสวามี | สมเด็จพระจักรพรรดิฉุน | ||||||||
| พระราชบุตร |
| ||||||||
| |||||||||
| ราชวงศ์ | ราชวงศ์หมิง โดยการอภิเษก | ||||||||
| พระราชบิดา | พระเจ้าหยาง | ||||||||
| พระราชมารดา | พระชายาหยาง (扬王妃) | ||||||||
| ตระกูล | เฉิน (陳) | ||||||||
พระราชประวัติ
แก้ไม่มีบันทึกพระราชประวัติเกี่ยวกับพระองค์มาก นอกจากบันทึกว่าพระองค์อภิเษกกับหมิงเหรินจู่ และมีพระราชโอรสธิดาด้วยกัน
ในสมัยรัชศกจื้อเจิ้งปี 4 แห่งราชวงศ์หยวน (พ.ศ. 1887) เกิดภัยแล้งและโรคระบาดครั้งใหญ่ในหวยเป่ย (淮北) เป็นเหตุให้จักรพรรดิฉุน, จักรพรรดินีฉุน เสด็จสวรรคต และหนานชางอ๋องสิ้นพระชนม์ เพื่อนบ้านนามว่า หลิว จี้จู่ (刘继祖) ยอมสละที่ดินให้ฝังพระบรมศพ ปัจจุบันคือสุสานหลวงหมิงหวง[2]
ในรัศศกหงอู่ปีที่ 1 แห่งราชวงศ์หมิง (พ.ศ. 1911) หมิงไท่จู่ ทรงเฉลิมพระสมัญญานามแด่พระราชชนนีว่า ฉุนหวงโฮ่ว (淳皇后)[3]
พระเกียรติยศ
แก้พระราชอิสริยยศ
แก้- พ.ศ. 1829 : เฉิน (陈氏)
- พ.ศ. 1887 : กงฟูเหริน (公夫人)
- พ.ศ. 1911 : จักรพรรดินีฉุน (淳皇后)
อ้างอิง
แก้ | บทความชีวประวัตินี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |