สนามแม่เหล็กของดาวฤกษ์
สนามแม่เหล็กของดาวฤกษ์ (อังกฤษ: stellar magnetic field) คือสนามแม่เหล็กที่เกิดขึ้นจากการเคลื่อนที่ของพลาสมาที่นำกระแสไฟฟ้าภายในดาวฤกษ์ในแถบลำดับหลักซึ่งเผาไหม้ด้วยออกซิเจน การเคลื่อนที่นี้เกิดขึ้นจากการพาความร้อน อันเป็นรูปแบบการถ่ายเทพลังงานอย่างหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนที่ทางกายภาพของสสาร สนามแม่เหล็กที่เกิดขึ้นในบริเวณนั้นส่งผลต่อพลาสมา ทำให้ยิ่งเพิ่มความดันขึ้นโดยไม่สมดุลกับความหนาแน่น ทำให้เกิดย่านแม่เหล็กเพิ่มสูงขึ้นเมื่อเทียบกับพลาสมาที่เหลือ จนกระทั่งถึงขอบเขตโฟโตสเฟียร์ของดาวฤกษ์ ซึ่งทำให้เกิดจุดบนดาวฤกษ์บนพื้นผิวดาว และเกิดปรากฏการณ์ coronal loop ตามมาด้วย[1]

อ้างอิง
แก้- ↑ Brainerd, Jerome James (July 6, 2005). "X-rays from Stellar Coronas". The Astrophysics Spectator. สืบค้นเมื่อ 2007-06-21.
แหล่งข้อมูลอื่น
แก้- Donati, Jean-François (June 16, 2003). "Surface magnetic fields of non degenerate stars". Laboratoire d’Astrophysique de Toulouse. สืบค้นเมื่อ 2007-06-23.
- Donati, Jean-François (November 5, 2003). "Differential rotation of stars other than the Sun". Laboratoire d’Astrophysique de Toulouse. สืบค้นเมื่อ 2007-06-24.