สงครามรวมชาติของฉิน

สงครามรวมชาติของฉิน (จีน: 秦灭六国之战) เป็นการรบที่เริ่มขึ้นในช่วงปลายศตวรรษที่ 3 ก่อนคริสตกาลโดยรัฐฉินเพื่อสู้กับรัฐสำคัญอีก 6 รัฐ ได้แก่ หาน จ้าว ยาน เว่ย์ ฉู่ และฉี

สงครามรวมชาติของฉิน
ส่วนหนึ่งของ ยุครณรัฐ
วันที่พ.ศ. 313–พ.ศ. 322
สถานที่
ผล ฉินได้ชัยชนะ
ดินแดน
เปลี่ยนแปลง
รวบรวมแผ่นดินจีนภายใต้ราชวงศ์ฉิน
คู่สงคราม
แคว้นฉิน รัฐหาน
รัฐจ้าว
รัฐยาน
รัฐเว่ย์
รัฐฉู่
รัฐฉี
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
จิ๋นซีฮ่องเต้ อ๋องของแต่ละแคว้น
กำลัง
600,000+ 1,000,000+
ความสูญเสีย
เบา หนัก

ระหว่าง 247 ปีก่อนคริสตกาล ถึง 221 ปีก่อนคริสตกาล ฉินได้กลายเป็นหนึ่งในรัฐที่ทรงอำนาจมากที่สุดในบรรดาเจ็ดรณรัฐ ใน 230 ปีก่อนคริสตกาล อิงเจิ้ง ฉินหวาง (กษัตริย์แห่งรัฐฉิน) ทำการรบครั้งสุดท้ายในยุครณรัฐ โดยทำการพิชิตทั้ง 6 รัฐที่เหลือ หลังจากการล่มสลายของรัฐฉีเมื่อ 221 ปีก่อนคริสตกาล จีนก็รวมเป็นหนึ่งเดียวภายใต้การปกครองของรัฐฉิน อิ๋งเจิ้งประกาศตัวเองเป็น "จิ๋นซีฮ่องเต้" (หมายถึง "จักรพรรดิองค์แรกของราชวงศ์ฉิน") และสถาปนาราชวงศ์ฉิน กลายเป็นจักรพรรดิองค์แรกของจีนที่รวมเป็นหนึ่งเดียว

ภูมิหลัง

แก้

การเติบโตของฉินและการพิชิตช่วงแรก

แก้

ในช่วงระหว่างยุครณรัฐ รัฐฉินได้พัฒนาจนกลายเป็นรัฐที่มีอำนาจมากที่สุดในเจ็ดรณรัฐ โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการปฏิรูปของซางยางในช่วงกลางศตวรรษที่ 4 ก่อนคริสตกาล อีก 6 รัฐเข้าร่วมเป็นพันธมิตรต่อต้านรัฐฉิน รัฐฉินเองก็เป็นพันธมิตรกับรัฐอื่น ๆ โดยทำสงครามต่อกันหลายครั้ง

ใน 316 ปีก่อนคริสตกาล ฉินขยายลงไปทางใต้สู่ลุ่มน้ำเสฉวนโดยการพิชิตรัฐปาและฉู่

จักรพรรดิองค์แรก

แก้

ใน 238 ปีก่อนคริสตกาล อิ๋งเจิ้ง ฉินหวาง กุมพระราชอำนาจไว้อย่างเบ็ดเสร็จหลังจากกำจัดคู่แข่งทางการเมืองของพระองค์คือลฺหวี่ ปู้เหวย์ และเล่า ไอ่ ออกไปให้พ้นทาง ด้วยความช่วยเหลือจากหลี่ ซือ, เว่ย์ เหลียว และขุนนางคนอื่นๆ อิ๋งเจิ้งได้กำหนดแผนการพิชิตรัฐสำคัญอีก 6 รัฐและรวมจีนเป็นหนึ่งเดียว[1] แผนซึ่งมุ่งเน้นไปที่การผนวกแต่ละรัฐนั้นมีพื้นฐานมาจาก "กลยุทธ์คบไกลตีใกล้" ซึ่งเป็นหนึ่งในสามสิบหกกลยุทธ์ ขั้นตอนสำคัญคือการเป็นพันธมิตรกับยาน และฉี ขัดขวางเว่ย์ และฉู่ และพิชิตหาน และจ้าว

การรวมแผ่นดิน

แก้

การพิชิตรัฐจ้าว

แก้

จาก 283 ถึง 257 ปีก่อนคริสตกาล ฉินและจ้าวต่อสู้ในสงครามนองเลือด ความพ่ายแพ้ของจ้าวต่อฉินที่สงครามฉางผิง ใน 260 ปีก่อนคริสตกาล ทำให้จ้าวอ่อนแอลงเป็นอย่างมาก

อ้างอิง

แก้
  1. Li & Zheng 2001, p. 184.

แหล่งที่มา

แก้
  • Bodde, Derk (1987), "The State and Empire of Qin", ใน Twitchett, Denis; Loewe, Michael (บ.ก.), The Cambridge History of China, vol. I: the Ch'in and Han Empires, 221 BC – AD 220, Cambridge: Cambridge University Press, pp. 20–103, ISBN 0-521-24327-0.
  • Li, Bo; Zheng, Yin (2001), 《中华五千年》 [5000 years of Chinese History] (ภาษาจีน), Inner Mongolian People's publishing, ISBN 7-204-04420-7.
  • Sima, Qian. Records of the Grand Historian.