สงครามกลางเมืองรัสเซีย
สงครามกลางเมืองรัสเซีย (รัสเซีย: Гражда́нская война́ в Росси́и, อักษรโรมัน: Grazhdanskaya voyna v Rossiyi)[9] เป็นสงครามกลางเมืองหลายฝ่ายในอดีตจักรวรรดิรัสเซียที่เกิดขึ้นอย่างกระทันหันภายหลังจากการปฏิวัติสองครั้งในปี ค.ศ. 1914 เนื่องจากหลายฝ่ายต่างแก่งแย่งกันในการกำหนดอนาคตทางการเมืองของรัสเซีย กลุ่มทหารสู้รบที่มีขนาดใหญ่ที่สุดอยู่สองกลุ่มคือ กองทัพแดง ที่ต่อสู้เพื่อลัทธิสังคมนิยมตามแบบของบอลเชวิกที่นำโดยวลาดีมีร์ เลนิน และกองทัพพันธมิตรที่ดูหละหลวม ซึ่งเป็นที่รู้จักกันคือ กองทัพขาว ซึ่งได้รวมถึงผลประโยชน์ที่หลากหลาย ซึ่งได้ให้การสนับสนุนทางการเมืองจากฝ่ายนิยมกษัตริย์ ฝ่ายทุนนิยม และฝ่ายประชาธิปไตยสังคมนิยม โดยแต่ละกลุ่มก็จะมีทั้งรูปแบบประชาธิปไตยและต่อต้านประชาธิปไตย นอกจากนี้นักสู้ฝ่ายสังคมนิยมที่เป็นคู่แข่ง โดยเฉพาะอย่างยิ่งคือ มักโนเวีย(Makhnovia) ที่เป็นฝ่ายอนาธิปไตย และนักปฏิวัติสังคมนิยมฝ่ายซ้าย(Left SRs) รวมทั้งกองทัพเขียวที่ไม่มีอุดมการณ์ ที่ต่อสู้รบกับทั้งฝ่ายแดงและฝ่ายขาว[10] นานาชาติทั้งสิบสามชาติได้เข้าแทรกแซงกองทัพแเดง โดยเฉพาะอย่างยิ่งกับอดีตกองทัพทหารฝ่ายสัมพันธมิตรจากสงครามโลก โดยมีเป้าหมายในการจัดตั้งแนวรบด้านตะวันออกขึ้นมาใหม่ สามชาติของฝ่ายมหาอำนาจกลางก็ได้เข้ามาแทรกแซงเช่นกันโดยมีเป้าหมายหลักในการรักษาดินแดนที่พวกเขาได้รับในสนธิสัญญาเบรสท์-ลีตอฟสก์
| สงครามกลางเมืองรัสเซีย | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ส่วนหนึ่งของ การปฏิวัติรัสเซีย | ||||||||||
 ภาพตามเข็มนาฬิกาจากบนสุด:
| ||||||||||
| ||||||||||
| คู่สงคราม | ||||||||||
รัฐบอลเชวิคอื่น:
|
ทางการท้องถิ่น:
อื่น ๆ:
|
ผู้ถือคตินิยมการแยกตัวออก: อื่น ๆ:
| ||||||||
| นักอนาธิปไตย: |
ฝ่ายสัมพันธมิตร:
อีกทั้ง:
|
ฝ่ายมหาอำนาจกลาง:
ผู้ให้ความร่วมมือ:
| ||||||||
| ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ | ||||||||||
 วลาดีมีร์ เลนิน เลออน ทรอตสกี Jukums Vācietis Yakov Sverdlov † Sergey Kamenev Nikolai Podvoisky Joseph Stalin Yukhym Medvedev Vilhelm Knorin A. Krasnoshchyokov |
 อะเลคซันดร์ เคเรนสกี  อะเลคซันดร์ คอลชัค  Lavr Kornilov † Anton Denikin Pyotr Wrangel Nikolai Yudenich Grigory Semyonov Yevgeny Miller Pyotr Krasnov Afrikan P. Bogaewsky Bogd Khan |
 Józef Piłsudski C.G.E. Mannerheim Konstantin Päts Jānis Čakste Antanas Smetona Symon Petliura Jan Sierada Noe Zhordania A. Khatisian Nasib Yusifbeyli | ||||||||
 Nestor Makhno Nikifor Grigoriev † Vladimir Volsky Maria Spiridonova Stepan Petrichenko…and others |
 Otani Kikuzo Maurice Janin Radola Gajda Edmund Ironside William S. Graves…and others |
 H. von Eichhorn †แม่แบบ:Country data Austro-Hungarian Empire C. von Hötzendorf  Nuri Pasha Pavlo Skoropadskyi P. Bermondt-Avalov…and others | ||||||||
| กำลัง | ||||||||||
|
 Black Army:103,000 (peak)[5] Green Army:70,000 (peak) Kronstadt Mutineers:17,961 |
Local authorities:
 Japanese Army: 70,000 (peak) Czechoslovak Legion: 50,000 (peak)Also:
|
 Polish Army: ~1,000,000 (peak) Finnish Army:90,000 (peak) Also:
 German Army:~547,000 (peak) Also:
| ||||||||
| ความสูญเสีย | ||||||||||
|
|
13,000 killed 6,500 killed 938+ killed[8] 596 killed 350 killed 179 killed |
500 killed | ||||||||
|
7,000,000–12,000,000 total casualties, including | ||||||||||
.png){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
ภายหลังการปฏิวัติ บอลเชวิกได้ทำการกวาดล้างทั่วทั้งรัสเซียจนแทบจะไร้การต่อต้าน สาธารณรัฐได้ล่มสลาย ภายหลังจากโซเวียตได้มีอำนาจทางการเมืองทั้งหมด โดยเหลือเพียงการต่อต้านที่ไม่มั่นคงต่อฝ่ายแดง ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1918 กองทหารชาวเช็กในรัสเซียได้ก่อกบฏในไซบีเรีย ด้วยการตอบสนองต่อสิ่งนี้ ฝ่ายสัมพันธมิตรได้เริ่มเข้าแทรกแซงในรัสเซียตอนเหนือและไซบีเรีย สิ่งนี้ ได้รวมกับการก่อตั้งรัฐบาลเฉพาะกาลของรัสเซียทั้งหมดทำให้ลดทอนของบอลเชวิกในส่วนใหญ่ของรัสเซียยุโรปและบางส่วนของเอเชียกลาง ในเดือนพฤศจิกายน Alexander Kolchak ได้ทำการก่อรัฐประหารเพื่อเข้าควบคุมรัฐรัสเซีย โดยได้ก่อตั้งรัฐบาลเผด็จการทหารโดยพฤตินัย
กองทัพขาวได้เปิดฉากเข้าโจมตีหลายครั้งจากทางตะวันออกในเดือนมีนาคม ทางใต้ในเดือนกรกฎาคม และตะวันตกในเดือนตุลาคม ค.ศ. 1919 การรุกเหล่านี้ได้ถูกตรวจสอบในภายหลังกับหน่วยการรุกตอบโต้กลับในแนวรบด้านตะวันออก การรุกตอบโต้กลับแนวรบทางใต้ และความพ่ายแพ้ของกองทัพตะวันตกเฉียงเหนือ ขบวนการขาวยังประสบความสูญเสียมากขึ้น เมื่อฝ่ายสัมพันธมิตรได้ล่าถอยออกจากรัสเซียทางเหนือและทางใต้ ด้วยฐานทัพหลักของสหพันธ์สาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตรัสเซียที่ปลอดภัย โซเวียตจึงได้ทำการตอบโต้กลับได้
ในที่สุด กองทัพภายใต้การนำของ Kolchak ได้ถูกบังคับให้ล่าถอยไปทางตะวันออก กองทัพโซเวียตได้รุกคืบไปทางตะวันออก แม้ว่าจะเผชิญหน้ากับการต่อต้านในชิตา ยาคุต และมองโกเลีย ไม่นาน กองทัพแดงก็ได้ทำการแบ่งแยกกองกำลังออกเป็นสองกลุ่มคือ กองทัพดอน และกองทัพอาสาสมัคร ได้บังคับให้ทำการอพยพใน Novorossiysk ในเดือนมีนาคม และไครเมียในเดือนพฤศจิกายน ค.ศ. 1920 ฝ่ายต่อต้านขาวได้แตกแยกกระจัดกระจายเป็นเวลาสองปีจนกระทั่งการล่มสลายลงของกองทัพขาวในยาคุต ในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1923 แต่ยังคงดำเนินต่อไปในเอเชียกลางและดินแดนฮาบารอฟสค์ (Khabarovsk Krai) ส่งผลทำให้มีผู้เสียชีวิตประมาณ 7 ถึง 12 ล้านคนในช่วงสงคราม ส่วนใหญ่เป็นพลเรือน:287
การเคลื่อนไหวเพื่อเรียกร้องเอกราชหลายครั้ง ได้เกิดขึ้นในภายหลังจากการล่มสลายของจักรวรรดิรัสเซียและได้ต่อสู้รบในสงคราม หลายส่วนของอดีตจักรวรรดิรัสเซีย - ฟินแลนด์ เอสโตเนีย ลัตเวีย ลิทัวเนีย และโปแลนด์ ได้ทำการก่อตั้งขึ้นเป็นรัฐเอกราช ซึ่งพวกเขาต่างได้ทำสงครามกลางเมืองและสงครามเพื่ออิสรภาพของพวกเขาเอง ส่วนที่เหลือของอดีตจักรวรรดิรัสเซียได้ถูกรวบรวมกลายมาเป็นสหภาพโซเวียตหลังจากนั้นได้ไม่นาน[11]
เชิงอรรถแก้ไข
- ↑ ถูกล้มล้างอย่างเป็นทางการใน ค.ศ. 1918
- ↑ Decentralized after 1920.
- ↑ สงครามกลางเมืองฟินแลนด์
- ↑ Basmachi movement
- ↑ สงครามโปแลนด์-โซเวียต
- ↑ ฝ่ายเดียวกับบอลเชวิคจนถึงเดือนมีนาคม ค.ศ. 1918
- ↑ ฝ่ายเดียวกับบอลเชวิคจนถึง ค.ศ. 1919
- ↑ ฝ่ายเดียวกับบอลเชวิคจนถึง ค.ศ. 1920
- ↑ กองทัพญี่ปุ่นยังคงอยู่ในซาฮาลินเหนือจนถึง ค.ศ. 1925
- ↑ Official allegiance to the Russian State
Unofficial allegiance to the German Empire - ↑ สงครามหลักยุติลงเมื่อวันที่ 25 ตุลาคม ค.ศ. 1922 แต่การจราจลต่อต้านบอลเชวิคในเอเชียกลางและตะวันออกไกลยังคงดำเนินต่อไปตลอดช่วงทศวรรษ 1920 ถึงทศวรรษ 1930
- ↑ The Red Army peaked in October 1920 with 5,498,000: 2,587,000 in reserves, 391,000 in labor armies, 159,000 on the front and 1,780,000 drawing rations
- ↑ 683,000 active
340,000 reserve - ↑ There were an additional 6,242,926 hospitalizations due to sickness.
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ Mawdsley, Evan (2007). The Russian Civil War. New York: Pegasus Books. ISBN 9781681770093.
- ↑ Последние бои на Дальнем Востоке. М., Центрполиграф, 2005.
- ↑ Bullock, David (2008). The Russian Civil War 1918–22. Oxford: Osprey Publishing. ISBN 978-1-84603-271-4.
- ↑ Erickson 1984, p. 763.
- ↑ Belash, Victor & Belash, Aleksandr, Dorogi Nestora Makhno, p. 340
- ↑ Damien Wright, Churchill's Secret War with Lenin: British and Commonwealth Military Intervention in the Russian Civil War, 1918-20, Solihull, UK, 2017, pp. 394, 526-528, 530-535; Clifford Kinvig, Churchill's Crusade: The British Invasion of Russia 1918–1920, London 2006, ISBN 1-85285-477-4, p. 297; Timothy Winegard, The First World Oil War, University of Toronto Press (2016), p. 229
- ↑ Krivosheev 1997, p. 7-38.
- ↑ Damien Wright, Churchill's Secret War with Lenin: British and Commonwealth Military Intervention in the Russian Civil War, 1918-20, Solihull, UK, 2017, pp. 490-492, 498-500, 504; Clifford Kinvig, Churchill's Crusade: The British Invasion of Russia 1918–1920, London 2006, ISBN 1-85285-477-4, pp. 289, 315; Timothy Winegard, The First World Oil War, University of Toronto Press (2016), p. 208; Malleson Mission - Casualties
- ↑ Mawdsley, pp. 3, 230
- ↑ Russian Civil War Encyclopædia Britannica Online 2012
- ↑ "Russian Civil War | Causes, Outcome, and Effects". Encyclopedia Britannica (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-08-07.
| คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ: สงครามกลางเมืองรัสเซีย |
 |
บทความเกี่ยวกับสหภาพโซเวียตนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:สหภาพโซเวียต |