ศูนย์กระจายเสียงแพร่ภาพนานาชาติ
ศูนย์กระจายเสียงแพร่ภาพนานาชาติ (อังกฤษ: International Broadcasting Center; อักษรย่อ: IBC) เป็นศูนย์กลางสำหรับการกระจายเสียงและการแพร่ภาพ ซึ่งรวมเรียกว่าวิทยุโทรทัศน์ ซึ่งในช่วงระหว่างการแข่งขันกีฬารายการสำคัญ มักจะเปิดทำการควบคู่ไปกับ ศูนย์สื่อมวลชนหลัก (อังกฤษ: Main Press Center; อักษรย่อ: MPC) ซึ่งเป็นศูนย์กลางสำหรับข่าวสารต่าง ๆ เกี่ยวกับการแข่งขันครั้งนั้น เพื่อเป็นข้อมูลสำหรับผู้สื่อข่าว ในสื่อสิ่งพิมพ์ สื่อประสม สื่อดิจิทัล และสื่อประเภทอื่น ๆ
ไอบีซีในกีฬาโอลิมปิก แก้
การแข่งขันกีฬาโอลิมปิกทุกครั้ง จะมีการตั้งศูนย์กระจายเสียงแพร่ภาพนานาชาติขึ้น เป็นสถานที่จัดทำห้องส่งโทรทัศน์ของผู้รับสิทธิถ่ายทอดจากทั่วโลก โดยทั่วไปมักใช้ศูนย์การประชุมขนาดใหญ่ ดังเช่นศูนย์การประชุมรัฐสภาโลกที่จอร์เจีย (Georgia World Congress Center) ซึ่งใช้สำหรับโอลิมปิกที่แอตแลนตา เมื่อปี พ.ศ. 2539 (ค.ศ. 1996) มีหน่วยบริการกระจายเสียงแพร่ภาพโอลิมปิก (Olympic Broadcasting Services; OBS) เป็นหน่วยงานที่จัดหาวีดิทัศน์และเสียงซึ่งป้อนมาจากแต่ละสนาม, ภาพถ่ายอันสวยงามโดยรอบสถานที่แข่งขัน ตลอดจนเครื่องมือสื่อสารต่าง ๆ เป็นต้น ให้แก่ผู้ถือสิทธิแต่ละรายเหล่านี้ โดยไอบีซีในโอลิมปิกแห่งแรก ตั้งขึ้นสำหรับการแข่งขันที่กรุงโตเกียวของญี่ปุ่น เมื่อปี พ.ศ. 2507 (ค.ศ. 1964) ซึ่งเริ่มมีการถ่ายทอดทางโทรทัศน์ไปทั่วโลกเป็นครั้งแรก
สถานที่ตั้งไอบีซี ระหว่างการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก แก้
โอลิมปิกฤดูร้อน แก้
- ครั้งที่ 18 พ.ศ. 2507
ศูนย์กระจายเสียงแพร่ภาพของเอ็นเอชเค, กรุงโตเกียว, ญี่ปุ่น - ครั้งที่ 19 พ.ศ. 2511
มหาวิทยาลัยแห่งเม็กซิโก, กรุงเม็กซิโกซิตี, เม็กซิโก - ครั้งที่ 20 พ.ศ. 2515
อุทยานโอลิมปิก (มิวนิก), นครมิวนิก, เยอรมนีตะวันตก - ครั้งที่ 21 พ.ศ. 2519
ศูนย์การประชุมแห่งมอนทรีออล, นครมอนทรีออล, แคนาดา - ครั้งที่ 22 พ.ศ. 2523
ศูนย์กระจายเสียงแพร่ภาพนานาชาติแห่งมอสโก, กรุงมอสโก, สหภาพโซเวียต - ครั้งที่ 23 พ.ศ. 2527
มหาวิทยาลัยแห่งแคลิฟอร์เนียตอนใต้, นครลอสแอนเจลิส, สหรัฐอเมริกา[1] - ครั้งที่ 24 พ.ศ. 2531
ศูนย์นิทรรศการแห่งโซล, โซล, เกาหลีใต้ - ครั้งที่ 25 พ.ศ. 2535
สถาบันการพลศึกษาแห่งชาติกาตาลุญญา, นครบาร์เซโลนา, สเปน - ครั้งที่ 26 พ.ศ. 2539 ศูนย์การประชุมรัฐสภาโลกที่จอร์เจีย, นครแอตแลนตา, สหรัฐอเมริกา
- ครั้งที่ 27 พ.ศ. 2543
ศูนย์นิทรรศการและการประชุมแห่งซิดนีย์, นครซิดนีย์, ออสเตรเลีย - ครั้งที่ 28 พ.ศ. 2547
พิพิธภัณฑ์แห่งกีฬาโบราณนานาชาติ, กรุงเอเธนส์, กรีซ - ครั้งที่ 29 พ.ศ. 2551
ศูนย์การประชุมโอลิมปิกสีเขียว, กรุงปักกิ่ง, สาธารณรัฐประชาชนจีน - ครั้งที่ 30 พ.ศ. 2555
ศูนย์สื่อมวลชนโอลิมปิกลอนดอน, อุทยานโอลิมปิกราชินีเอลิซาเบธ, กรุงลอนดอน, อังกฤษ, สหราชอาณาจักร - ครั้งที่ 31 พ.ศ. 2559
สวนโอลิมปิกแห่งริโอ, กรุงริโอเดจาเนโร, บราซิล
โอลิมปิกฤดูหนาว แก้
- ครั้งที่ 15 พ.ศ. 2531 อาคารบิกโฟร์, อุทยานสแตมเปด, นครคัลการี, แคนาดา[2]
- ครั้งที่ 19 พ.ศ. 2545 ศูนย์การประชุมแห่งพระราชวังซอลต์, นครซอลต์เลก, สหรัฐอเมริกา
- ครั้งที่ 20 พ.ศ. 2549
อาคารลินก็อตโต, นครตูริน, อิตาลี - ครั้งที่ 21 พ.ศ. 2553 ศูนย์การประชุมแห่งแวนคูเวอร์, นครแวนคูเวอร์, แคนาดา
โอลิมปิกเยาวชน แก้
- ฤดูร้อนครั้งที่ 1 พ.ศ. 2553
มารีนาเบย์แซนดส์รีสอร์ต, สิงคโปร์
ไอบีซีในฟุตบอลโลก แก้
ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
เมืองที่ตั้งไอบีซี หรือศูนย์สื่อมวลชนหลัก ระหว่างการแข่งขันฟุตบอลโลก แก้
- ครั้งที่ 10 พ.ศ. 2517 นครมิวนิก, เยอรมนีตะวันตก
- ครั้งที่ 11 พ.ศ. 2521
กรุงบูเอโนสไอเรส, อาร์เจนตินา - ครั้งที่ 12 พ.ศ. 2525 กรุงมาดริด, สเปน
- ครั้งที่ 13 พ.ศ. 2529 กรุงเม็กซิโกซิตี, เม็กซิโก
- ครั้งที่ 14 พ.ศ. 2533 กรุงโรม, อิตาลี
- ครั้งที่ 15 พ.ศ. 2537 นครดัลลัส/ลอสแอนเจลิส, สหรัฐอเมริกา
- ครั้งที่ 16 พ.ศ. 2541
กรุงปารีส, ฝรั่งเศส - ครั้งที่ 17 พ.ศ. 2545 โซล, เกาหลีใต้ และ นครโยโกฮามา, ญี่ปุ่น
- ครั้งที่ 18 พ.ศ. 2549 นครมิวนิก, เยอรมนี
- ครั้งที่ 19 พ.ศ. 2553
นครโจฮันเนสเบิร์ก, แอฟริกาใต้ - ครั้งที่ 20 พ.ศ. 2557 กรุงริโอเดจาเนโร, บราซิล[3]
ไอบีซีสำหรับฟุตบอลโลก 2006 แก้
ระหว่างฟุตบอลโลกที่เยอรมนีในปี พ.ศ. 2549 (ค.ศ. 2006) ไอบีซีที่ตั้งอยู่ในนครมิวนิก ต้อนรับสื่อมวลชนจาก 190 ประเทศ ศูนย์ดังกล่าวตั้งอยู่ที่ “มิวนิกแฟร์” (Munich Fair) ซึ่งก่อสร้างขึ้นในบริเวณของท่าอากาศยานมิวนิก ปัจจุบันอาคารแห่งนี้เป็นที่รู้จักในชื่อ “ศูนย์แสดงสินค้ามิวนิก” (Munich Exhibition Centre)
ช่องโทรทัศน์และวิทยุ 120 สถานี ทำการกระจายเสียงแพร่ภาพ และรายงานการแข่งขันจากไอบีซีไปยัง 190 ประเทศซึ่งพวกเขาให้บริการ โดยผู้ชมการถ่ายทอดทางโทรทัศน์ มีจำนวนสะสมที่ประมาณ 32,000 ล้านคน ถือเป็นผู้ชมการถ่ายทอดโทรทัศน์เหตุการณ์เดียวกลุ่มใหญ่ที่สุดในโลก ไอบีซีแห่งนี้ปฏิบัติงานตลอดเวลา 24 ชั่วโมงต่อวัน และ 7 วันต่อสัปดาห์ โดยแบ่งส่วนพื้นที่ 30,000 ตารางเมตร แก่ส่วนงานของแต่ละสถานีฯ ซึ่งกั้นแยกไว้ด้วยแผ่นกระดานกับผนังไม้ รวมทั้งประตูเกือบ 700 บาน ซึ่งทั้งหมดทำจากไม้เฟอร์ 966 ตัน และใช้เนื้อที่รวม 22,500 ตารางเมตร นอกจากนี้ ยังมีห้องส่งโทรทัศน์อีก 15 ห้อง
อ้างอิง แก้
- ↑ บริษัทการกระจายเสียงและแพร่ภาพอเมริกัน แม่ข่ายการถ่ายทอดโทรทัศน์ ใช้ห้องส่งของตนที่นครลอสแอนเจลิส สำหรับการแพร่ภาพโอลิมปิกครั้งนั้น
- ↑ "Calgary Stampede History (under year 1988 heading)". The Calgary Stampede Historical Committee. สืบค้นเมื่อ 2012-01-28.
- ↑ "International Broadcast Centre to be hosted in Rio de Janeiro". FIFA.com. 2011-05-27. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2011-05-31. สืบค้นเมื่อ 2011-05-27.
 | บทความสื่อสารมวลชนนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |