ศึกษาศาสตรบัณฑิต

ครุศาสตรบัณฑิต/ศึกษาศาสตรบัณฑิต/การศึกษาบัณฑิต[1] (อังกฤษ: Bachelor of Education, ตัวย่อ ค.บ./ศษ.บ./กศ.บ. หรือ B.Ed.) คือปริญญาวิชาชีพในระดับปริญญาตรีซึ่งเตรียมความพร้อมให้กับนักศึกษาสำหรับการทำงานเป็นครูในโรงเรียน แม้ว่าในบางประเทศจะต้องมีการฝึกงานเพิ่มเติมเพื่อให้นักศึกษามีคุณสมบัติครบถ้วนในการสอน

สหรัฐและแคนาดา

แก้

ในสหรัฐและแคนาดา ปริญญานี้มอบสำหรับการจบการเรียนการสอนในหลักสูตรที่ยาวนานถึงห้าปี ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับเมืองหรือรัฐที่มหาวิทยาลัยตั้งอยู่ ในแคนาดาปริญญาศึกษาศาสตรบัณฑิตจำเป็นต้องมีใบอนุญาตประกอบวิชาชีพครู

หลักสูตรศึกษาศาสตรบัณฑิตอาจมีการใช้สิทธิเข้าศึกษาโดยตรงจากไฮสกูลโดยเป็นปริญญาร่วมกับปริญญาบัณฑิตอื่น ๆ (เช่น ศิลปศาสตรบัณฑิต หรือศึกษาศาสตรบัณฑิต) หรือเป็นหลักสูตรหลังจากที่ผู้สมัครได้รับปริญญาตรีซึ่งโดยปกติมักเป็นสาขาที่นักศึกษาต้องการสอน ไมตรีจิตที่ดีหรือประสบการณ์กับเด็กเล็กหรือวัยรุ่นยังเป็นคุณสมบัติที่ของผู้สมัครที่พึงปรารถนาสำหรับการเรียน

มีหลายแขนงในการได้ศึกษาศาสตรบัณฑิตซึ่งสอดคล้องกับระดับเฉพาะของการสอน ในสหรัฐซึ่งรวมถึงการศึกษาในโรงเรียนประถมศึกษา โรงเรียนมัธยมศึกษาตอนต้น และไฮสกูล นักศึกษาในแขนงการศึกษาระดับประถมศึกษาโดยทั่วไปมักศึกษาเพื่อได้รับปริญญาเสรีศึกษาบัณฑิต ในแขนงไฮสกูล (โรงเรียนมัธยมศึกษาตอนปลาย) นักศึกษามีความเชี่ยวชาญหนึ่งถึงสองสาขาวิชา เมื่อสำเร็จการศึกษาในระดับปริญญา นักศึกษาจะเตรียมตัวและเข้าสอบรับใบอนุญาตประกอบวิชาชีพครูจากคณะกรรมการของรัฐ

ทั่วไปหลักสูตรศึกษาศาสตรบัณฑิตอาจรวมถึงการเรียนการสอนเกี่ยวกับการสอนเด็ก จิตวิทยาการศึกษา นโยบายการศึกษาและความเป็นผู้นำ การประเมินผล การพัฒนาหลักสูตรและการวางแผนการสอน ความยุติธรรมทางสังคม การศึกษาพิเศษ และเทคโนโลยีการสอน

สหราชอาณาจักร

แก้

ในสหราชอาณาจักรมีระบบมหาวิทยาลัยและโรงเรียนที่แตกต่างกันมาก ปริญญาที่ได้รับใช้ระยะเวลาสามหรือสี่ปีสำหรับหลักสูตร (ระยะเวลาของหลักสูตรขึ้นอยู่กับมหาวิทยาลัย) ซึ่งได้รับการออกแบบโดยเฉพาะสำหรับการศึกษาระดับประถมศึกษาหรือบางวิชาในระดับมัธยมศึกษา รวมถึงการได้รับสถานภาพคุณวุฒิครู (Qualified Teacher Status: QT) ในอังกฤษและเวลส์ และคุณวุฒิการสอนในสกอตแลนด์และไอร์แลนด์เหนือ

สืบเนื่องจากรายงานโรบินส์ถึงการศึกษาขั้นสูง (ค.ศ. 1963) วิทยาลัยฝึกหัดครูได้รับการปฏิรูปให้เป็นวิทยาลัยศึกษาศาสตร์ เช่นเดียวกับกรณีของวิทยาลัยฝึกหัดครูในลอนดอนที่ได้กลายเป็น 'วิทยาลัยร่วม' ของสถาบันศึกษาศาสตร์โดยเหล่านักวิชาการได้รับมาจากมหาวิทยาลัยลอนดอน นักศึกษาได้รับการเสนอให้เพิ่มปีการศึกษานำมาซึ่งการเพิ่มระยะเวลาในหลักสูตรเป็นสี่ปีและริเริ่มการมอบปริญญาศึกษาศาสตรบัณฑิต โดยได้มอบปริญญาครั้งแรกใน ค.ศ. 1968[2]

ศึกษาศาสตรบัณฑิตกลายเป็นที่แพร่หลายมากขึ้นในช่วงต้นทศวรรษ 1980 เมื่อปริญญาตรีกลายเป็นความต้องการสำหรับครูรุ่นใหม่ในสหราชอาณาจักรแทนที่ประกาศนียบัตรวิชาศึกษาศาสตร์ (Certificate in Education : Cert Ed) แบบเก่า

ศึกษาศาสตรบัณฑิตไม่ได้เป็นวิธีเดียวในการได้รับสถานภาพคุณวุฒิครูหรือบรรลุคุณวุฒิการสอน แนวทางอื่น ๆ มีดังนี้

ประเทศ ปริญญาใบแรก คุณวุฒิการสอน ระดับชั้น
อังกฤษและเวลส์ - ศึกษาศาสตรบัณฑิต ประถมและมัธยม
ศิลปศาสตรบัณฑิต ประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ หรือ โครงการครูบัณฑิตศึกษา ประถมและมัธยม
วิทยาศาสตรบัณฑิต ประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ หรือ โครงการครูบัณฑิตศึกษา ประถมและมัธยม
- ศิลปศาสตรบัณฑิตโดย QTS ประถมและมัธยม
- วิทยาศาสตรบัณฑิตโดย QTS มัธยม
ไอร์แลนด์เหนือ - ศึกษาศาสตรบัณฑิต ประถมโดยทั่วไป
ศิลปศาสตรบัณฑิต ประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ ประถมและมัธยม
วิทยาศาสตรบัณฑิต ประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ ประถมและมัธยม
สกอตแลนด์ - ศึกษาศาสตรบัณฑิต ประถมโดยทั่วไป
ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต หรือ ศิลปศาสตรบัณฑิต ประกาศนียบัตรบัณฑิตชั้นสูง สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ ประถมและมัธยม
วิทยาศาสตรบัณฑิต ประกาศนียบัตรบัณฑิตชั้นสูง สาขาวิชาศึกษาศาสตร์ ประถมและมัธยม
- ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต (ร่วม) มัธยม
- วิทยาศาสตรบัณฑิต (ร่วม) มัธยม

อ้างอิง

แก้
  1. ราชกิจจานุเบกษา, ประกาศกระทรวงศึกษาธิการ เรื่อง หลักเกณฑ์การกำหนดชื่อปริญญา พ.ศ. ๒๕๕๙ เก็บถาวร 2018-09-20 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน เล่ม 133 ตอนพิเศษ 158 ง, 14 กรกฎาคม 2559, หน้า 6-18
  2. "atm.org.uk" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2006-09-25. สืบค้นเมื่อ 2018-06-01.