ลูกชิ้น (ประเภทอาหาร)
ลูกชิ้น หรือ มีตบอล (อังกฤษ: meatball) (อินโดนีเซีย: บักโซ) คือเนื้อบดรีดเป็นลูกเล็ก ๆ บางครั้งก็มีส่วนผสมอื่น ๆ เช่น เกล็ดขนมปัง หัวหอม ไข่ เนย และเครื่องปรุงรส ลูกชิ้นปรุงโดยการทอด อบ นึ่ง หรือตุ๋นในซอส ลูกชิ้นมีหลายประเภทโดยแต่ละประเภทใช้เนื้อสัตว์และเครื่องเทศต่างกัน บางครั้งคำนี้จะขยายไปถึงรูปแบบที่ไม่มีเนื้อสัตว์โดยใช้ผักหรือปลา หรือที่เรียกว่าลูกชิ้นปลา
ประวัติ แก้
สูตรอาหารจีน "ลูกชิ้นสี่สุข" (四喜丸子 —Sì xǐwánzi) มาจากอาหารชานตง ซึ่งมีต้นกำเนิดจากรูปแบบการปรุงอาหารพื้นเมืองของชานตง สามารถย้อนประวัติศาสตร์ไปได้ถึงในช่วงราชวงศ์ฉิน (221-207 ก่อนคริสตกาล)[1]
ตำราอาหารของชาวโรมันโบราณ Apicius มีสูตรลูกชิ้นมากมาย[2]
สูตรอาหารในช่วงแรก ๆ ที่รวมอยู่ในตำราอาหารเปอร์เซียโดยทั่วไปมีเนื้อแกะปรุงรสที่ม้วนเป็นลูกขนาดส้มและเคลือบด้วยไข่แดงและบางครั้งด้วยหญ้าฝรั่น วิธีนี้ถูกนำไปใช้ทางตะวันตกและเรียกว่าการร่อน (gilding) มีรูปแบบที่แตกต่างกันในระดับภูมิภาคจำนวนมาก ที่มีลักษณะเด่นคือ kufteh Tabrizi ที่มีขนาดใหญ่ผิดปกติจากภูมิภาคตะวันตกเฉียงเหนือของอิหร่าน โดยมีเส้นผ่านศูนย์กลางเฉลี่ย 20 เซนติเมตร[3]
อ้างอิง แก้
- ↑ "Lu Cuisine". A bite of China. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-04-22. สืบค้นเมื่อ 14 April 2015.
- ↑ Sally Grainger, Cooking Apicius: Roman Recipes for Today, Prospect Books, 2006, ISBN 1-903018-44-7, p. 17-18
- ↑ Davidson, Alan, 1924-2003. (2006). The Oxford companion to food. Jaine, Tom. (2nd ed.). Oxford: Oxford University Press. p. 448. ISBN 0-19-280681-5. OCLC 70775741.