วิกิพีเดีย

ฤดูพายุเฮอริเคนแปซิฟิก พ.ศ. 2559

(เปลี่ยนทางจาก ฤดูพายุเฮอร์ริเคนแปซิฟิก พ.ศ. 2559)

ฤดูพายุเฮอริเคนแปซิฟิก พ.ศ. 2559 เป็นฤดูกาลในอดีต ที่เคยมีการก่อตัวของพายุหมุนเขตร้อนภายในมหาสมุทรแปซิฟิกด้านตะวันออก ในวันที่ 7 มกราคม พายุเฮอริเคนปาลี ก่อตัวขึ้นภายในมหาสมุทรแปซิฟิกกลาง และถูกบันทึกเป็นพายุหมุนเขตร้อนที่ก่อตัวเร็วที่สุดภายในมหาสมุทรแปซิฟิกกลาง[1] โดยฤดูกาลนี้จะเริ่มต้นอย่างเป็นทางการในวันที่ 15 พฤษภาคม ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันออก และวันที่ 1 มิถุนายน ในตอนกลางของมหาสมุทรแปซิฟิก และไปจบลงในวันที่ 30 พฤศจิกายน นี่เป็นขอบเขตระยะเวลาที่มีพายุหมุนเขตร้อนก่อตัวมากที่สุดในแอ่งแปซิฟิก อย่างไรก็ตาม เป็นไปได้ที่พายุหมุนเขตร้อนสามารถก่อตัวขึ้นได้ตลอดเวลา ซึ่งอธิบายได้โดยพายุโซนร้อนปาลี

ฤดูพายุเฮอริเคนแปซิฟิก พ.ศ. 2559
แผนที่สรุปฤดูกาล
ขอบเขตฤดูกาล
ระบบแรกก่อตัว7 มกราคม พ.ศ. 2559 (สถิติก่อตัวเร็วที่สุด)
ระบบสุดท้ายสลายตัว26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559
พายุมีกำลังมากที่สุด
ชื่อซีมอร์
 • ลมแรงสูงสุด150 ไมล์/ชม. (240 กม./ชม.)
(เฉลี่ย 1 นาที)
 • ความกดอากาศต่ำที่สุด943 มิลลิบาร์ (hPa; 27.85 inHg)
สถิติฤดูกาล
พายุดีเปรสชันทั้งหมด23 ลูก
พายุโซนร้อนทั้งหมด22 ลูก
พายุเฮอริเคน13 ลูก
พายุเฮอริเคนขนาดใหญ่
(ระดับ 3 ขึ้นไป)		6 ลูก
ผู้เสียชีวิตทั้งหมด11 คน
ความเสียหายทั้งหมด96 ล้านดอลลาร์สหรัฐ
(ค่าเงิน USD ปี 2016)
ฤดูพายุเฮอริเคนแปซิฟิก
2557, 2558, 2559, 2560, 2561

ภาพรวมฤดูกาล แก้

ฤดูพายุเฮอริเคนแปซิฟิก พ.ศ. 2558#พายุดีเปรสชันเขตร้อนเก้าซีSaffir-Simpson Hurricane Scale

พายุ แก้

พายุเฮอริเคนปาลี แก้

พายุเฮอริเคนระดับ 2 (SSHWS)
   
ระยะเวลา 7 – 15 มกราคม
ความรุนแรง 100 ไมล์/ชม. (155 กม./ชม.) (1 นาที)
977 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 28.85 นิ้วปรอท)

ฤดูกาล พ.ศ. 2559 นี้ เริ่มต้นด้วยเศษที่หลงเหลือของพายุดีเปรสชันเขตร้อนเก้าซี ซึ่งถูกทิ้งไว้เป็นบริเวณชื้นขนาดใหญ่เบื้องหลัง ในมหาสมุทรแปซิฟิกบริเวณเส้นศูนย์สูตร การเปลี่ยนเป็นลมตะวันตกอย่างฉับพลันที่มีประสิทธิภาพ เป็นคุณลักษณะทั่วไปที่เกี่ยวข้องกับปรากฏการณ์เอลนีโญที่รุนแรง ซึ่งกระตุ้นการก่อกำเนิดของพายุหมุนภายในการแปรปรวน ผลที่ได้คือการก่อตัวของหย่อมความกดอากาศต่ำ สาเหตุมาจากอุณหภูมิพื้นผิวน้ำทะเลที่สูงขึ้นอย่างผิดปกติ ที่ประมาณ 29.5°ซ (85.1°ฟ)

  • วันที่ 7 มกราคม ระบบรวมตัวกันก่อตัวเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน นี่แสดงให้เห็นถึงการก่อตัวของพายุลูกแรกที่เร็วที่สุดที่เคยบันทึกได้ในมหาสมุทรแปซิฟิกกลาง ซึ่งเร็วกว่าพายุโซนร้อนวิโนนาในฤดูกาลปี พ.ศ. 2532 เพียง 6 วัน[2] ในไม่ช้า ระบบก็ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อน และได้รับชื่อ ปาลี กลายเป็นระบบพายุลูกที่ก่อตัวเร็วที่สุดเท่า ที่เคยบันทึกได้ในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันออกเฉียงเหนือ[3]
  • วันที่ 11 มกราคม พายุได้ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุเฮอริเคนระดับ 1 และกลายเป็นพายุเฮอริเคนลูกที่ก่อตัวเร็วที่สุด เท่าที่เคยบันทึกไว้ในแอ่งแปซิฟิกตะวันออกเฉียงเหนือ ซึ่งก่อนหน้านี้ตำแหน่งนี้เป็นของ พายุเฮอริเคนเอเกกา เมื่อ พ.ศ. 2535[4] ปาลีเคลื่อนตัวลงมาต่ำที่สุดที่ละติจูด 2.0°น ทำให้ถูกบันทึกเป็นพายุในซีกโลกตะวันตกที่อยู่ในละติจูดต่ำสุด ต่ำกว่าที่พายุดีเปรสชันเขตร้อนเก้าซีเคยทำไว้ที่ 2.2°น ในช่วงสองสัปดาห์ก่อน[5][6]

พายุดีเปรสชันเขตร้อนหนึ่ง-อี แก้

พายุดีเปรสชันเขตร้อน (SSHWS)
   
ระยะเวลา 6 – 8 มิถุนายน
ความรุนแรง 35 ไมล์/ชม. (55 กม./ชม.) (1 นาที)
1006 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.71 นิ้วปรอท)
  • วันที่ 4 มิถุนายน ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ เริ่มเฝ้าระวังพื้นที่ที่เป็นไปได้ของการพัฒนา[7] อีกไม่กี่วันถัดมา ความน่าจะเป็นของการก่อตัวของพายุลดลงในระดับต่ำ
  • วันที่ 6 มิถุนายน เหนือความคาดหมาย พายุดีเปรสชันหนึ่ง-อีก่อตัวขึ้น และเริ่มมีการออกการเฝ้าระวัง[8][9] นำให้รัฐบาลของเม็กซิโกได้ออกประกาศการเฝ้าระวังพายุโซนร้อนกับชายฝั่งทะเล[10]
  • วันที่ 7 มิถุนายน พายุอ่อนกำลังลง ดังนั้นทำให้การเฝ้าระวังถูกยกเลิก[11]
  • วันที่ 8 มิถุนายน ในช่วงต้นของวันพายุได้ขึ้นฝั่งเม็กซิโกใกล้กับอ่าวเตฮวนเตเปคและสลายตัวไป[12]

ขณะที่มาตรการป้องกัน มีการเปิดสถานที่อพยพชั่วคราวทั่วรัฐเชียปัส[13] พายุดีเปรสชันเป็นสาเหตุให้เกิดความเสียหายเล็กน้อยทั่วรัฐวาฮากา โดยแรกเริ่มภายในเทศบาลซาลีนากรูซ ฝนตกหนักทำให้เกิดน้ำท่วมในถนนบางสาย และหลุมยุบทำให้บ้านเรือนเสียหายหนึ่งหลังคาเรือน[14]

พายุโซนร้อนแอทากา แก้

พายุโซนร้อน (SSHWS)
   
ระยะเวลา 2 – 5 กรกฎาคม
ความรุนแรง 45 ไมล์/ชม. (75 กม./ชม.) (1 นาที)
1003 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.62 นิ้วปรอท)
  • วันที่ 1 กรกฎาคม ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ (NHC) เริ่มเฝ้าติดตามพื้นที่ที่มีความเป็นไปได้ของการก่อตัว ซึ่งมีการจัดระบบเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว[15]
  • วันที่ 2 กรกฎาคม อีกเจ็ดชั่วโมงต่อมา หย่อมความกดอากาศต่ำทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนสอง-อี ระบบมีการจัดระบบที่รวดเร็วมาก ซึ่งต่อมา NHC ได้เพิ่มความรุนแรงของสอง-อีเป็นพายุโซนร้อน และใช้ชื่อ แอทากา[16]
  • วันที่ 3 กรกฎาคม แอทากามีกำลังแรงสูงสุด[17] ที่ความเร็วลม 45 ไมล์/ชั่วโมง หลังจากนั้นไม่นาน แอทากาก็เริ่มอ่อนกำลังลงเล็กน้อย ขณะที่ยังเคลื่อนตัวไปทางตะวันตก
  • วันที่ 5 กรกฎาคม แอทากากลายเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อน[18]

พายุเฮอริเคนบลัส แก้

พายุเฮอริเคนระดับ 4 (SSHWS)
   
ระยะเวลา 3 – 10 กรกฎาคม
ความรุนแรง 140 ไมล์/ชม. (220 กม./ชม.) (1 นาที)
947 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 27.96 นิ้วปรอท)
  • วันที่ 27 มิถุนายน ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ (NHC) ได้จับเฝ้าติดตามคลื่นอากาศในเขตร้อน เหนือทวีปอเมริกากลางสำหรับความเป็นไปได้ในการพัฒนา[19]
  • วันที่ 30 มิถุนายน หย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวขึ้นทางใต้ของเม็กซิโก[20]
  • วันที่ 3 กรกฎาคม พายุมีความได้เปรียบเพียงพอในการจัดระบบ และกลายเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนสาม-อี[21] หกชั่วโมงถัดมา ท่ามกลางภาวะแวดล้อมที่เอื้ออำนวยด้วยอุณหภูมิพื้นผิวน้ำทะเลที่สูง และลมเฉือนแนวตั้งที่น้อยลง ทำให้มันทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อนและได้รับชื่อ บลัส[22]
  • วันที่ 4 กรกฎาคม พายุยังคงทวีกำลังแรงขึ้นอย่างคงตัว เป็นผลให้บลัสทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุเฮอริเคน[23] ต่อมาการทวีกำลังแรงชะงักลงในส่วนที่เหลือของวัน เนื่องจากอากาศแห้งได้ไหลเข้าสู่การหมุนเวียน[24]
  • วันที่ 5 กรกฎาคม อย่างไรก็ตาม บลัสเริ่มแรงขึ้นอย่างรวดเร็ว และเริ่มเป็นพายุเฮอริเคนขนาดใหญ่ลูกแรงของฤดูกาลในช่วงเย็นของวัน[25]
  • วันที่ 6 กรกฎาคม บลัส มีกำลังแรงสูงสุดในความรุนแรงพายุเฮอริเคนระดับ 4[26] ต่อมาบลัส ได้อ่อนกำลังลงเป็นพายุเฮอริเคนระดับ 3 ก่อนจะเปลี่ยนผ่านไปเป็นพายุหมุนเขตร้อนรูปวงแหวน และมีความรุนแรงต่อไป[27] อย่างไรก็ตาม บลัสได้เคลื่อนผ่านเหนือพื้นที่อุณหภูมิพื้นผิวน้ำทะเลลดลง
  • วันที่ 7 กรกฎาคม เป็นผลให้มันมีแนวโน้มอ่อนกำลังลงอย่างช้า ๆ ซึ่งบลัสได้อ่อนกำลังลงจนมีสถานะต่ำกว่าพายุเฮอริเคนขนาดใหญ่ในช่วงสายของวัน[28]
  • วันที่ 8 กรกฎาคม บลัสอ่อนกำลังลงเป็นพายุเฮอริเคนระดับ 1[29]
  • วันที่ 9 กรกฎาคม บลัสอ่อนกำลังลงเป็นพายุโซนร้อน[30] การอ่อนกำลังลงถูกเร่งท่ามกลางมวลอากาศที่เสถียรและการเพิ่มขึ้นของลมเฉือนแนวตะวันตกเฉียงใต้[31]
  • วันที่ 10 กรกฎาคม เหนือทะเลที่มีอุณหภูมิพื้นผิวที่ 24 °ซ (75 °ฟ)[32] บลัส อ่อนกำลังลงเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อน และเสื่อมลงเป็นพายุหมุนนอกเขตร้อนหลังจากนั้นอย่างรวดเร็ว[33]

ความชื้นที่เกี่ยวข้องกับเศษที่เหลือของบลัสทำให้เกิดฝนตกในฮาวาย[34]

พายุเฮอริเคนซีเลีย แก้

พายุเฮอริเคนระดับ 2 (SSHWS)
   
ระยะเวลา 6 – 16 กรกฎาคม
ความรุนแรง 100 ไมล์/ชม. (155 กม./ชม.) (1 นาที)
972 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 28.7 นิ้วปรอท)
  • วันที่ 2 กรกฎาคม ศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติเริ่มเฝ้าระวังพื้นที่ความเป็นไปได้ในการก่อตัว[35]
  • วันที่ 6 กรกฎาคม ทางศูนย์ ฯ บันทึกว่า "พายุดีเปรสชันเขตร้อนดูเหมือนจะก่อตัวภายในอีกสองวัน"[36]
  • วันที่ 7 กรกฎาคม พายุดีเปรสชันเขตร้อนสี่-อีกก่อตัว[37]
  • วันที่ 8 กรกฎาคม มันได้ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อน และได้ชื่อ ซีเลีย
  • วันที่ 10 กรกฎาคม ซีเลียได้ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุเฮอริเคน[38]
  • วันที่ 11 กรกฎาคม ซีเลียทวีกำลังแรงเป็นพายุเฮอริเคนระดับ 2 และยังคงความรุนแรงต่อไปอีกสองวัน[39]
  • วันที่ 14 กรกฎาคม ซีเลียเริ่มอ่อนกำลังลงที่ความรวดเร็ว จนกลายเป็นพายุโซนร้อน
  • วันที่ 15 กรกฎาคม ซีเลียเคลื่อนตัวเข้าสู่แอ่งแปซิฟิกกลางและอ่อนกำลังลงเป็นพายุดีเปรสชัน
  • วันที่ 16 กรกฎาคม ซีเลียสลายตัวลง[40]
  • วันที่ 17 กรกฎาคม ศูนย์เฮอริเคนแปซิฟิกกลาง บันทึกว่า ความกดอากาศต่ำมีโอกาสที่จะฟื้นฟูเป็นพายุหมุนเขตร้อน[41] ซึ่งต่อมา ซีเลียล้มเหลวในการก่อตัวอีกครั้ง และล้มเหลวในการฟื้นฟูเป็นพายุหมุนเขตร้อน

พายุเฮอริเคนดาร์บี แก้

พายุเฮอริเคนระดับ 3 (SSHWS)
   
ระยะเวลา 11 – 26 กรกฎาคม
ความรุนแรง 115 ไมล์/ชม. (185 กม./ชม.) (1 นาที)
962 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 28.41 นิ้วปรอท)

ในสัปดาห์ที่สองของเดือนกรกฎาคม มีระบบหย่อมความกดอากาศต่ำก่อตัวถึง 5 หย่อมในแปซิฟิกตะวันออก โดยหย่อมที่ 4 จากทั้งหมดถูกบันทึกโดยศูนย์เฮอริเคนแห่งชาติ

  • วันที่ 9 กรกฎาคม หย่อมนั้นตั้งอยู่ในสถานที่ที่มีภาวะแวดล้อมเอื้ออำนวย อาจก่อตัวและกลายเป็นพายุโซนร้อนได้[42]
  • วันที่ 11 กรกฎาคม หย่อมความกดอากาศทวีกำลังแรงเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนห้า-อี[43]
  • วันที่ 12 กรกฎาคม ห้า-อี ทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อน และได้รับชื่อว่า ดาร์บี
  • วันที่ 13 กรกฎาคม ดาร์บีบรรลุความรุนแรงเป็นพายุเฮอริเคน
  • วันที่ 15 กรกฎาคม ระบบทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุเฮอริเคนระดับ 2
  • วันที่ 16 กรกฎาคม ถึงอย่างไรก็ตามแม้ระบบเคลื่อนไปเหนือน้ำเย็น ดาร์บียังทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุเฮอริเคนระดับ 3 อย่างไรก็ตาม 6 ชั่วโมงหลังจากนั้น ดาร์บีอ่อนกำลังลงกลับไปเป็นพายุเฮอริเคนระดับ 2[44] อีกสี่วัดถัดไป ดาร์บีอ่อนกำลังลงอีกเหนือน้ำเย็นเป็นพายุโซนร้อนโดยเคลื่อนตัวไปทางตะวันตก มุ่งสู่รัฐฮาวาย ขณะที่มันเข้าใกล้พื้นที่ มันได้ทวีกำลังอีกครั้ง ทำให้มีการใช้การเฝ้าระวังและเตือนภัยพายุหมุนเขตร้อนโดยทันทีบนหมู่เกาะฮาวาย[45]
  • วันที่ 24 กรกฎาคม เวลา 00:00 UTC มันได้ขึ้นฝั่งเข้าใกล้ปาฮาลาบนเกาะใหญ๋[46] และเคลื่อนผ่านเกาะไปเกาะในระดับพายุโซนร้อนกำลังอ่อน ซึ่งเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่พายุเฮอริเคนอิซเซลในฤดูกาล 2557

พายุโซนร้อนเอสเทลล์ แก้

พายุโซนร้อน (SSHWS)
   
ระยะเวลา 15 – 22 กรกฎาคม
ความรุนแรง 70 ไมล์/ชม. (110 กม./ชม.) (1 นาที)
990 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.23 นิ้วปรอท)

ในแนวต่อเนื่องของพายุหมุนเขตร้อนด้วยเส้นทางที่เหมือนกัน หย่อมความกดอากาศต่ำได้กลายเป็นพายุโซนร้อนเอสเทลล์

  • วันที่ 15 กรกฎาคม หย่อมความกดอากาศต่ำทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนหก-อี[47]
  • วันที่ 16 กรกฎาคม พายุโซนร้อนลูกที่ห้าแห่งฤดูกาลแปซิฟิกตะวันออกก่อตัวขึ้น และได้ชื่อว่า เอสเทลล์[48]
  • วันที่ 18 กรกฎาคม เอสเทลล์มีความรุนแรงขึ้นโดยมีความเร็วลม 70 ไมล์/ชม. (115 กม./ชม.) โดยมีสถานะล่างกว่าพายุเฮอริเคน อย่างไรก็ตามมันได้อ่อนกำลังลงเล็กน้อย[49]
  • วันที่ 20 กรกฎาคม เอสเทลล์ยังคงความรุนแรงอยู่ อย่างไรก็ตาม การคาดการณ์ไม่ได้บอกว่ามันจะทวีกำลังแรงเป็นพายุเฮอริเคน และเริ่มอ่อนกำลังเหนือน้ำเย็นทางตะวันออกเฉียงเหนือของฮาวาย[50]
  • วันที่ 22 กรกฎาคม เอสเทลล์อ่อนกำลังลงโดยมีความเร็วลมที่ 40 ไมล์/ชม. (65 กม./ชม.) และสลายตัวไปในที่สุด[51]

พายุเฮอริเคนแฟรงก์ แก้

พายุเฮอริเคนระดับ 1 (SSHWS)
   
ระยะเวลา 21 – 28 กรกฎาคม
ความรุนแรง 85 ไมล์/ชม. (140 กม./ชม.) (1 นาที)
979 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 28.91 นิ้วปรอท)
  • วันที่ 21 กรกฎาคม หย่อมความกดอากาศต่ำใกล้กับชายฝั่งเม็กซิโกจัดระบบเป็นพายุโซนร้อน[52] โดย NHC เพิ่มความรุนแรงของระบบเป็นพายุโซนร้อนโดยตรงในการเฝ้าระวังฉบับแรก โดยใช้ชื่อ แฟรงก์ โดยข้ามขั้นตอนการเป็นพายุดีเปรสชันเขตร้อนไป[53] หลังจากวันนั้นแฟรงก์ได้เคลื่อนตัวออกห่างจากคาบสมุทรบาฮากาลีฟอร์เนีย ถึงอย่างไรก็ตามการคาดการณ์การทวีกำลังแรงขึ้น แฟรงก์จะเอื้อมไม่ถึงสถานะพายุเฮอริเคน
  • วันที่ 26 กรกฎาคม กระทั่งวันที่ 26 กรกฎาคม ใกล้กับที่พายุจอร์เจตต์อ่อนกำลังลง ถึงอย่างไรก็ตาม แฟรงก์ก็กลายเป็นพายุลูกที่ห้าในการบันทึกซึ่งก่อตัวในเดือนกรกฎาคมของเฮอริเคนแปซิฟิก โดยครั้งก่อนหน้าถูกบันทึกไว้าที่ 4 และถูกตั้งเป็น 5 ในฤดูกาลก่อนหน้า[54]

พายุเฮอริเคนจอร์เจตต์ แก้

พายุเฮอริเคนระดับ 4 (SSHWS)
   
ระยะเวลา 21 – 27 กรกฎาคม
ความรุนแรง 130 ไมล์/ชม. (215 กม./ชม.) (1 นาที)
952 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 28.11 นิ้วปรอท)
  • วันที่ 21 กรกฎาคม ระหว่างพายุเอสเทลล์ และ พายุแฟรงก์ มีพายุดีเปรสชันก่อตัวอีกลูกหนึ่ง และอีกสองชั่วโมงถัดมา พายุดีเปรสชันเขตร้อนทวีกำลังแรงขึ้นเป็นพายุโซนร้อน และได้รับชื่อ จอร์เจตต์ และเป็นพายุโซนร้อนลูกที่เจ็ดที่ก่อตัวในเดือนกรกฎาคม[55][56] และถูกบันทึกร่วมกับฤดู 2528 และ 2558
  • วันที่ 24 กรกฎาคม จอร์เจตต์กลายเป็นพายุเฮอริเคน และกลายเป็นพายุเฮอริเคนระดับ 4 อย่างรวดเร็ว หลังจากนั้นจอร์เจตต์อ่อนกำลังลงอย่างรวดเร็วเพราะน้ำเย็น และอ่อนกำลังลงเป็นพายุโซนร้อนในวันถัดมา

พายุโซนร้อนฮาวเวิร์ด แก้

พายุโซนร้อน (SSHWS)
   
ระยะเวลา 31 กรกฎาคม – 3 สิงหาคม
ความรุนแรง 60 ไมล์/ชม. (95 กม./ชม.) (1 นาที)
998 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.47 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อนอีเวตต์ แก้

พายุโซนร้อน (SSHWS)
   
ระยะเวลา 2 – 8 สิงหาคม
ความรุนแรง 60 ไมล์/ชม. (95 กม./ชม.) (1 นาที)
1000 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.53 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อนฆาบิเอร์ แก้

พายุโซนร้อน (SSHWS)
   
ระยะเวลา 7 – 9 สิงหาคม
ความรุนแรง 65 ไมล์/ชม. (100 กม./ชม.) (1 นาที)
997 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.44 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อนเคย์ แก้

พายุโซนร้อน (SSHWS)
   
ระยะเวลา 18 – 23 สิงหาคม
ความรุนแรง 50 ไมล์/ชม. (85 กม./ชม.) (1 นาที)
1000 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.53 นิ้วปรอท)

พายุเฮอริเคนเลสเตอร์ แก้

พายุเฮอริเคนระดับ 4 (SSHWS)
   
ระยะเวลา 24 สิงหาคม – 7 กันยายน
ความรุนแรง 145 ไมล์/ชม. (230 กม./ชม.) (1 นาที)
944 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 27.88 นิ้วปรอท)

พายุเฮอริเคนแมเดลิน แก้

พายุเฮอริเคนระดับ 4 (SSHWS)
   
ระยะเวลา 26 สิงหาคม – 3 กันยายน
ความรุนแรง 130 ไมล์/ชม. (215 กม./ชม.) (1 นาที)
950 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 28.05 นิ้วปรอท)

พายุเฮอริเคนนิวตัน แก้

พายุเฮอริเคนระดับ 1 (SSHWS)
   
ระยะเวลา 4 – 7 กันยายน
ความรุนแรง 90 ไมล์/ชม. (150 กม./ชม.) (1 นาที)
977 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 28.85 นิ้วปรอท)

พายุเฮอริเคนออร์ลีน แก้

พายุเฮอริเคนระดับ 2 (SSHWS)
   
ระยะเวลา 11 – 17 กันยายน
ความรุนแรง 110 ไมล์/ชม. (175 กม./ชม.) (1 นาที)
967 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 28.56 นิ้วปรอท)

พายุเฮอริเคนเพน แก้

พายุเฮอริเคนระดับ 1 (SSHWS)
   
ระยะเวลา 18 – 20 กันยายน
ความรุนแรง 90 ไมล์/ชม. (150 กม./ชม.) (1 นาที)
979 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 28.91 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อนรอสลิน แก้

พายุโซนร้อน (SSHWS)
   
ระยะเวลา 25 – 29 กันยายน
ความรุนแรง 50 ไมล์/ชม. (85 กม./ชม.) (1 นาที)
999 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.5 นิ้วปรอท)

พายุเฮอริเคนอูลีกา แก้

พายุเฮอริเคนระดับ 1 (SSHWS)
   
ระยะเวลา 26 – 30 กันยายน
ความรุนแรง 75 ไมล์/ชม. (120 กม./ชม.) (1 นาที)
992 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.29 นิ้วปรอท)

พายุเฮอริเคนซีมอร์ แก้

พายุเฮอริเคนระดับ 4 (SSHWS)
   
ระยะเวลา 23 – 28 ตุลาคม
ความรุนแรง 150 ไมล์/ชม. (240 กม./ชม.) (1 นาที)
940 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 27.76 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อนทีนา แก้

พายุโซนร้อน (SSHWS)
   
ระยะเวลา 13 – 14 พฤศจิกายน
ความรุนแรง 40 ไมล์/ชม. (65 กม./ชม.) (1 นาที)
1004 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.65 นิ้วปรอท)

พายุโซนร้อนออตโต แก้

พายุโซนร้อน (SSHWS)
   
ระยะเวลา 25 (เข้ามาในแอ่ง) – 26 พฤศจิกายน
ความรุนแรง 70 ไมล์/ชม. (110 กม./ชม.) (1 นาที)
993 มิลลิบาร์ (เฮกโตปาสกาล 29.32 นิ้วปรอท)

รายชื่อพายุ แก้

รายชื่อต่อไปนี้ ใช้สำหรับการตั้งชื่อพายุหมุนเขตร้อนที่ก่อตัวในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันออกเฉียงเหนือในปี พ.ศ. 2559 สำหรับการปลดชื่อ ถ้ามีจะได้รับการประกาศโดยองค์การอุตุนิยมวิทยาโลกในฤดูใบไม้ผลิของปี พ.ศ. 2560 ซึ่งชื่อที่ไม่ถูกปลด จะถูกนำกลับมาใช้อีกครั้งในปีฤดูกาล พ.ศ. 2565[57]และนี่ก็เป็นรายการชื่อเดียวกันกับที่เคยใช้ไปในฤดูกาล พ.ศ. 2553

  • แอทากา
  • บลัส
  • ซีเลีย
  • ดาร์บี
  • เอสเทลล์
  • แฟรงก์
  • จอร์เจตต์
  • ฮาวเวิร์ด
  • อีเวตต์
  • ฆาบิเอร์
  • เคย์
  • เลสเตอร์
  • แมเดลิน
  • นิวตัน
  • ออร์ลีน
  • เพน
  • รอสลิน
  • ซีมอร์
  • ทีนา
  • เวอร์จิล (ยังไม่ใช้)
  • วินิฟริด (ยังไม่ใช้)
  • แซเวียร์ (ยังไม่ใช้)
  • โยลันดา (ยังไม่ใช้)
  • ซี้ก (ยังไม่ใช้)


สำหรับพายุเฮอริเคนในมหาสมุทรแปซิฟิก เป็นเขตรับผิดชอบของศูนย์เฮอริเคนมหาสมุทรแปซิฟิกกลาง ครอบคลุมพื้นที่ระหว่าง 140 องศาตะวันตกถึงเส้นแบ่งวันสากล โดยชื่อทั้งหมดจะถูกใช้หมุนวนสี่รายการ อีกสี่ชื่อจะถูกแสดงด้านล่าง

  • ปาลี
  • อูลีกา
  • วาลากา (ยังไม่ใช้)
  • อาโกนี (ยังไม่ใช้)

ผลกระทบ แก้

ตารางนี้แสดงพายุทั้งหมดที่ก่อตัวในปี พ.ศ. 2559 ซึ่งรวมระยะเวลาการก่อตัว, ชื่อ, บนบก–แสดงชื่อสถานที่เป็นตัวหนา– , ความเสียหาย และจำนวนผู้เสียชีวิตทั้งหมด ส่วนการเสียชีวิตในวงเล็บคือการเสียชีวิตเพิ่มเติมและทางอ้อม (เช่นการเสียชีวิตจากอุบัติเหตุบนถนน) แต่ที่เกี่ยวข้องกับพายุโดยตรงยังคงที่ ความเสียหายและการเสียชีวิตรวมถึงขณะที่พายุกลายเป็นเอ็กซ์ตราทรอปิคอล, คลื่น ความเสียหายทั้งหมดนับเป็นดอร์ล่าสหรัฐ ค่าเงินปี ค.ศ. 2016

สถิติของพายุหมุนเขตร้อนในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันออก พ.ศ. 2559
ชื่อ
พายุ 		วันที่ ระดับความรุนแรง
ขณะมีความรุนแรงสูงสุด 		ลมสูงสุด
1-นาที
ไมล์/ชม. (กม./ชม.) 		ความกดอากาศ
(มิลลิบาร์) 		พื้นที่ได้รับผลกระทบ ความเสียหาย
(ดอลลาร์สหรัฐ) 		เสียชีวิต อ้างอิง


ปาลี 7 – 15 มกราคม พายุเฮอริเคนระดับ 2 100 (155) 977 ไม่มี ไม่มี ไม่มี
หนึ่ง-อี 6 – 8 มิถุนายน พายุดีเปรสชันเขตร้อน 35 (55) 1006   เม็กซิโกตะวันตกเฉียงใต้ ไม่มี ไม่มี
แอกาทา 2 – 5 กรกฎาคม พายุโซนร้อน 45 (75) 1003 ไม่มี ไม่มี ไม่มี
บลัส 3 – 10 กรกฎาคม พายุเฮอริเคนระดับ 4 140 (220) 947   รัฐฮาวาย ไม่มี ไม่มี
ซีเลีย 6 – 16 กรกฎาคม พายุเฮอริเคนระดับ 2 100 (155) 972 ไม่มี ไม่มี ไม่มี
ดาร์บี 11 – 26 กรกฎาคม พายุเฮอริเคนระดับ 3 115 (185) 962   รัฐฮาวาย ไม่มี ไม่มี
อิสเทลล์ 15 – 22 กรกฎาคม พายุโซนร้อน 70 (110) 990   หมู่เกาะเรบียาคีเคโด ไม่มี ไม่มี
แฟรงก์ 21 – 28 กรกฎาคม พายุเฮอริเคนระดับ 1 85 (140) 979   คาบสมุทรบาฮากาลีฟอร์เนีย,
หมู่เกาะเรบียาคีเคโด 		ไม่มี ไม่มี
จอร์เจตต์ 21 – 27 กรกฎาคม พายุเฮอริเคนระดับ 4 130 (215) 952 ไม่มี ไม่มี ไม่มี
ฮาวเวิร์ด 31 กรกฎาคม – 3 สิงหาคม พายุโซนร้อน 60 (95) 998 รัฐฮาวาย ไม่มี ไม่มี
อีเวตต์ 2 – 8 สิงหาคม พายุโซนร้อน 60 (95) 1000 ไม่มี ไม่มี ไม่มี
ฆาบิเอร์ 7 – 9 สิงหาคม พายุโซนร้อน 65 (100) 997 เม็กซิโกตะวันตก, เม็กซิโกตะวันตกเฉียงเหนือ, คาบสมุทรบาฮากาลีฟอร์เนีย เล็กน้อย ไม่มี
เคย์ 18 – 23 สิงหาคม พายุโซนร้อน 50 (85) 1000 ไม่มี ไม่มี ไม่มี
เลสเตอร์ 24 สิงหาคม – 7 กันยายน พายุเฮอริเคนระดับ 4 145 (230) 944 รัฐฮาวาย ไม่มี ไม่มี
แมเดลิน 26 สิงหาคม – 3 กันยายน พายุเฮอริเคนระดับ 4 130 (215) 950 รัฐฮาวาย เล็กน้อย ไม่มี
นิวตัน 4 – 7 กันยายน พายุเฮอริเคนระดับ 1 90 (150) 977 คาบสมุทรบาฮากาลีฟอร์เนีย, เม็กซิโกตะวันตกเฉียงเหนือ, ภาคตะวันตกเฉียงใต้ของสหรัฐ 96 ล้าน 9
ออร์ลีน 11 – 17 กันยายน พายุเฮอริเคนระดับ 2 110 (175) 967 ไม่มี ไม่มี ไม่มี
เพน 18 – 21 กันยายน พายุเฮอริเคนระดับ 1 90 (150) 979 คาบสมุทรบาฮากาลีฟอร์เนีย, ภาคตะวันตกเฉียงใต้ของสหรัฐ ไม่ทราบ ไม่มี
รอสลิน 25 – 29 กันยายน พายุโซนร้อน 50 (85) 999 ไม่มี ไม่มี ไม่มี
อูลีกา 26 – 30 กันยายน พายุเฮอริเคนระดับ 1 75 (120) 992 ไม่มี ไม่มี ไม่มี
ซีมอร์ 23 – 28 ตุลาคม พายุเฮอริเคนระดับ 4 150 (240) 940 คาบสมุทรบาฮากาลีฟอร์เนีย ไม่มี ไม่มี
ทีนา 13 – 14 พฤศจิกายน พายุโซนร้อน 40 (65) 1004 เม็กซิโกตะวันตก ไม่มี ไม่มี
ออตโต 25 – 26 พฤศจิกายน พายุโซนร้อน 70 (110) 993 ไม่มี (หลังจากข้ามแอ่งมาแล้ว) ไม่มี ไม่มี
สรุปฤดูกาล
9 ลูก 7 มกราคม – 26 พฤศจิกายน   150 (240) 940 96 ล้าน 11  

ดูเพิ่ม แก้

อ้างอิง แก้

  1. ↑ Pali Becomes Earliest Central Pacific Tropical Storm on Record
  2. ↑ Bob Henson (January 7, 2016). "Rare January Depression in Central Pacific; Atlantic Subtropical Storm Next Week?". Weather Underground. สืบค้นเมื่อ January 9, 2016.
  3. ↑ Bob Henson (January 8, 2016). "Warm, Wet Year for U.S.; Record Heat in South Africa; Tropical Storm Pali Intensifies". Weather Underground. สืบค้นเมื่อ January 9, 2016.
  4. ↑ "Hurricane Pali Discussion Number 19". 12 January 2016. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-01-22.
  5. ↑ Erdman, John. "Tropical Depression Nine-C Dissipates; Caps Off a Record Central Pacific Hurricane Season". The Weather Channel. The Weather Channel. สืบค้นเมื่อ 6 January 2016.
  6. ↑ Ballard, R. "TROPICAL DEPRESSION PALI DISCUSSION NUMBER 30". National Weather Service. Central Pacific Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ 14 January 2016.
  7. ↑ http://www.nhc.noaa.gov/archive/xgtwo/gtwo_archive.php?current_issuance=201606041745&basin=epac&fdays=2
  8. ↑ http://www.nhc.noaa.gov/archive/xgtwo/gtwo_archive.php?current_issuance=201606061745&basin=epac&fdays=2
  9. ↑ http://www.nhc.noaa.gov/archive/xgtwo/gtwo_archive.php?current_issuance=201606062035&basin=epac&fdays=2
  10. ↑ http://www.nhc.noaa.gov/archive/2016/ep01/ep012016.public.001.shtml?
  11. ↑ http://www.nhc.noaa.gov/archive/2016/ep01/ep012016.public.006.shtml?
  12. ↑ http://www.nhc.noaa.gov/text/refresh/MIATCPEP1+shtml/081434.shtml?
  13. ↑ Tuxtla Gutiérrez (9 มิถุนายน 2559). "Sin daños ni pérdidas humanas por depresión tropical en Chiapas" (ภาษาสเปน). Uno TV. Notimex. สืบค้นเมื่อ 16 มิถุนายน 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  14. ↑ "Depresión tropical 1-E provoca daños menores en Oaxaca" (ภาษาสเปน). Noticias MVS. Notimex. 8 มิถุนายน 2559. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-05-01. สืบค้นเมื่อ 16 มิถุนายน 2559. {{cite news}}: ตรวจสอบค่าวันที่ใน: |accessdate= (help)
  15. ↑ Robbie J. Berg; Michael J. Brennan (July 1, 2016). "NHC Graphical Outlook Archive". National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 2, 2016.
  16. ↑ อ้างอิงผิดพลาด: ป้ายระบุ <ref> ไม่ถูกต้อง ไม่มีการกำหนดข้อความสำหรับอ้างอิงชื่อ agathaupgrade
  17. ↑ Stacy R. Stewart (July 3, 2016). "Tropical Storm Agatha Discussion Number 6". National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 5, 2016.
  18. ↑ Daniel Brown (July 4, 2016). "Tropical Storm Agatha Discussion Number 13". National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 5, 2016.
  19. ↑ Stacy R. Stewart (June 27, 2016). "Tropical Weather Outlook 1100 am PDT Mon Jun 27 2016". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 5, 2016.
  20. ↑ Stacy R. Stewart (June 30, 2016). "Tropical Weather Outlook 1100 am PDT Thu Jun 30 2016". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 5, 2016.
  21. ↑ Michael J. Brennan (July 3, 2016). "Tropical Depression Three-E Discussion Number 1". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 5, 2016.
  22. ↑ Stacy R. Stewart (July 3, 2016). "Tropical Storm Blas Discussion Number 2". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 5, 2016.
  23. ↑ Todd B. Kimberlain (July 4, 2016). "Hurricane Blas Discussion Number 7". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 5, 2016.
  24. ↑ Todd B. Kimberlain (July 4, 2016). "Hurricane Blas Discussion Number 8". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 5, 2016.
  25. ↑ Stacy R. Stewart (July 5, 2016). "Hurricane Blas Discussion Number 12". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 5, 2016.
  26. ↑ Cangialosi, John (July 6, 2016). "Hurricane Blas Discussion Number 13". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 10, 2016.
  27. ↑ Daniel P. Brown (July 6, 2016). "Hurricane Blas Discussion Number 15". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 10, 2016.
  28. ↑ David P. Roberts (July 7, 2016). "Hurricane Blas Discussion Number 21". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 16, 2016.
  29. ↑ Daniel P. Brown (July 8, 2016). "Hurricane Blas Discussion Number 24". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 16, 2016.
  30. ↑ Michael J. Brennan (July 9, 2016). "Tropical Storm Blas Discussion Number 26". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 16, 2016.
  31. ↑ John P. Cangialosi (July 9, 2016). "Tropical Storm Blas Discussion Number 27". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 16, 2016.
  32. ↑ Michael J. Brennan (July 10, 2016). "Tropical Depression Blas Discussion Number 30". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 16, 2016.
  33. ↑ John P. Cangialosi (July 10, 2016). "Post-Tropical Cyclone Blas Discussion Number 31". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 16, 2016.
  34. ↑ Dudley, Malika (July 15, 2016). "Increased Windward Showers From Remnants of Blas". mauinow.com. สืบค้นเมื่อ July 16, 2016.
  35. ↑ http://www.nhc.noaa.gov/archive/xgtwo/gtwo_archive.php?current_issuance=201606301159&basin=epac&fdays=2
  36. ↑ http://www.nhc.noaa.gov/archive/xgtwo/gtwo_archive.php?current_issuance=201607061441&basin=epac&fdays=2
  37. ↑ "National Hurricane Center-TROPICAL DEPRESSION FOUR-E ADVISORY NUMBER 1". สืบค้นเมื่อ 16 July 2016.
  38. ↑ http://www.nhc.noaa.gov/archive/2016/refresh/BLAS+shtml/144405.shtml?
  39. ↑ "Honolulu Star-Advertiser-Celia becomes category 2 hurricane as Tropical Depression Five-E forms". สืบค้นเมื่อ 16 July 2016.
  40. ↑ "West Hawaii Today-Celia weakens to tropical depression". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-07. สืบค้นเมื่อ 16 July 2016.
  41. ↑ http://www.prh.noaa.gov/cphc/
  42. ↑ http://www.nhc.noaa.gov/archive/xgtwo/gtwo_archive.php?current_issuance=201607100233&basin=epac&fdays=2
  43. ↑ "National Hurricane Center-TROPICAL DEPRESSION FIVE-E ADVISORY NUMBER 1". สืบค้นเมื่อ July 16, 2016.
  44. ↑ "Hurricane DARBY Advisory Archive".
  45. ↑ "Hawaii News Now-Big Island, Maui, Oahu under Tropical Storm Warning; watch issued for Kauai". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2017-02-14. สืบค้นเมื่อ 23 July 2016.
  46. ↑ "Central Pacific Hurricane Center-TROPICAL STORM DARBY DISCUSSION NUMBER 50". สืบค้นเมื่อ 24 July 2016.
  47. ↑ "National Hurricane Center-TROPICAL DEPRESSION SIX-E ADVISORY NUMBER 1". สืบค้นเมื่อ 23 July 2016.
  48. ↑ "National Hurricane Center-TROPICAL STORM ESTELLE ADVISORY NUMBER 3". สืบค้นเมื่อ 23 July 2016.
  49. ↑ "National Hurricane Center-TROPICAL STORM ESTELLE ADVISORY NUMBER 13". สืบค้นเมื่อ 23 July 2016.
  50. ↑ "National Hurricane Center-TROPICAL STORM ESTELLE ADVISORY NUMBER 18". สืบค้นเมื่อ 23 July 2016.
  51. ↑ "National Hurricane Center-POST-TROPICAL CYCLONE ESTELLE ADVISORY NUMBER 29". สืบค้นเมื่อ 23 July 2016.
  52. ↑ "National Hurricane Center-TROPICAL STORM FRANK DISCUSSION NUMBER 1". สืบค้นเมื่อ 23 July 2016.
  53. ↑ Robbie Berg (July 21, 2016). "Tropical Storm Frank Discussion Number 1". Miami, Florida: National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 21, 2016.
  54. ↑ Blake, Eric (July 26, 2016). "Hurricane Frank Discussion Number 20". National Hurricane Center. สืบค้นเมื่อ July 27, 2016.
  55. ↑ "National Hurricane Center-TROPICAL DEPRESSION EIGHT-E ADVISORY NUMBER 1". สืบค้นเมื่อ 23 July 2016.
  56. ↑ "National Hurricane Center-TROPICAL STORM GEORGETTE ADVISORY NUMBER 4". สืบค้นเมื่อ 23 July 2016.
  57. ↑ "Tropical Cyclone Names". National Hurricane Center. National Oceanic and Atmospheric Administration. 2013-04-11. เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-08. สืบค้นเมื่อ May 8, 2013.
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ฤดูพายุเฮอริเคนแปซิฟิก_พ.ศ._2559&oldid=11007131"