รายพระนามพระมหากษัตริย์ลาว
พระมหากษัตริย์ลาว (ลาว: ພຣະມະຫາກະສັຕຍ໌ລາວ) ลำดับกษัตริย์ลาว อ้างอิงตาม พงศาวดารหลวงพระบาง ชินกาลมาลีปกรณ์ และตำนานพระแก้วมรกต กรณีศักราชไม่ตรงกัน จะยึดตามตำนานพระแก้วมรกตเป็นหลัก
พระมหากษัตริย์ แห่งพระราชอาณาจักรลาว | |
---|---|
ราชาธิปไตยในอดีต | |
ตราแผ่นดินราชอาณาจักรลาว | |
| |
ปฐมกษัตริย์ | ขุนลอ (ตามตำนาน) พระเจ้าฟ้างุ้ม (ตามสากลนิยม) |
องค์สุดท้าย | สมเด็จพระเจ้าศรีสว่างวัฒนา |
สถานพำนัก | หลวงพระบาง ราชอาณาจักรลาว |
เริ่มระบอบ | ราวพุทธศตวรรษที่ 13 (นครเชียงทอง) พ.ศ. 1896 (ค.ศ. 1353) (ล้านช้าง) |
สิ้นสุดระบอบ | 2 ธันวาคม พ.ศ. 2518 (ค.ศ. 1975) (622 ปี) |
ผู้อ้างสิทธิ์ | สมเด็จเจ้าฟ้าชายสุริวงศ์สว่าง |
ขุนบรมราชาธิราช (พ.ศ. 1240 – 1293) ได้ย้ายจากหนองแส (เมืองหลวงของอาณาจักรน่านเจ้า) มาอยู่ที่ใหม่เรียกว่า นาน้อยอ้อยหนู (เมืองแถนหรือเมืองกาหลง) ปัจจุบันเรียกว่าเชียงรุ่งเขตสิบสองพันนา พร้อมทั้งขยายอาณาเขตออกไปโดยส่งโอรส 7 องค์ไปครองเมืองต่าง ๆ คือ
- ขุนลอ - ปกครองเมืองชวา(หลวงพระบาง)
- ท้าวผาล้าน - ปกครองเมืองหอแต(ต้าหอ)
- ท้าวจุลง - ปกครองเมืองโกดแท้แผนปม
- ท้าวคำผง - ปกครองเมืองเชียงใหม่
- ท้าวงั่วอิน - ปกครองเมืองศรีอยุธยา (ละโว้)
- ท้าวกม - ปกครองเมืองมอน (อินทรปัต)
- ท้าวเจือง - ปกครองเมืองพวน (เชียงขวาง)
ราชวงศ์ล้านช้างหลวงพระบาง |
---|
|
นครเชียงทอง
แก้ขุนลอ องค์ปฐมกษัตริย์ลาว ผู้ตั้งเมืองชวาเป็นราชธานีครั้งแรกเมื่อ (พ.ศ. 1300) และได้เปลี่ยนนามใหม่ว่า เมืองเชียงทอง มีกษัตริย์สืบต่อมา 16 ขุน 6 ท้าว จนมาถึงองค์ที่ 23 คือ พระยาลังธิราช
ลำดับ | รายพระนาม | ครองราชย์ (พ.ศ.) | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | ขุนลอ | ราวพุทธศตวรรษที่ 13 - พ.ศ. 1323 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
2 | ขุนชวา | พ.ศ. 1323 จนสิ้นรัชกาล | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
3 | ขุนชวาเลา | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
4 | ขุนสูง | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
5 | ขุนเค็ด | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
6 | ขุนคุม | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
7 | ขุนคีบ | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
8 | ขุนคบ | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
9 | ขุนเคา | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
10 | ขุนคาน | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
11 | ขุนแพง | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
12 | ขุนเพ็ง | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
13 | ขุนเพิง | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
14 | ขุนพี | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
15 | ขุนคำ | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
16 | ขุนฮุ่ง | 1406 - ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
17 | ท้าวแท่นโม | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
18 | ท้าวยุง | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
19 | ท้าวเยิก | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
20 | ท้าวพิน | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
21 | ท้าวพาด | ไม่ปรากฏ | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
22 | ท้าวหว่าง | ไม่ปรากฏ - 1814 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
23 | พระยาลังธิราช | 1814 - 1859 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
24 | พระยาสุวรรณคำผง | 1859 - 1887 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
25 | เจ้าฟ้าเงี้ยว | 1887 - 1894 | |||||||||||||||||||||||||||||||||||
26 | เจ้าฟ้าคำเฮียว | 1894 - 1896 |
อาณาจักรล้านช้าง
แก้พระเจ้าฟ้างุ้มเป็นปฐมกษัตริย์แห่งอาณาจักรล้านช้าง [1] จนถึงรัชสมัยพระหน่อแก้วกุมารได้สิ้นสุดราชวงศ์ที่สืบมาแต่ขุนลอ เมื่อพระเจ้าวรวงศาธรรมิกราชได้ก่อตั้งราชวงศ์เจ้าวรวงศาปกครองล้านช้าง กษัตริย์พระองค์สุดท้ายแห่งอาณาจักรล้านช้างคือพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 2
ยุคแตกแยกของอาณาจักรล้านช้าง
แก้ราชอาณาจักรล้านช้าง ได้แตกออกเป็นอาณาจักรต่างๆ ได้แก่ อาณาจักรล้านช้างเวียงจันทน์ อาณาจักรล้านช้างหลวงพระบาง อาณาจักรล้านช้างจำปาศักดิ์ เป็นต้น
ลำดับ | รายพระนาม | ครองราชย์ | สิ้นสุด | หมายเหตุ | |
---|---|---|---|---|---|
1 | พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 2 (พระไชยองค์เว้) |
พ.ศ. 2250 | พ.ศ. 2273 | พระราชนัดดาในพระเจ้าสุริยวงศาธรรมิกราช | |
2 | เจ้าองค์ลอง | พ.ศ. 2273 | พ.ศ. 2283 | พระราชโอรสในพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 2 | |
3 | เจ้าอุปราช (ท้าวนอง) | พ.ศ. 2283 | พ.ศ. 2294 | พระราชอนุชาในพระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 2 เเละยังเป็นพระราชบิดาของพระวอพระตา เเห่งหนองบัวลุ่มภู | |
4 | พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 3 (พระเจ้าศิริบุญสาร) |
พ.ศ. 2294 | พ.ศ. 2323 | พระราชโอรสในเจ้าองค์ลอง | |
ตกเป็นประเทศราชแก่สยามในราวกลางปี พ.ศ. 2323[2] พระเจ้าศิริบุญสารหนีไปอยู่เมืองคำเกิด | |||||
สยามให้พระยาสุโภ รั้งเมืองเวียงจันทน์ | |||||
4 | พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 3 (พระเจ้าศิริบุญสาร) |
ธันวาคม
พ.ศ. 2323 |
พ.ศ. 2325 | ราวเดือนธันวาคม พระเจ้าศิริบุญสารกลับจากเมืองคำเกิดกลับมาสังหารพระยาสุโภ แล้วครองเวียงจันทน์ตามเดิม[3] | |
5 | พระเจ้านันทเสน | พ.ศ. 2325 | พ.ศ. 2337 | พระราชโอรสในพระเจ้าศิริบุญสาร, ปีครองราชย์ตามพระราชพงศาวดารฉบับพระราชหัตถเลขา | |
6 | พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 4 (พระเจ้าอินทวงศ์) |
พ.ศ. 2337 | พ.ศ. 2348 | พระราชอนุชาในพระเจ้านันทเสน, พระอัยกาในสมเด็จพระเจ้าลูกเธอ เจ้าฟ้ากุณฑลทิพยวดี ในรัชกาลที่ 1 แห่งกรุงรัตนโกสินทร์ | |
7 | พระเจ้าไชยเชษฐาธิราชที่ 5 (เจ้าอนุวงศ์) |
พ.ศ. 2348 | พ.ศ. 2371 | พระราชอนุชาในพระเจ้านันทเสนและพระเจ้าอินทวงศ์, สิ้นวงศ์กษัตริย์เวียงจันทน์ หลังพระองค์พยายามแยกตัวเป็นอิสระจากสยามกรุงเทพฯ แต่ไม่สำเร็จ |
ลำดับ | พระรูป | รายพระนาม | ครองราชย์ | สิ้นสุด | หมายเหตุ | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | เจ้ากิ่งกิสราช | พ.ศ. 2246 | พ.ศ. 2265 | พระราชนัดดาในพระเจ้าสุริยวงศาธรรมิกราช | |||
2 | เจ้าองค์คำ | พ.ศ. 2265 | พ.ศ. 2266 | พระราชโอรสในเจ้าอินทรกุมาร เชื้อสายกษัตริย์เมืองเชียงรุ้ง | |||
3 | เจ้าอินทโฉม | พ.ศ. 2266 | พ.ศ. 2292 | พระราชอนุชาในเจ้ากิ่งกิสราช | |||
4 | เจ้าอินทพรหม | พ.ศ. 2292 | พ.ศ. 2293 | พระราชโอรสในเจ้าอินทโฉม ครองราชย์ 8 เดือน จึงถวายราชสมบัติให้เจ้าโชติกะ | |||
5 | เจ้าโชติกะ | พ.ศ. 2293 | พ.ศ. 2314 | พระเชษฐาองค์โตในเจ้าอินทพรหม | |||
6 | เจ้าสุริยวงศ์ | พ.ศ. 2314 | พ.ศ. 2334 | พระราชอนุชาในเจ้าโชติกะ เสียเอกราชแก่สยามเมื่อปี พ.ศ. 2322 | |||
7 | เจ้าอนุรุทธ | พ.ศ. 2334 | พ.ศ. 2359 | พระราชโอรสองค์ที่ 2 ในเจ้าอินทโฉม พระเชษฐาในเจ้าสุริยวงศ์ | |||
8 | เจ้ามันธาตุราช | พ.ศ. 2359 | พ.ศ. 2378 | พระราชโอรสในเจ้าอนุรุทธ | |||
9 | เจ้าสุกเสริม | พ.ศ. 2381 | พ.ศ. 2393 | พระราชโอรสในเจ้ามันธาตุราช | |||
10 | พระเจ้าจันทรเทพประภาคุณ (เจ้าจันทราช) |
พ.ศ. 2395 | พ.ศ. 2414 | พระราชอนุชาในเจ้าสุกเสริม | |||
11 | พระเจ้ามหินทรเทพนิภาธร (เจ้าอุ่นคำ) |
พ.ศ. 2415 | พ.ศ. 2431 | พระราชอนุชาในพระเจ้าจันทรเทพประภาคุณ พระราชโอรสในเจ้ามันธาตุราช, เกิดเหตุโจรจีนฮ่อยกทัพปล้นสะดมตามหัวเมืองลาวต่างๆ เป็นเวลาหลายปี เมืองหลวงพระบางถูกเผาจากเหตุการณ์ครั้งนี้, รัชกาลที่ 5 ทรงให้ออกจากตำแหน่งเจ้านครหลวงพระบาง ฐานหย่อนสมรรถภาพ, ถึงแก่พิราลัยใน พ.ศ. 2438 | |||
12 | พระเจ้าสักรินทรฤทธิ์ (เจ้าคำสุก) |
พ.ศ. 2432 | พ.ศ. 2448 | พระราชโอรสในพระเจ้ามหินทรเทพนิภาธร สมัยนี้ดินแดนลาวตกเป็นของฝรั่งเศส | |||
13 | พระเจ้าศรีสว่างวงศ์ | พ.ศ. 2447 | พ.ศ. 2488 | พระราชโอรสในพระเจ้าสักรินทรฤทธิ์ หลัง พ.ศ. 2488 ทรงเปลี่ยนพระราชฐานะเป็นพระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรลาว |
(ພຣະຣາຊອານາຈັກລາວ) | ||||||
ลำดับ | พระรูป | รายพระนาม | ครองราชย์ | สิ้นสุด | หมายเหตุ | |
---|---|---|---|---|---|---|
1 | พระบาทสมเด็จพระเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวงศ์ | พ.ศ. 2488 | พ.ศ. 2502 | ก่อนหน้านี้มีพระอิสริยยศเป็น พระมหากษัตริย์แห่งราชอาณาจักรล้านช้างหลวงพระบาง | ||
2 | พระบาทสมเด็จพระเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวัฒนา (ลาว: ພຣະບາດສົມເດັດພຣະເຈົ້າມະຫາຊີວິດສີສະວ່າງວັດທະນາ) |
พ.ศ. 2502 | พ.ศ. 2518 | สละราชสมบัติ หลังพรรคประชาชนปฏิวัติลาวเข้ากุมอำนาจรัฐสำเร็จ ต่อมาถูกส่งตัวไปค่ายสัมมนาที่เมืองเวียงชัย และเสด็จสวรรคตที่นั่น |
ผู้อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ลาว
แก้ลำดับ | พระรูป | รายพระนาม | ครองราชย์ | สิ้นสุด | หมายเหตุ | ||
---|---|---|---|---|---|---|---|
1 | พระบาทสมเด็จพระเจ้ามหาชีวิตศรีสว่างวัฒนา | พ.ศ. 2518 | พ.ศ. 2521?2527 | อ้างสิทธิในราชบัลลังก์ลาว หลังถูกถอดออกจากราชสมบัติ | |||
2 | สมเด็จเจ้าฟ้าชายมกุฎราชกุมารวงศ์สว่าง | พ.ศ. 2521 | พ.ศ. 2524 | ||||
3 | สมเด็จเจ้าฟ้าชายสุริวงศ์สว่าง | พ.ศ. 2524 | ปัจจุบัน | พระโอรสในเจ้าฟ้าชายมกุฎราชกุมารวงศ์สว่าง |
ดูเพิ่ม
แก้อ้างอิง
แก้- ↑ http://www.royalark.net/Laos/lanxang1.htm
- ↑ "พงศาวดารย่อเมืองเวียงจันทน์ - วิกิซอร์ซ". th.wikisource.org.
- ↑ นางชาญสงคราม (แฉล้ม ชาลีจันทน์).พงศาวดารเมืองล้านช้าง และลำดับสกุลชาลีจันทร์ ราชตระกูลล้านช้างเวียงจันทน์.กรมศิลปากรเผยแพร่ไฟล์ดิจิตอล.พงศาวดารเมืองล้านช้าง.หน้า36
- ↑ หม่อมอมรวงศ์วิจิตร (ม.ร.ว.ปฐม คเนจร).2458.พงศาวดารหัวเมืองมณฑลอีสาน.หน้า27
- ↑ หม่อมอมรวงศ์วิจิตร (ม.ร.ว.ปฐม คเนจร).2458.พงศาวดารหัวเมืองมณฑลอีสาน.หน้า28
- เติม วิภาคย์พจนกิจ. ประวัติศาสตร์อีสาน. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์, 2546.
- คำหมั้น วงกตรัตนะ,เจ้า.พงศาวดารชาติลาว. พิมพ์ครั้งที่ 2 .เวียงจันทน์:หอสมุดแห่งชาติ.1971.
- สุรศักดิ์ ศรีสำอาง. ลำดับกษัตริย์ลาว. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักโบราณคดีและพิพิธภัณฑสถานแห่งชาติ กรมศิลปากร. 2545.