ทางวิ่งเครื่องบิน

ทางวิ่งเครื่องบิน, ลานวิ่ง, ลานบิน หรือ รันเวย์ (อังกฤษ : Runway) ตามที่องค์การการบินพลเรือนระหว่างประเทศ (ICAO) ได้กำหนดไว้ หมายถึงพื้นที่สี่เหลี่ยมผืนผ้าบนพื้นดิน ภายในบริเวณสนามบิน ซึ่งเตรียมการไว้สำหรับอากาศยานใช้ในการร่อนลงจอดและวิ่งขึ้น ทางวิ่งเครื่องบินแบ่งออกเป็นประเภทที่มนุษย์สร้างขึ้น โดยใช้วัสดุประเภทแอสฟัลต์และคอนกรีต หรือผสมทั้งสองชนิด และประเภทที่ใช้พื้นผิวธรรมชาติ เช่น หญ้า ดิน กรวด น้ำแข็ง และเกลือ

รันเวย์

รันเวย์หรือทางวิ่งเครื่องบิน ควรมีความยาวไม่น้อยกว่า 1,830 เมตร (6,000 ฟุต) สำหรับอากาศยานที่มีน้ำหนักไม่เกิน 90.7 ตัน (ประมาณ 2,000,000 ปอนด์) สำหรับอากาศยานที่ใหญ่กว่านี้ รวมถึงอากาศยานที่มีขนาดกว้างกว่าปกติ จะต้องใช้ทางวิ่งความยาวอย่างน้อย 2,438 เมตร (8,000 ฟุต) ที่ระดับน้ำทะเล (และยาวกว่านี้ ถ้าเป็นทางวิ่งที่อยู่เหนือระดับน้ำทะเลมาก ๆ) อากาศยานโดยสารระหว่างประเทศโดยปกติจะบรรทุกน้ำมันมาก ทำให้มีน้ำหนักเยอะ จึงอาจต้องใช้ทางวิ่งที่ยาวถึง 3,048 เมตร (10,000 ฟุต) หรือมากกว่า และจะต้องใช้ความยาวทางวิ่งในการยกตัวขึ้นหรือเทคออฟถึงเกือบ 4 กิโลเมตร (3,962 เมตร) เครื่องบินโดยสาร โบอิ้ง 747 นับว่าเป็นเครื่องบินที่ใช้ทางวิ่งยาวที่สุดในการเทคออฟ เมื่อเทียบกับเครื่องบินโดยสารอื่นในลักษณะเดียวกัน