รัฐปฏิวัติเซอร์เบีย
รัฐปฎิวัติเซอร์เบีย ( เซอร์เบีย : Устаничка Србија / Ustanička Srbija ) หรือ เซอร์เบียของคาราดอร์เด ( เซอร์เบีย : Карађорђева Србија / Karađorđeva Srbija ) หมายถึงรัฐที่ก่อตั้งโดยนักปฏิวัติชาวเซอร์เบีย ในออตโตมัน เซอร์เบีย (ซันจักแห่งสเมเดเรโว) หลังจากเริ่มการลุกฮือของชาวเซอร์เบียครั้งแรกเพื่อต่อต้านจักรวรรดิออตโตมันในปี 1804 ซับไลม์ พอร์ท ยอมรับรัฐนี้อย่างเป็นทางการเป็นครั้งแรกในเดือนมกราคม 1807 อย่างไรก็ตาม นักปฏิวัติชาวเซอร์เบียปฏิเสธสนธิสัญญาและยังคงต่อสู้กับพวกออตโตมันจนถึง 1813 แม้ว่าการจลาจลครั้งแรกจะถูกปราบปราม แต่ก็ตามมาด้วยการจลาจลในเซอร์เบียครั้งที่สองในปี 1815 ซึ่งส่งผลให้เกิดการสร้างราชรัฐเซอร์เบีย เนื่องจากได้รับกึ่งเอกราชจากจักรวรรดิออตโตมันในปี 1817
การปฏิวัติเซอร์เบีย Устаничка Србија Ustanička Srbija | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1804–1813 | |||||||||||
 ธงชาติ
| |||||||||||
.svg) อาณาเขตของเซอร์เบียในการปฏิวัติในทวีปยุโรป | |||||||||||
| สถานะ | รัฐกบฏที่พยายามปฏิวัติเพื่อประกาศเอกราชจากจักรวรรดิออตโตมัน | ||||||||||
| เมืองหลวง | โทพอลา, เบลเกรด | ||||||||||
| ภาษาราชการ | ภาษาเซอร์เบีย | ||||||||||
| ศาสนา | คริสตจักรออร์ทอดอกซ์เซอร์เบีย | ||||||||||
| เดมะนิม | ชาวเซิร์บ | ||||||||||
| การปกครอง | ไม่ได้ระบุอย่างเเน่นอน | ||||||||||
| แกรนด์โวซด์ | |||||||||||
• 1804–13 | คาราดอร์เด | ||||||||||
| นายกรัฐมนตรี | |||||||||||
• 1805–07 | มาติยา เนนาโดวิช | ||||||||||
• 1811–13 | คาราดอร์เด | ||||||||||
| ประวัติศาสตร์ | |||||||||||
• ก่อตั้ง | 1804 | ||||||||||
• การลุกฮือครั้งแรกของชาวเซิร์บ | 1804–13 | ||||||||||
• สันติภาพในอิชโก | กรกฎาคม 1806–มกราคม 1807 | ||||||||||
• พันธมิตรระหว่างรัสเซียและเซอร์เบีย | 10 กรกฎาคม 1807 | ||||||||||
• การฟื้นฟูการปกครองของออตโตมัน | ตุลาคม 1813 | ||||||||||
• สิ้นสุด | 1813 | ||||||||||
| พื้นที่ | |||||||||||
| 1815[1] | 24,440 ตารางกิโลเมตร (9,440 ตารางไมล์) | ||||||||||
| ประชากร | |||||||||||
• 1815[1] | 332,000 | ||||||||||
| |||||||||||
ประวัติศาสตร์ทางการเมือง แก้
สันติภาพอิชโก แก้
ระหว่างเดือนกรกฎาคมถึงเดือนตุลาคม 1806 ปีตาร์ อิชโก ชาวเติร์กดราโกมัน (นักแปล-นักการทูต) และตัวแทนของกลุ่มกบฏเซอร์เบีย ได้เจรจาสนธิสัญญาสันติภาพที่รู้จักกันในประวัติศาสตร์ว่า "สันติภาพอิชโก" อิชโกถูกส่งไปยังกรุงคอนสแตนติโนเปิลสองครั้งในช่วงครึ่งหลังของปี 1806 เพื่อเจรจาสันติภาพ ดูเหมือนว่าออตโตมันพร้อมที่จะให้เซอร์เบียปกครองตนเองหลังจากชัยชนะของฝ่ายกบฏในปี 1805 และ 1806 รวมทั้งถูกกดดันจากจักรวรรดิรัสเซียซึ่งยึดครองมอลเดเวียและวอลเลเกีย พวกเขาตกลงที่จะปกครองตนเองและกำหนดภาษีที่ชัดเจนขึ้นในเดือนมกราคม 1807 ซึ่งขณะนั้นกลุ่มกบฏยึดเบลเกรดได้แล้ว ฝ่ายกบฏปฏิเสธสนธิสัญญาและขอความช่วยเหลือจากรัสเซียเพื่อเอกราช ในขณะที่พวกออตโตมันได้ประกาศสงครามกับรัสเซียในเดือนธันวาคม 1806 สนธิสัญญาพันธมิตรรัสเซีย-เซอร์เบียลงนามเมื่อวันที่ 10 มิถุนายน 1807
พันธมิตรรัสเซีย-เซอร์เบีย แก้
ในวันที่ 10 กรกฎาคม 1807 กลุ่มกบฏชาวเซอร์เบียภายใต้การปกครองของคาราดอร์เด ได้ลงนามเป็นพันธมิตรกับจักรวรรดิรัสเซียระหว่างการจลาจลในเซอร์เบียครั้งแรก หลังจากที่จักรวรรดิออตโตมันเป็นพันธมิตรกับฝรั่งเศสของนโปเลียนในปลายปี 1806 และต่อมาได้ทำสงครามกับรัสเซียและอังกฤษ จักรวรรดิก็พยายามที่จะตอบสนองความต้องการของกลุ่มกบฏเซอร์เบีย ในเวลาเดียวกัน รัสเซียเสนอความช่วยเหลือและความร่วมมือแก่ชาวเซอร์เบีย ชาวเซอร์เบียเลือกเป็นพันธมิตรกับรัสเซียเหนือการปกครองตนเองภายใต้ออตโตมัน (ตามที่กำหนดโดยสนธิสัญญา) เซอร์เบียได้รับอาวุธและภารกิจทางทหารและการแพทย์ซึ่งพิสูจน์แล้วว่าเป็นจุดเปลี่ยนในการปฏิวัติเซอร์เบีย[ต้องการอ้างอิง]
อ้างอิง แก้
- ↑ Michael R. Palairet (2002). The Balkan Economies C.1800-1914: Evolution Without Development. Cambridge University Press. pp. 16–. ISBN 978-0-521-52256-4.