รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2517

รัฐธรรมนูญไทย

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2517 รัฐธรรมนูญฉบับที่ 10 ของประเทศไทยซึ่งร่างโดยคณะกรรมการร่างรัฐธรรมนูญภายหลังจากจอมพลถนอม กิตติขจร ได้ประกาศลาออกจากตำแหน่งนายกรัฐมนตรีในเหตุการณ์ วันมหาวิปโยค เมื่อวันที่ 14 ตุลาคม พ.ศ. 2516 เพื่อใช้แทน ธรรมนูญการปกครองราชอาณาจักร พุทธศักราช 2515 ซึ่งใช้บังคับอยู่ก่อนหน้านั้นโดย พระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร ได้ลงพระปรมาภิไธยประกาศใช้เป็นรัฐธรรมนูญเมื่อวันที่ 7 ตุลาคม พ.ศ. 2517 โดยมี หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช ในฐานะ ประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติ เป็นผู้ลงนามรับสนองพระบรมราชโองการ

รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย
พุทธศักราช 2517
ข้อมูลทั่วไป
ผู้ลงนามสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดช สยามิทราธิราช บรมนาถบพิตร
วันลงนาม7 ตุลาคม พ.ศ. 2517
ผู้ลงนามรับรองหม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์ ปราโมช
(ประธานสภานิติบัญญัติแห่งชาติ)
วันลงนามรับรอง7 ตุลาคม พ.ศ. 2517
วันประกาศ7 ตุลาคม พ.ศ. 2517
วันเริ่มใช้7 ตุลาคม พ.ศ. 2517
ท้องที่ใช้ ไทย
การยกเลิก
ประกาศของ คณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน

แต่หลังจากบังคับใช้ได้เกือบ 2 ปีรัฐธรรมนูญฉบับนี้ก็ถูกยกเลิกโดยประกาศของ คณะปฏิรูปการปกครองแผ่นดิน ซึ่งมี พลเรือเอกสงัด ชลออยู่ เป็นหัวหน้าคณะเมื่อวันพุธที่ 6 ตุลาคม พ.ศ. 2519

สาระสำคัญ แก้