รถยนต์นั่งขนาดเล็ก
รถยนต์นั่งขนาดเล็ก (อังกฤษ: Compact car) เป็นประเภทของรถยนต์ที่ใหญ่กว่าประเภทรถยนต์นั่งขนาดเล็กมากแต่เล็กกว่ารถยนต์นั่งขนาดกลาง หรือเรียกรถประเภทนี้แบบยุโรปว่าซี-เซ็กเมนต์[1]
(1990–ปัจจุบัน)
(1974–ปัจจุบัน)
การจำกัดความ แก้
รถยนต์นั่งขนาดเล็กได้คำจำกัดความมาจากสำนักงานปกป้องสิ่งแวดล้อมสหรัฐ (EPA) สำหรับประเทศสหรัฐอเมริกาและทั่วโลก โดยมีความยาวประมาณ 4,100 mm (161 in) และยาว 4,450 mm (175 in) สำหรับรุ่นแฮทช์แบ็ก หรือยาว 4,400 mm (173 in) และ 4,750 mm (187 in) สำหรับรถเปิดประทุน, รถเก๋ง หรือรถเก๋งตู้ (สเตชันแวกอน) ส่วนรถยนต์อเนกประสงค์และรถยนต์อเนกประสงค์สมรรถนะสูงที่มีพื้นฐานมากจากรถยนต์นั่งขนาดเล็ก (เรียกว่ารถยนต์อเนกประสงค์ขนาดเล็กและรถยนต์อเนกประสงค์สมรรถนะสูงขนาดเล็ก) ก็มีขนาดที่ใกล้เคียงกัน คือยาว 4,200 mm (165 in) ถึง 4,500 mm (177 in) ในประเทศสหรัฐ และยาวจาก 4,400 mm (173 in) ถึง 4,700 mm (185 in) สำหรับรุ่นทั่วโลก
ในประเทศญี่ปุ่น รถยนต์คันไหนก็ตามที่มีความยาวมากกว่า 3,400 mm (133.9 in) กว้างมากกว่า 1,480 mm (58.3 in) สูงต่ำกว่า 2,000 mm (78.7 in) และขนาดของเครื่องยนต์มากกว่า 660 cc (40 cu in) แต่ยาวน้อยกว่า 4,700 mm (185.0 in) กว้างน้อยกว่า 1,700 mm (66.9 in) สูงน้อยกว่า 2,000 mm (78.7 in) และเครื่องยนต์มีขนาดต่ำกว่า 2,000 cc (120 cu in) นับว่าเป็นรถยนต์นั่งขนาดเล็ก
อ้างอิง แก้
- ↑ "Regulation (EEC) No 4064/89 - Merger Procedure" (PDF). Office for Official Publications of the European Communities L-2985 Luxembourg. 17 March 1999. สืบค้นเมื่อ 7 February 2016.