เปิดเมนูหลัก
วิกิพีเดีย

ยุทธการที่สตาลินกราด

ยุทธการสตาลินกราด เป็นยุทธการใหญ่ของสงครามโลกครั้งที่สอง ซึ่งนาซีเยอรมนีและพันธมิตรฝ่ายหนึ่ง สู้รบกับสหภาพโซเวียตอีกฝ่ายหนึ่ง เพื่อแย่งชิงการควบคุมนครสตาลินกราด (ปัจจุบันคือ วอลโกกราด ทางตะวันตกเฉียงใต้ของสหพันธรัฐรัสเซีย) ยุทธการดำเนินไประหว่างวันที่ 21 สิงหาคม ค.ศ. 1942 ถึง 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1943[5][6][7][8] ยุทธการสตาลินกราดเป็นยุทธการใหญ่ที่สุดบนแนวรบด้านตะวันออก และได้รับความสนใจเพราะความป่าเถื่อนและไม่สนใจต่อความสูญเสียทั้งทางทหารและพลเรือน นอกจากนี้ ยังเป็นหนึ่งในยุทธการนองเลือดที่สุดในประวัติศาสตร์การสงคราม โดยมีการประเมินความสูญเสียทั้งสองฝ่ายรวมกันขั้นสูงไว้เกือบสองล้านนาย ความสูญเสียอย่างหนักที่กองทัพเยอรมนีประสบนับเป็นจุดพลิกผันของสงคราม[9] หลังยุทธการสตาลินกราด กำลังเยอรมันไม่อาจฟื้นคืนยอดอย่างเมื่อก่อนได้อีก และไม่บรรลุชัยชนะทางยุทธศาสตร์ในทางตะวันออกอีกเลย[10]

ยุทธการสตาลินกราด
เป็นส่วนหนึ่งของ แนวรบด้านตะวันออกในสงครามโลกครั้งที่สอง
Фонтан «Детский хоровод».jpg
น้ำพุบาร์มาเลย์ (Barmaley) หนึ่งในสัญลักษณ์ของสตาลินกราดใน ค.ศ. 1943 หลังยุทธการจบลง
วันที่ 21 สิงหาคม ค.ศ. 1942 – 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1943
สถานที่ สตาลินกราด สาธารณรัฐสังคมนิยมโซเวียตรัสเซีย สหภาพโซเวียต
ผลลัพธ์ โซเวียตชนะอย่างเด็ดขาด
คู่ขัดแย้ง
Flag of the Soviet Union.svg สหภาพโซเวียต
ผู้บัญชาการหรือผู้นำ
กำลัง
นาซีเยอรมนี กองทัพกลุ่มบี
  • นาซีเยอรมนี กองทัพที่ 6
  • นาซีเยอรมนี กองทัพแพนเซอร์ที่ 4
  • Flag of Italy (1861–1946).svg กองทัพที่ 8
  • Flag of Romania.svg กองทัพที่ 3
  • Flag of Romania.svg กองทัพที่ 4
  • Flag of Hungary (1915-1918, 1919-1946).svg กองทัพที่ 2
  • Flag of Independent State of Croatia.svg กรมทหารราบเสริมกำลังที่ 369
  • ขั้นต้น:
  • ทหาร 270,000 นาย
  • ปืนใหญ่ 3,000 กระบอก
  • รถถัง 500 คัน
  • อากาศยาน 600 ลำ, 1,600 ลำเมื่อถึงกลางเดือนกันยายน (ลุฟท์ฟลอทเทอ 4)[1]
  • เมื่อโซเวียตตีโต้ตอบ:
  • ทหาร 700,000 นาย (เยอรมัน 400,000; โรมาเนีย 200,000; อิตาลี 100,000)
  • ปืนใหญ่ 10,250 กระบอก
  • รถถัง 500 คัน
  • อากาศยาน 732 ลำ (ใช้การได้ 402 ลำ)[2]:225[3]:87
 Flag of the Soviet Union.svg แนวรบสตาลินกราด
  • Flag of the Soviet Union.svg กองทัพที่ 28
  • Flag of the Soviet Union.svg กองทัพที่ 51
  • Flag of the Soviet Union.svg กองทัพที่ 57
  • Flag of the Soviet Union.svg กองทัพที่ 62
  • Flag of the Soviet Union.svg กองทัพที่ 64

Flag of the Soviet Union.svg แนวรบดอน
Flag of the Soviet Union.svg แนวรบตะวันตกเฉียงใต้

  • ขั้นต้น:
  • ทหาร 187,000 นาย
  • ปืนใหญ่ 2,200 กระบอก
  • รถถัง 400 คัน
  • อากาศยาน 300 ลำ[1]:72
  • เมื่อโซเวียตตีโต้ตอบ:
  • ทหาร 1,143,500 นาย
  • ปืนใหญ่ 13,451 กระบอก
  • รถถัง 894 คัน
  • อากาศยาน 1,115 ลำ[2]:224
กำลังพลสูญเสีย
  • ประเมินทหารเสียชีวิต สูญหายหรือได้รับบาดเจ็บ 750,000 นาย
  • ถูกจับเป็นเชลย 91,000 นาย
  • รวม: 841,000 นาย
  • อากาศยาน 900 ลำ (รวมเครื่องบินขนส่ง 274 ลำ และเครื่องบินทิ้งระเบิด 165 ลำที่ใช้เป็นเครื่องบินขนส่ง)
  • รถถัง 1,500 คัน
  • ปืนใหญ่ 6,000 กระบอก[1]:122–123
  • ทหารเสียชีวิตหรือสูญหาย 478,741 นาย
  • ได้รับบาดเจ็บหรือป่วย 650,878 นาย
  • รวม: 1,129,619 นาย
  • พลเรือนเสียชีวิต 40,000 คน
  • รถถัง 4,341 คัน
  • ปืนใหญ่ 15,728 กระบอก
  • เครื่องบินรบ 2,769 ลำ[4]

เยอรมนีรุกเพื่อยึดสตาลินกราดเริ่มตั้งแต่ปลายฤดูร้อน ค.ศ. 1942 และได้รับการสนับสนุนจากการทิ้งระเบิดโดยกองทัพอากาศอย่างเข้มข้น ซึ่งทำให้พื้นที่ขนาดใหญ่ของนครกลายเป็นซากปรักหักพัง ท้ายที่สุด การรุกของเยอรมนีกลายมาติดหล่มการสู้รบอาคารต่ออาคาร และแม้จะควบคุมพื้นที่ของนครได้กว่า 90% ในบางครั้ง กองทัพเยอรมันกลับไม่สามารถขับไล่ผู้ป้องกันฝ่ายโซเวียตกลุ่มสุดท้ายที่ยึดฝั่งตะวันตกของแม่น้ำวอลกาอย่างเหนียวแน่น

วันที่ 19 พฤศจิกายน ค.ศ. 1942 กองทัพแดงเปิดฉากปฏิบัติการยูเรนัส การโจมตีสองง่ามหรือเรียกว่าคีมหนีบโดยมีเป้าหมายต่อกำลังพลโรมาเนียและฮังการีที่อ่อนแอ ซึ่งกำลังป้องกันปีกของกองทัพที่ 6 หลังจากมีการสู้รบอย่างหนัก ความสำเร็จของการโจมตีเหล่านี้ส่งผลให้ปีกที่ยึดไว้อย่างหลวม ๆ พังลง และกองทัพที่ 6 ถูกตัดขาดและล้อมในสตาลินกราด เมื่อฤดูหนาวของรัสเซียมาถึง กองทัพที่ 6 ก็อ่อนกำลังลงอย่างรวดเร็วจากความหนาว เนื่องจากขาดเสบียงอาหาร การโจมตีอย่างต่อเนื่องของโซเวียต ความกำกวมของการบังคับบัญชา ประกอบกับความเชื่อแน่แน่วใน "พลังแห่งการตั้งเจตนา" (power of the will) ของอดอล์ฟ ฮิตเลอร์ และค่านิยม "การยืนหยัด" (standing fast) ยิ่งเสริมฐานะยากลำบากของนาซีเยอรมนีขึ้นไปอีก ท้ายที่สุด ความล้มเหลวของกำลังเยอรมนีนอกวงล้อมในการเปิดวงล้อม ร่วมกับความล้มเหลวในการส่งกำลังบำรุงทางอากาศ ทำให้เกิดการพังทลายขั้นสุดท้าย เมื่อถึงต้นเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1943 การต้านทานของฝ่ายอักษะในสตาลินกราดยุติลงและส่วนที่เหลือของกองทัพที่ 6 ได้ยอมจำนนหรือไม่ก็ถูกทำลายไปก่อนหน้านั้นแล้ว[11]:p.932

ในวัฒนธรรมร่วมสมัยแก้ไข

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่สตาลินกราดได้รับการกล่าวถึงเป็นจำนวนมากโดยสื่อของรัสเซีย เยอรมัน อเมริกัน และอังกฤษ เนื่องจากความสำคัญที่เป็นจุดเปลี่ยนของสงครามในทวีปยุโรป และการสูญเสียชีวิตที่เกี่ยวข้องในการสู้รบ คำว่า "สตาลินกราด" กลายเป็นความหมายเหมือนกับการสู้รบขนาดใหญ่ในเมือง ที่มีการสูญเสียอย่างมากทั้ง 2 ฝ่าย

ภาพยนตร์

อ้างอิงแก้ไข

  1. ↑ 1.0 1.1 1.2 Bergström (2007)
  2. ↑ 2.0 2.1 Hayward, (1998)
  3. ↑ Bergstrom (2005)
  4. ↑ Glantz (1995), p. 295
  5. ↑ McDougal Littell, (2006)
  6. ↑ Roberts (2006: 143)
  7. ↑ Biesinger (2006: 699)
  8. ↑ "Battle of Stalingrad". Encyclopædia Britannica.
  9. ↑ Taylor (1998) Vol IV, p. 142
  10. ↑ Bellamy, (2007)
  11. ↑ Shirer (1990)

แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข

คอมมอนส์ มีภาพและสื่อเกี่ยวกับ:
ยุทธการที่สตาลินกราด
  บทความเกี่ยวกับทหาร การทหาร หรืออาวุธนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:การทหาร
ดึงข้อมูลจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=ยุทธการที่สตาลินกราด&oldid=8282576"