ยุทธการที่กังเหลง (ค.ศ. 208)

	ยุทธการที่กังเหลง
อักษรจีนตัวเต็ม	江陵之戰
อักษรจีนตัวย่อ	江陵之战
การถอดเสียง
ภาษาจีนกลางมาตรฐาน
ฮั่นยฺหวี่พินอิน	Jiānglǐng Zhī Zhàn

ยุทธการที่กังเหลง
	ส่วนหนึ่งของ ยุทธการที่ผาแดง
วันที่	ฤดูหนาว ค.ศ. 208–209
สถานที่	อำเภอเจียงหลิง มณฑลหูเป่ย์ ประทเศจีน
ผล	ฝ่ายพันธมิตรชนะครึ่งหนึ่ง; โจโฉป้อนกันเซียงหยางไว้ได้; ฝ่ายพันธมิตรได้พื้นที่ส่วนใหญ่ของเกงจิ๋ว
คู่สงคราม
ซุนกวน; เล่าปี่	โจโฉ
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
จิวยี่; เทียเภา; ฮันต๋ง; ลิบอง; เล่งทอง; จิวท่าย; กำเหลง; เล่าปี่; กวนอู; เตียวหุย; เหลย์ ซฺวี่	โจหยิน; ซิหลง; หนิว จิน; เฉิน เจี่ยว; งักจิ้น; หลี่ ทง; บุนเพ่ง
กำลัง
40,000+	120,000+ (ทัพของโจหยินที่เข้าสู้รบก่อนมีมากกว่าทัพของจิวยี่ และเขาได้รับกำลังเสริมจากเอ๊กจิ๋ว, เซียงหยาง, ยีหลำ, เจียงเซี่ย, ตางหยาง และเมืองอื่น ๆ ที่โจโฉควบคุม)

ยุทธการที่กังเหลง เป็นการสู้รบระหว่างกองทัพพันธมิตรของซุนกวนและเล่าปี่ต่อโจโฉในช่วงปลายราชวงศ์ฮั่นตะวันออกของจีน ยุทธการครั้งนี้เป็นส่วนหนึ่งของยุทธการที่ผาแดง และปะทะกันทันทีหลังจากยุทธการที่อิเหลง

ในขณะที่การสู้รบบริเวณอำเภอเจียงหลิงมีความรุนแรง มีการสู้รบที่รุนแรงน้อยกว่าในเกงจิ๋วตอนใต้ เมื่อไม่สามารถแยกอำเภอเจียงหลิงออกจากเมืองที่สนับสนุนได้ (ยกเว้นเมืองในเอ๊กจิ๋ว ดูรายละเอียดในยุทธการที่อิเหลง (208)) ยุทธการนี้จึงกลายมาเป็นสงครามแบบถ่วงเวลา ซึ่งส่งผลให้ฝ่ายโจโฉได้รับความสูญเสียอย่างมหาศาล หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งปี โจโฉไม่สามารถรับมือกับการสูญเสียนายทหารและยุทโธปกรณ์อย่างต่อเนื่องได้อีกต่อไป ทำให้โจโฉถอนทัพจากเจียงหลิง^[7]

ภูมิหลัง

หลังชัยชนะที่ยิ่งใหญ่ในยุทธการที่ผาแดง กองทัพพันธมิตรดำเนินการขั้นต่อไปตามกลยุทธ์ของตนทันทีโดยพยายามเข้ายึดหนานจฺวิ้น (南郡) จากโจโฉด้วยการโดยขับไล่ศัตรูที่กำลังล่าถอยไปที่อำเภอเจียงหลิง

การสู้รบ

หมายเหตุ

↑ ตัวเลขนี้เป็นเพียงการประมาณคร่าว ๆ โดยถือว่ากองกำลังพันธมิตรสูญเสียทหารเพียงเล็กน้อยในยุทธการที่ผาแดง

อ้างอิง

↑ (曹仁分眾圍寧，寧困急，使使請救。諸將以兵少不足分) สามก๊กจี่ เล่มที่ 54.
↑ (益州牧刘璋始受徵役，遣兵给军。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 1.
↑ ((乐进)后从平荆州，留屯襄阳) สามก๊กจี่ เล่มที่ 17.
↑ (刘备与周瑜围曹仁於江陵，别遣关羽绝北道。通率众击之) สามก๊กจี่ เล่มที่ 18. (通) ในข้อความนี้สื่อถึงหลี่ ทง ผู้เป็นเจ้าเมืองยีหลำในขณะนั้น
↑ ((文聘)与乐进讨关羽於寻口，有功，进封延寿亭侯，) สามก๊กจี่ เล่มที่ 18. บุนเพ่งเป็นเจ้าเมืองเจียงเซี่ยในขณะนั้น
↑ (建安十三年，从太祖征荆州。大军还，留宠行奋威将军，屯当阳。) หมันทองได้รับอำนาจจากโจโฉให้เป็นรักษาการ General Who Demonstrates Bravery เป็นการเฉพาะ เพื่อนำทัพรับมือกับการรุกรานของซุนกวน และประจำการที่ตางหยางพร้อมทหารจำนวนมาก
↑ (瑜、仁相守歲余，所殺傷甚眾。仁委城走。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 47.

ตันซิ่ว (คริสต์ศตวรรษที่ 3). สามก๊กจี่ (ซานกั๋วจื้อ).
Selected Examples of Battles in Ancient China (first ed.). Beijing: Chinese Publishing House. 1981–1984.
ซือหม่า กวาง (1084). จือจื้อทงเจี้ยน.
Yuan, Tingdong (1988). War in Ancient China (first ed.). Chengdu: Sichuan Academy of Social Science Publishing House. ISBN 7805240582.
Zhang, Xiaosheng (1988). General View of War of Ancient China (first ed.). Xi'an: Long March Publishing House. ISBN 7800150313.

32°00′32″N 120°15′47″E / 32.0089°N 120.2631°E / 32.0089; 120.2631

[1] ตัวเลขนี้เป็นเพียงการประมาณคร่าว ๆ โดยถือว่ากองกำลังพันธมิตรสูญเสียทหารเพียงเล็กน้อยในยุทธการที่ผาแดง

[2] (曹仁分眾圍寧，寧困急，使使請救。諸將以兵少不足分) สามก๊กจี่ เล่มที่ 54.

[3] (益州牧刘璋始受徵役，遣兵给军。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 1.

[4] ((乐进)后从平荆州，留屯襄阳) สามก๊กจี่ เล่มที่ 17.

[5] (刘备与周瑜围曹仁於江陵，别遣关羽绝北道。通率众击之) สามก๊กจี่ เล่มที่ 18. (通) ในข้อความนี้สื่อถึงหลี่ ทง ผู้เป็นเจ้าเมืองยีหลำในขณะนั้น

[6] ((文聘)与乐进讨关羽於寻口，有功，进封延寿亭侯，) สามก๊กจี่ เล่มที่ 18. บุนเพ่งเป็นเจ้าเมืองเจียงเซี่ยในขณะนั้น

[7] (建安十三年，从太祖征荆州。大军还，留宠行奋威将军，屯当阳。) หมันทองได้รับอำนาจจากโจโฉให้เป็นรักษาการ General Who Demonstrates Bravery เป็นการเฉพาะ เพื่อนำทัพรับมือกับการรุกรานของซุนกวน และประจำการที่ตางหยางพร้อมทหารจำนวนมาก

[8] (瑜、仁相守歲余，所殺傷甚眾。仁委城走。) สามก๊กจี่ เล่มที่ 47.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]