มาตราโบฟอร์ต
มาตรวัดโบฟอร์ต (อังกฤษ: The Beaufort Scale) เป็นมาตรวัดที่มาจากการสังเกตหรือการทดลองที่เกี่ยวข้องกับความเร็วลมกับสภาวะที่สังเกตได้ในทะเลหรือบนบก เป็นมาตราส่วนสำหรับคาดคะเนความเร็วของลมไว้ใช้ใน การเดินเรือใบ[1] โดยถูกประดิษฐ์ขึ้นในปี ค.ศ. 1805 โดยนักอุทกศาสตร์ชาวไอริชชื่อ ฟรานซิส โบฟอร์ต (ต่อมาเป็นพลเรือตรี เซอร์ ฟรานซิส โบฟอร์ต) เจ้าหน้าที่กองทัพเรือในขณะนั้น มาตราโบฟอร์ตนั้นมีการพัฒนาที่ซับซ้อนและยาวนานจากข้อมูลก่อนหน้าของคนอื่น ๆ (รวมถึง แดเนียล เดโฟ ในศตวรรษก่อน) จนเมื่อโบฟอร์ตรับหน้าที่เป็นนักอุทกศาสตร์ของกองทัพเรือในยุค 1830 จนมีการนำมาใช้อย่างเป็นทางการโดยกัปตัน โรเบิร์ต ฟิตซ์รอย ต่อมาได้จัดตั้งสำนักงานอุตุนิยมวิทยาแห่งแรก (สำนักงานเมท) ในประเทศอังกฤษเพื่อให้การพยากรณ์อากาศ[2]
ในช่วงต้นศตวรรษที่ 19 นายทหารเรือที่ทำการสังเกตสภาพอากาศ แต่ก็ไม่มีมาตราเป็นมาตรฐานและดังนั้นพวกเขาจะตัดสินใจจากความคิดของเขาเอง - "ลมแรง" ของชายคนหนึ่งอาจเป็น "ลมอ่อน" ของผู้อื่น ดังนั้นโบฟอร์ตจึงประสบความสำเร็จในการสร้างมาตรฐานให้กับการวัดความเร็วลมของคนทั่วโลก
ตารางเทียบแก้ไข
| หมายเลข | คำอธิบาย | ความเร็วลม | ความสูงของคลื่น | สภาพคลื่นทะเล | สภาพบนบก | ภาพถ่ายทางทะเล | ธง |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 0 | ทะเลราบ | น้อยกว่า 1 นอต | 0 เมตร | ทะเลราบ – คล้ายหน้ากระจก | ควันลอยขึ้นในแนวตั้ง | 
|
|
| 1 | ทะเลสงบ | 1 – 3 นอต (เฉลี่ย 2 นอต) | ประมาณ 0 - 0.1 เมตร | มีลมพัดให้เป็นคลื่นพริ้วเล็ก ๆ แต่ยังไม่เป็นลูกระลอก | ควันสามารถแสดงทิศ แต่กังหันลมไม่เปลี่ยน | 
|
|
| 2 | ทะเลเรียบ | 4 – 6 นอต (เฉลี่ย 5 นอต) | ประมาณ 0.1 - 0.5 เมตร | คลื่นเป็นลูกระลอกสั้น ๆ แต่ชัดเจน ยอดระลอกเป็นมันอย่างกระจกและยังไม่แตกฟอง | ลมรู้สึกบนใบหน้า ใบทำให้เกิดเสียงกรอบแกรบ; กังหันลมถูกลมพัด | 
|
|
| 3 | ทะเลเรียบ | 7 – 10 นอต (เฉลี่ย 9 นอต) | ประมาณ 0.1 -0.5 เมตร | คลื่นเป็นระลอกโตขึ้น ยอดระลอกเริ่มจะแตก แต่ส่วนมากยังเป็นกระจก มีแตกเป็นฟองขาวเล็กน้อย | ใบและกิ่งเล็ก ๆ เคลื่อนไหว | 
|
|
| 4 | คลื่นเล็กน้อย | 11 – 16 นอต (เฉลี่ย 13 นอต) | ประมาณ 0.5 - 1.25 เมตร | คลื่นขนาดเล็ก เป็นลูกยาวขึ้นและแตกเป็นฟองขาวบ่อยขึ้น | พัดฝุ่นและกระดาษ กิ่งไม้ขนาดเล็กเคลื่อนที่ | 
|
|
| 5 | คลื่นปานกลาง | 17 – 21 นอต (เฉลี่ย 18 นอต) | ประมาณ 1.25 - 2.5 เมตร | ลื่นขนาดปานกลาง เป็นลูกยาว ๆ ชัดเจน แตกเป็นฟองขาวมากขึ้น (อาจมีฝอยได้บ้าง) | ใบไม้บนต้นไม้เริ่มสั่นไหว | 
|
|
| 6 | คลื่นจัด | 22 – 27 นอต (เฉลี่ย 24 นอต) | ประมาณ 2.5 -4.0 เมตร | เริ่มมีคลื่นใหญ่ ยอดคลื่นแตกเป็นฟองขาวทั่วไป (บางทีมีฝอยกระจายไปตามลม) | กิ่งไม้ขนาดใหญ่สั่นไหว ;สายไฟแกว่งเสียดสีกัน | 
|
|
| 7 | คลื่นจัดมาก | 28 – 33 นอต (เฉลี่ย 30 นอต) | ประมาณ 4.0 - 6.0 เมตร | คลื่นสูงขึ้น ฟองขาวจากยอดคลื่นเริ่มปลิวเป็นสายไปตามลมบ้าง | ต้นไม้ทั้งหมดเคลื่อนไหว รู้สึกลำบากเมื่อเดินสวนกับลม | 
|
|
| 8 | คลื่นใหญ่ | 34 – 40 นอต (เฉลี่ย 37 นอต) | ประมาณ 6.0 - 9.0 เมตร | คลื่นสูงใหญ่ปานกลางเป็นแนวยาว ยอดคลื่นเริ่มม้วนตัว มีฟองขาวปลิวเป็นสายไปตามลมชัดเจน | กิ่งไม้หัก | 
|
|
| 9 | คลื่นใหญ่ | 41 – 47 นอต (เฉลี่ย 44 นอต) | ประมาณ 6.0 - 9.0 เมตร | คลื่นสูงใหญ่ มีฟองหนาปลิวเป็นสายไปตามทางลม ยอดคลื่นเริ่มม้วนตัว ฝอยน้ำอาจทำให้ทัศนวิสัยไม่ดี | เกิดความเสียหายของโครงสร้างเล็กน้อย | 
|
|
| 10 | คลื่นใหญ่มาก | 48 – 55 นอต (เฉลี่ย 52 นอต) | ประมาณ 9.0 - 14 เมตร | คลื่นสูงใหญ่มากกับมียอดคลื่นเป็นแนวยาว มีฟองแตกขาวเป็นสายยาวปลิวไปตามลม ท้องทะเลเป็นสีขาวทั่ว ๆ ไป ทัศนวิสัยไม่ดี | ต้นไม้ถอนรากถอนโคน ความเสียหายของโครงสร้างอย่างมาก | 
|
|
| 11 | ทะเลเป็นบ้า | 56 – 63 นอต (เฉลี่ย 60 นอต) | มากกว่า 14 เมตร | คลื่นสูงใหญ่ไม่ควรมีเรือขนาดเล็กและขนาดกลาง อาจจมหายไปในร่องคลื่น ทะเลมีฟองขาวเป็นสายยาวไปตามลม ยอดคลื่นถูกลมตีเป็นฟองทั่วไป | ความเสียหายอย่างกว้างขวาง | 
|
|
| 12 | ทะเลเป็นบ้า | 64 – 71 นอต (เฉลี่ย 68 นอต) | มากกว่า 14 เมตร | มีฟองและฝอยน้ำคลุ้งในอากาศทั่วไป ทะเลเป็นสีขาวเนื่องจากฝอยน้ำทั่วไปหมด | การทำลายล้าง | 
|
|
อ้างอิงแก้ไข
- ↑ http://tumsikwae.blogspot.com/2014/02/beaufort-section.html
- ↑ https://web.archive.org/web/20121002134429/http://www.metoffice.gov.uk/media/pdf/4/4/Fact_Sheet_No._6_-_Beaufort_Scale.pdf
- ↑ https://www.spc.noaa.gov/faq/tornado/beaufort.html
- ↑ http://www.marine.tmd.go.th/thai/sea-state1.htm
- ↑ http://saranukromthai.or.th/pictures34/p34-256.jpg
