มัสยิดใหญ่แห่งซีอาน

มัสยิดใหญ่แห่งซีอาน
	西安大清真寺
	ลานที่สองของมัสยิดใหญ่แห่งซีอาน
ศาสนา
ศาสนา	อิสลามนิกายซุนนี
ที่ตั้ง
ที่ตั้ง	ซีอาน มณฑลฉ่านซี ประเทศจีน
	ที่ตั้งในประเทศจีน
พิกัดภูมิศาสตร์	34°15′47.9″N 108°56′11.0″E / 34.263306°N 108.936389°E
สถาปัตยกรรม
ประเภท	มัสยิด
รูปแบบ	จีน
พื้นที่ทั้งหมด	12,000 ม.2

มัสยิดใหญ่แห่งซีอาน (จีน: 西安大清真寺; พินอิน: Xīān Dà Qīngzhēnsì) เป็นมัสยิดที่ใหญ่ที่สุดในประเทศจีน.^[1]^: 128 โดยเป็นที่ทำการละหมาดในเขตชุมชนมุสลิมในซีอาน และบริเวณนี้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่โด่งดังอีกด้วย ตัวมัสยิดส่วนใหญ่ถูกสร้างในช่วงต้นของราชวงศ์หมิง^[2]^: 121 โดยมีตึกอยู่กว่า 20 หลังในลานทั้งห้า และมีพื้นที่ 12,000 ตารางเมตร

ศัพทมูลวิทยา แก้

มัสยิดนี้เป็นที่รู้จักกันในชื่อมัสยิดฮว่าเจว๋ (จีน: 化觉巷清真寺; พินอิน: Huàjué Xiàng Qīngzhēnsì) ซึ่งมาจากที่ตั้งของมัสยิดที่เส้นทางฮั่วเจว๋ 30 บางครั้งอาจจะถูกเรียกว่ามัสยิดใหญ่แห่งตะวันออก (จีน: 东大寺; พินอิน: Dōng Dàsì) เช่นกัน เพราะมันตั้งอยู่ทางตะวันออกของมัสยิดเก่าแก่แห่งหนึ่งที่มีชื่อว่ามัสยิดต้าเสว๋สี (จีน: 大学习巷清真寺; พินอิน: Dàxuéxí Xiàng Qīngzhēnsì)

ประวัติ แก้

มัสยิดนี้เริ่มสร้างในสมัยจักรพรรดิหงอู่ของราชวงศ์หมิง แล้วต่อเติมในสมัยราชวงศ์ชิง^[2]^: 121

ใน ค.ศ.1956 มีการประกาศให้มัสยิดนี้เป็นแหล่งประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่สำคัญได้รับการคุ้มครองในระดับชาติ แล้วกลายเป็นแหล่งประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมที่สำคัญได้รับการคุ้มครองในระดับชาติใน ค.ศ.1988 มัสยิดนี้เป็นที่ละหมาดของชาวมุสลิมเชื้อสายจีน ซึ่งส่วนใหญ่เป็นชาวหุย

โครงสร้าง แก้

มัสยิดนี้มีลานอยู่ห้าแห่ง โดยที่ตัวมัสยิดอยู่ลานที่สี่ แต่ละลานจะมีอนุสรณ์ที่แตกต่างกัน เช่น ในลานแรกจะมีประตูที่สร้างในสมัยราชวงศ์ชิง ส่วนลานที่สี่จะมีศาลาฟีนิกซ์ ซึ่งเป็นศาลาสวนรูปหกเหลี่ยม มีกำแพงหลายแห่งที่มีภาพของนก, พืช, วัตถุ และตัวอักษรทั้งภาษาจีนและอาหรับ ในลานที่สองมีศิลาจารึกสองอันที่เขียนโดยมี่ ฟูจากราชวงศ์ซ่งและDong Qichangจากราชวงศ์หมิง^{[ต้องการอ้างอิง]}

และโดยรวมแล้ว ตัวมัสยิดเป็นสิ่งก่อสร้างที่ผสมระหว่างสถาปัตยกรรมจีนกับอิสลาม ตัวอย่างเช่นตึกรูปทรงจีนที่หันไปทางเหนือและใต้จากแบบ ฮวงจุ้ย ตัวมัสยิดหันไปทางตะวันตกไปทางมักกะฮ์, ที่มากไปกว่านั้น คือลายอักษรที่ผสมกันระหว่างภาษาจีนและอาหรับ เรียกว่าซีนี โดยเป็นรูปภาษาอาหรับในแบบเขียนภาษาจีน นักวิชาการบางท่านกล่าวว่ามีเจดีย์สูงเท่าตึกสามชั้น รูปแปดเหลี่ยมในลานที่สาม มีชื่อว่า เชิ่งซินโหลว (Shengxinlou) หรือ “สำรวจหอหัวใจ” (Examining the Heart Tower) ที่มีหน้าที่เป็นหออะษานของมัสยิด^[3]^: 346

ส่วนหอละหมาดเป็นตึกที่มีหลังคาทรงปั้นหยาสีเขียวขุ่น, โตวกง (dougong; ที่ค้ำไม้), หน้ามุขที่มีเสาหกต้น และประตูห้าบาน

ภาพ แก้

“สำรวจหอหัวใจ” (Examining the Heart Tower) ในลานที่สาม
ภาพ “สำรวจหอหัวใจ” (Examining the Heart Tower) วาดกับแกรไฟต์โดยวะฮ์บี อัล-ฮารีรี
ศาลาฟีนิกซ์ในลานที่สี่
ทางไปอาคารละหมาดที่อยู่ในลานที่สี่
ทางเข้าห้องละหมาด
อักษรวิจิตรบนแผ่นโลหะในมัสยิดใหญ่แห่งซีอาน

ดูเพิ่ม แก้

อ้างอิง แก้

↑ Liu, Zhiping (1985). Zhongguo Yisilanjiao jianzhu [Islamic architecture in China]. Xinjiang Renmin Chubanshe.
↑ ^2.0 ^2.1 Steinhardt, Nancy S. (2015). China’s Early Mosques. Edinburgh University Press. ISBN 978-0748670413.
↑ Steinhardt, Nancy S. (2008). "China's Earliest Mosques". Journal of the Society of Architectural Historians. 67 (3).

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

[1] Liu, Zhiping (1985). Zhongguo Yisilanjiao jianzhu [Islamic architecture in China]. Xinjiang Renmin Chubanshe.

[edinburgh2015-2] 2.0 ^2.1 Steinhardt, Nancy S. (2015). China’s Early Mosques. Edinburgh University Press. ISBN 978-0748670413.

[Schudson-3] Steinhardt, Nancy S. (2008). "China's Earliest Mosques". Journal of the Society of Architectural Historians. 67 (3).

[1]

[2]

[3]