มะฮากีริ
มหาคีรีนะ หรือ มี่นมะฮากีริ (พม่า: မင်းမဟာဂီရိ, ออกเสียง: [məhà ɡìɹḭ]; แปลว่า "เจ้าภูเขาหลวง"; เรียกอีกชื่อว่า อินดวินนะ) เป็นหนึ่งในนะหลวง 37 ตนของพม่า เป็นบุตรของช่างตีเหล็กชื่อดัง อูทินดอ (ဦးတင့်တော်) มีชื่อจริงว่า มองทินเด (งะทินเด) หรือพ่อรูปหล่อ เขาแข็งแกร่งมาก สามารถหักงาช้างได้ กษัตริย์แห่งตะก้องกังวลว่าตนอาจถูกแย่งชิงบัลลังก์ มองทินเดจึงไปซ่อนตัวในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง กษัตริย์จึงใช้อุบายสมรสกับ ซอเมยา เรียกอีกชื่อว่า เมียะละ หรือ ชเว-มแยะนา (นางหน้าทอง) น้องสาวของมองทินเด และตั้งขึ้นเป็นมเหสีพระองค์หนึ่งของพระองค์ และหว่านล้อม ซอเมยา ให้พี่ชายของเธอออกมาจากที่ซ่อนเพื่อมารับยศตำแหน่งสูง เมื่อมองทินเดออกมาจากที่ซ่อน กษัตริย์ก็สั่งให้จับกุมเขาและเผาทั้งเป็นโดยมัดไว้กับต้นจำปา[1][2] น้องสาวของเขาก็เสียชีวิตไปพร้อมกับเขาด้วย และทั้งสองกลายเป็นนะที่ดุร้ายสิงสถิตอยู่ในต้นไม้ต้นนั้น หลอกหลอนผู้คนที่บังเอิญผ่านมาใกล้ต้นไม้เป็นระยะ ๆ กษัตริย์แห่งตะก้องจึงสั่งให้ตัดต้นไม้และโยนลงในแม่น้ำอิรวดีซึ่งลอยและมาหยุดอยู่ที่อาณาจักรในพุกามซึ่งปกครองโดยพระเจ้าตินเลจอง (သေဉ်လည်ကြောင်; ค.ศ. 344–387) นะทั้งสองปรากฏตัวในพระสุบินเพื่อบอกเล่ากษัตริย์ถึงชะตาชีวิตอันเลวร้ายของพวกเขา และเสนอที่จะปกป้องเมืองหากพวกเขาได้รับสถานที่สถิต พระเจ้าตินเลจองมีดำริให้นำลำต้นไม้ไปที่เขาโปะป้า แบ่งออกเป็นสองส่วน (ส่วนละ นะ หนึ่งตน) และแกะสลักเป็นรูปมนุษย์ นับแต่นั้นเป็นต้นมา มองทินเด ก็เป็นที่รู้จักในฐานะเจ้าภูเขาหลวง[3]: 106 นอกจากนี้พวกเขายังได้รับการประดิษฐานไว้ทั้งสองข้างของประตูเมืองตะระบา โดย มองทินเด อยู่ทางขวา และ ชเว-มแยะนา อยู่ทางซ้าย[2][4][5] กษัตริย์องค์ต่อมามีเศียรทองคำที่ทำเป็นนะทั้งสองตน และให้นำเศียรเหล่านี้ไปตั้งไว้ที่เสาบนเขาโปะป้า (เศียรจากปี ค.ศ. 1812 ยังคงได้รับการบูชาบนภูเขาแห่งนี้)
อ้างอิง
แก้- ↑ Hla Thamein. "Thirty-Seven Nats". Yangonow. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2006-06-24. สืบค้นเมื่อ 2006-07-03.
- ↑ 2.0 2.1 "Sacred Mount Popa". MRTV3. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2009-10-25. สืบค้นเมื่อ 2008-09-13.
- ↑ Coedès, George (1968). Walter F. Vella (บ.ก.). The Indianized States of Southeast Asia. trans.Susan Brown Cowing. University of Hawaii Press. ISBN 978-0-8248-0368-1.
- ↑ Spiro, Melford E (1996). Burmese Spiritualism. Transaction Publishers. ISBN 978-1-56000-882-8. สืบค้นเมื่อ 2008-09-15.
- ↑ DeCaroli, Robert (2004). Haunting the Buddha: Indian Popular Religions and the Formation of Buddhism. Oxford University Press, US. ISBN 978-0-19-516838-9. สืบค้นเมื่อ 2008-09-13.