ภาษาบูกิซ
ภาษาบูกิส (อังกฤษ: Buginese language, Bugis) เป็นภาษาที่พูดโดยประชากรราว 4 ล้านคน ในภาคใต้ของเกาะซูลาเวซี ประเทศอินโดนีเซีย คำว่า บูกิส มาจากภาษามลายู ส่วนชาวบูกิสเรียกภาษาของตนว่า บาซา อูกิ แปลว่ากษัตริย์องค์แรก ซึ่งหมายถึง กษัตริย์ในอาณาจักรบุกิสโบราณ แต่เรื่องราวไม่ชัดเจนเพราะไม่มีหลักฐานเป็นลายลักษณ์อักษร หลักฐานลายลักษณ์อักษรครั้งแรกที่พบคือ อี ลา กาลิโก ซึ่งเป็นภาพวงกลม เล่าถึงกำเนิดชีวิต พบในซูลาเวซีใต้
| ภาษาบูกิส | |
|---|---|
| ᨅᨔ ᨕᨘᨁ basa ugi | |
| ภูมิภาค | เกาะซูลาเวซีใต้, บางบริเวณของเกาะสุมาตรา, เรียว, กาลีมันตัน, รัฐซาบะฮ์, คาบสมุทรมลายู |
| จำนวนผู้พูด | 3.5 - 4 ล้านคน (ไม่พบวันที่) |
| ตระกูลภาษา | |
| ระบบการเขียน | อักษรลนตารา |
| รหัสภาษา | |
| ISO 639-2 | bug |
| ISO 639-3 | bug |
ระบบการเขียนแก้ไข
อักษรที่ใช้เขียนภาษาบูกิสคืออักษรลนตารา เริ่มใช้เมื่อราว พ.ศ. 2200 ก่อนการเข้ามายึดครองของเนเธอร์แลนด์ บี เอฟ แมทธิวส์ เป็นมิชชันนารีคนแรกที่เรียนภาษาบูกิสและแปลคัมภีร์ไบเบิลเป็นภาษานี้ และได้เขียนพจนานุกรมและไวยากรณ์ไว้ด้วย เปลี่ยนมาเขียนด้วยอักษรละตินเมื่อเป็นอาณานิคมของเนเธอร์แลนด์
ไวยากรณ์แก้ไข
ภาษาบูกิสเป็นภาษารูปคำติดต่อ จัดอยู่ในตระกูลออสโตรนีเซียน กลุ่มมาลาโย-โพลีเนเซียตะวันตก มีความใกล้ชิดกับภาษาซุนดาและภาษาชวา เช่นคำว่า janrang (ม้า) คาดว่ามาจากภาษาชวา anyarang และจัดว่าใกล้เคียงภาษามลายูด้วย
การแพร่กระจายแก้ไข
ผู้พูดภาษาบูกิสส่วนใหญ่อยู่ในซูลาเวซีใต้ แต่ก็มีผู้พูดภาษานี้กระจายอยู่ใน ชวา ซามารันดา สุมาตราตะวันออก ซาบะฮ์ มาเลเซีย และทางใต้ของฟิลิปปินส์ สาเหตุหนึ่งมาจากการอพยพประชากรหลังจากถูกดัตช์ยึดครอง
| วิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี ในภาษาบูกิส |