ภาษาซอกเดีย

ภาษาซอกเดีย
	suγδīk, 𐼼𐼴𐼶𐼹𐼷𐼸‎
ประเทศที่มีการพูด	ซอกเดีย
ภูมิภาค	เอเชียกลาง, ประเทศจีน
ยุค	100 ปีก่อนคริสต์ศักราช – ค.ศ. 1000; พัฒนาไปเป็นภาษายักโนบี
ตระกูลภาษา	อินโด-ยูโรเปียน อินโด-อิเรเนียน อิหร่าน ตะวันออก? เหนือ ภาษาซอกเดีย; ; ; ; ;
ระบบการเขียน	ซอกเดีย; ซีรีแอก; มาณีกี;
รหัสภาษา
ISO 639-2	sog
ISO 639-3	sog

ภาษาซอกเดีย เป็นภาษากลุ่มอิหร่านตอนกลางใช้พูดในบริเวณซอกเดีย (หุบเขาที่ราบลุ่มแม่น้ำซาราฟฮาน) ปัจจุบันอยู่ในอุซเบกิสถาน ทาจิกิสถาน คาซัคสถาน^[5] และคีร์กีซสถาน^[6] เป็นภาษาที่มีความสำคัญทางวรรณคดี ใกล้เคียงกับภาษาเปอร์เซียกลางและภาษาพาร์เทียน เป็นภาษาทางการค้าในเอเชียกลางและเป็นภาษากลางระหว่างพ่อค้าชาวจีนและชาวอิหร่าน ไม่พบหลักฐานของภาษาที่เก่ากว่าภาษานี้ ไวยากรณ์ของภาษาซอกเดียมีลักษณะอนุรักษนิยมมากกว่าภาษาเปอร์เซียกลาง

ความสำคัญทางด้านเศรษฐกิจและการค้าทำให้ภาษานี้ยังคงมีการใช้อยู่ในช่วง 100 ปีแรกหลังการแพร่เข้าสู่บริเวณนี้ของศาสนาอิสลามเมื่อ พ.ศ. 1343 พบคำยืมจากภาษาซอกเดียจำนวนมากในภาษาเปอร์เซียยุคใหม่ สำเนียงหนึ่งของภาษาซอกเดียคือภาษายักโนบียังคงใช้อยู่ในปัจจุบัน อักษรซอกเดียที่ใช้เขียนภาษาซอกเดียพัฒนามาจากอักษรอราเมอิก อักษรนี้เป็นต้นแบบของอักษรอุยกูร์และอักษรมองโกเลีย

อ้างอิงแก้ไข

↑ Pandey, Anshuman (25 January 2017). "Revised proposal to encode the Sogdian script in Unicode" (PDF). สืบค้นเมื่อ 4 December 2019.
↑ ภาษาซอกเดีย at MultiTree on the Linguist List
↑ Jacques Gernet (31 May 1996). A History of Chinese Civilization. Cambridge University Press. pp. 282–. ISBN 978-0-521-49781-7.
↑ Sigfried J. de Laet; Joachim Herrmann (1 January 1996). History of Humanity: From the seventh century B.C. to the seventh century A.D. UNESCO. pp. 467–. ISBN 978-92-3-102812-0.
↑ Nicholas Sims-Williams. "Sogdian Language and Its Scripts". sogdians.si.edu.
↑ Barthold, W.; Boyle, J.A. (2012). ""Balāsāg̲h̲ūn"". ใน P. Bearman; Th. Bianquis; C.E. Bosworth; E. van Donzel; W.P. Heinrichs (บ.ก.). Encyclopaedia of Islam. Brill Online (second ed.). Universiteitsbibliotheek Leiden. doi:10.1163/1573-3912_islam_SIM_1131. First print edition: ISBN 978-9004161214. 1960–2007.

อ่านเพิ่มแก้ไข

Bi Bo; Nicholas Sims-Williams (2020). "The Epitaph of a Buddhist Lady: A Newly Discovered Chinese-Sogdian Bilingual". In: Journal of the American Oriental Society 140 (4): 803–20. doi:10.7817/jameroriesoci.140.4.0803. ISSN 0003-0279.

แหล่งข้อมูลอื่นแก้ไข

Iranian Language Family
Introduction to Manichaean Sogdian เก็บถาวร 2017-08-12 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน by P. Oktor Skjærvø
Introduction to Manichaean Sogdian (Introduction only)
Introduction to Manichaean Sogdian (complete text)
Sogdian Dictionary

[Pandey2017-1] Pandey, Anshuman (25 January 2017). "Revised proposal to encode the Sogdian script in Unicode" (PDF). สืบค้นเมื่อ 4 December 2019.

[linglist-2] ภาษาซอกเดีย at MultiTree on the Linguist List

[Gernet1996-3] Jacques Gernet (31 May 1996). A History of Chinese Civilization. Cambridge University Press. pp. 282–. ISBN 978-0-521-49781-7.

[LaetHerrmann1996-4] Sigfried J. de Laet; Joachim Herrmann (1 January 1996). History of Humanity: From the seventh century B.C. to the seventh century A.D. UNESCO. pp. 467–. ISBN 978-92-3-102812-0.

[5] Nicholas Sims-Williams. "Sogdian Language and Its Scripts". sogdians.si.edu.

[6] Barthold, W.; Boyle, J.A. (2012). ""Balāsāg̲h̲ūn"". ใน P. Bearman; Th. Bianquis; C.E. Bosworth; E. van Donzel; W.P. Heinrichs (บ.ก.). Encyclopaedia of Islam. Brill Online (second ed.). Universiteitsbibliotheek Leiden. doi:10.1163/1573-3912_islam_SIM_1131. First print edition: ISBN 978-9004161214. 1960–2007.

[5]

[6]

[1]

[2]

[3]

[4]

ภาษาซอกเดีย
suγδīk, 𐼼𐼴𐼶𐼹𐼷𐼸‎ ^[1]
ประเทศที่มีการพูด	ซอกเดีย
ภูมิภาค	เอเชียกลาง, ประเทศจีน
ยุค	100 ปีก่อนคริสต์ศักราช – ค.ศ. 1000^[2] พัฒนาไปเป็นภาษายักโนบี
ตระกูลภาษา	อินโด-ยูโรเปียน อินโด-อิเรเนียน อิหร่าน ตะวันออก?^[3] เหนือ ภาษาซอกเดีย
ระบบการเขียน	ซอกเดีย ซีรีแอก^[4] มาณีกี
รหัสภาษา
ISO 639-2	`sog`
ISO 639-3	`sog`