ภาวะผู้นำ

ภาวะผู้นำ ทั้งในด้านการวิจัยและทักษะเชิงปฏิบัติ ครอบคลุมความสามารถของบุคคล, กลุ่ม หรือองค์การในการ "นำ" โน้มน้าว หรือแนะนำบุคคล, ทีม หรือทั้งองค์การ โดยคำว่า "ความเป็นผู้นำ" มักถูกมองว่าเป็นคำที่โต้แย้งกัน^[1]^[2] ซึ่งการประพันธ์เฉพาะทางอภิปรายมุมมองต่าง ๆ เกี่ยวกับแนวคิดนี้ ที่บางครั้งอาจเปรียบเทียบแนวทางความเป็นผู้นำแบบตะวันออกและตะวันตก ตลอดจนแนวทางอเมริกาเหนือกับยุโรป (ภายในภาคตะวันตก) เช่นกัน

สภาพแวดล้อมทางวิชาการของสหรัฐ กำหนดความเป็นผู้นำว่าเป็น "กระบวนการที่มีอิทธิพลทางสังคม ซึ่งบุคคลสามารถขอความช่วยเหลือและการสนับสนุนจากผู้อื่นในการบรรลุผลสำเร็จของงานทั่วไปiรวมทั้งจริยธรรม"^[3]^[4] โดยพื้นฐานแล้ว ภาวะผู้นำสามารถนิยามได้^{[โดยใคร?]}ว่าเป็นความสัมพันธ์เชิงอำนาจที่มีอิทธิพล ซึ่งอำนาจของฝ่ายหนึ่ง ("ผู้นำ") ส่งเสริมการเคลื่อนไหว/การเปลี่ยนแปลงของอีกฝ่าย ("ผู้ติดตาม")^[5] ส่วนบางคนได้ท้าทายมุมมองการบริหารแบบเดิม ๆ ของการเป็นผู้นำ (ซึ่งแสดงให้เห็นว่าความเป็นผู้นำเป็นสิ่งที่บุคคลหนึ่งครอบครอง หรือเป็นเจ้าของเนื่องจากบทบาท หรืออำนาจของตน) และแทนที่จะสนับสนุนธรรมชาติที่ซับซ้อนของความเป็นผู้นำซึ่งพบได้ในทุกระดับของสถาบัน ทั้งที่อยู่ในบทบาทที่เป็นทางการ^[6] และไม่เป็นทางการ^[7]^{[ต้องการคำอ้างอิงเพื่อยืนยัน]}

การศึกษาความเป็นผู้นำได้ก่อให้เกิดทฤษฎีที่เกี่ยวข้องกับ (ตัวอย่าง) ลักษณะต่าง ๆ,^[8] ปฏิสัมพันธ์ในสถานการณ์, หน้าที่, พฤติกรรม,^[9] อำนาจ, วิสัยทัศน์^[10] และค่านิยม,^[11]^{[ต้องการคำอ้างอิงเพื่อยืนยัน]} เสน่ห์ ตลอดจนเชาวน์ปัญญา เป็นต้น^[4]

มุมมองทางประวัติศาสตร์ แก้

หนังสือเจ้าผู้ปกครอง ที่เขียนโดยนิกโกเลาะ มาเกียเวลลี (ในภาพ) ได้แย้งว่า เกรงกลัวผู้ปกครองยังดีกว่าเป็นที่รัก หากคุณไม่เป็นทั้งสองอย่าง

ในด้านความเป็นผู้นำทางการเมือง หลักคำสอนของจีนเรื่องอาณัติแห่งสวรรค์กำหนดว่าผู้ปกครองต้องปกครองอย่างยุติธรรม และสิทธิของผู้ใต้บังคับบัญชาในการโค่นล้มจักรพรรดิที่ดูเหมือนจะไม่ได้รับการลงโทษจากพระเจ้า^[12]

ดูเพิ่ม แก้

อ้างอิง แก้

การอ้างอิง แก้

↑ Grint, Keith (2005). Leadership: Limits and Possibilities. London: Palgrave. ISBN 9780333963876. Moral leadership is not the way to secure democracy, morality and justice because morality, like power and leadership is an essentially contested concept [...].^{[ลิงก์เสีย]}
↑ Western, Simon (2013). Leadership: A critical text. London: Sage. p. 26. ISBN 9781446294208. Leadership is a contested term with multiple meanings and diverse practical applications.
↑ Chemers, M. (1997). An integrative theory of leadership. Lawrence Erlbaum Associates, Publishers. ISBN 978-0-8058-2679-1.
↑ ^4.0 ^4.1 Chin, Roger (2015). "Examining teamwork and leadership in the fields of public administration, leadership, and management". Team Performance Management. 21 (3/4): 199–216. doi:10.1108/TPM-07-2014-0037.
↑ Northouse, Peter G. (2018). Leadership: Theory and Practice (8 ed.). CA: Sage Publication. ISBN 9781506362298. [...] some define leadership in terms of the power relationship that exists between leaders and followers.
↑ Institutional Leadership: past, present, and future, the Sage Handbook of Organizational Institutionalism. By: Marvin Washington and Kimberly Boal.
↑ Goleman, D., Boyatzis, R.E., and McKee, A. (2003) The New Leaders: Transforming the art of leadership. London: Sphere. ISBN 9780751533811
↑ Locke et al. 1991
↑ Goldsmith Marshall, "Leaders Make Values Visible", 2016
↑ For example: Saffold, Guy (2005). "Leadership Through Vision". Strategic Planning: Leadership through Vision. Nairobi: Evangel Publishing House. p. 137. ISBN 9789966201225. สืบค้นเมื่อ 11 November 2021. [...] leadership is about the future; and the future is about vision.
↑ Richards, Dick; Engel, Sarah (2005) [1986]. "After the vision: suggestions to corporate visionaries and vision champions". ใน Adams, John D. (บ.ก.). Transforming Leadership (2nd ed.). New York: Cosimo. p. 206. ISBN 9781596053656. สืบค้นเมื่อ 11 November 2021.
↑ Guo, Xuezhi (2019). "Traditional Political Thought and Imperial Legacy". The Politics of the Core Leader in China: Culture, Institution, Legitimacy, and Power. Cambridge: Cambridge University Press. p. 139. ISBN 9781108480499. สืบค้นเมื่อ 17 May 2019. The Mandate of Heaven implies that the legitimacy of political leadership as well as its leading figures come from not only their political power derived from their positions and de facto dominance in the leadership but also their roles in bringing voluntary compliance from the high-ranking leaders and the population at large.

แหล่งที่มา แก้

หนังสือ

Bitar, Amer (2020). Bedouin Visual Leadership in the Middle East: The Power of Aesthetics and Practical Implications. Springer Nature. ISBN 9783030573973.
Blake, R.; Mouton, J. (1964). The Managerial Grid: The Key to Leadership Excellence. Houston: Gulf Publishing Co.
Carlyle, Thomas (1841). On Heroes, Hero-Worship, and the Heroic History. Boston, MA: Houghton Mifflin. ISBN 978-1-4069-4419-8.
Fiedler, Fred E. (1967). A theory of leadership effectiveness. McGraw-Hill: Harper and Row Publishers Inc.
Heifetz, Ronald (1994). Leadership without Easy Answers. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. ISBN 978-0-674-51858-2.
Hemphill, John K. (1949). Situational Factors in Leadership. Columbus: Ohio State University Bureau of Educational Research.
Ladkin, Donna (2011). Rethinking Leadership : A New Look at Old Leadership Questions. Cheltenham: Edward Elgar Publishing Ltd. ISBN 978-0-85793-131-3.
Miner, J. B. (2005). Organizational Behavior: Behavior 1: Essential Theories of Motivation and Leadership. Armonk: M. E. Sharpe.
Montana, Patrick J.; Bruce H. (2008). Management. Hauppauge, NY: Barron's Educational Series, Inc. ISBN 978-0-944740-04-0.
Murray Hiebert, Bruce Klatt, The Encyclopedia of Leadership: A Practical Guide to Popular Leadership Theories and Techniques [1st ed.], 9780071363082, 0071363084, McGraw-Hill, 2000
Schultz, Duane P. Schultz, Sydney Ellen (2010). Psychology and work today : an introduction to industrial and organizational psychology (10th ed.). Upper Saddle River, N.J.: Prentice Hall. p. 171. ISBN 978-0205683581.
Spencer, Herbert (1841). The Study of Sociology. New York, NY: D. A. Appleton. ISBN 978-0-314-71117-5.
Tittemore, James A. (2003). Leadership at all Levels. Canada: Boskwa Publishing. ISBN 978-0-9732914-0-7.
Vroom, Victor H.; Yetton, Phillip W. (1973). Leadership and Decision-Making. Pittsburgh: University of Pittsburgh Press. ISBN 978-0-8229-3266-6.
- Jay W. Lorsch (Spring 1974) Book Review: Leadership and Decision Making by Vroom & Yetton, MIT Sloan Management Review 15(3): 100
Vroom, Victor H.; Jago, Arthur G. (1988). The New Leadership: Managing Participation in Organizations. Englewood Cliffs, New Jersey: Prentice-Hall. ISBN 978-0-13-615030-5.
Van Wormer, Katherine S.; Besthorn, Fred H.; Keefe, Thomas (2007). Human Behavior and the Social Environment: Macro Level: Groups, Communities, and Organizations. US: Oxford University Press. ISBN 978-0-19-518754-0.

บทความวารสาร

Ahlquist, John S.; Levi, Margaret (2011). "Leadership: What It Means, What It Does, and What We Want to Know About It เก็บถาวร 2022-06-18 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน". Annual Review of Political Science. 14 (1): 1–24
Avolio, Bruce J.; Walumbwa, Fred O.; Weber, Todd J. (2009). "Leadership: Current Theories, Research, and Future Directions เก็บถาวร 2021-05-24 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน". Annual Review of Psychology. 60 (1): 421–449.
Bouilloud, Jean-Philippe; Deslandes, Ghislain; Mercier, Guillaume (2019). "The Leader as Chief Truth Officer: The Ethical Responsibility of "Managing the Truth" in Organizations". Journal of Business Ethics. 157: 1–13. doi:10.1007/s10551-017-3678-0. S2CID 149433917.
Hadley Cantril (1958) "Effective democratic leadership: a psychological interpretation", Journal of Individual Psychology 14: 128–38, and pages 139–49 in Psychology, Humanism and Scientific Inquiry (1988) edited by Albert H. Cantril, Transaction Books.
House, Robert J. (1971). "A path-goal theory of leader effectiveness". Administrative Science Quarterly. 16 (3): 321–339. doi:10.2307/2391905. JSTOR 2391905.
House, Robert J. (1996). "Path-goal theory of leadership: Lessons, legacy, and a reformulated theory". Leadership Quarterly. 7 (3): 323–352. doi:10.1016/S1048-9843(96)90024-7.
Lewin, Kurt; Lippitt, Ronald; White, Ralph (1939). "Patterns of aggressive behavior in experimentally created social climates". The Journal of Social Psychology: 271–301.
Kirkpatrick, Shelley A.; Locke, Edwin A. (1991). "Leadership: Do traits matter?" (PDF). Academy of Management Executive. 5 (2). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2010-06-27.
Spillane, James P.; Halverson, Richard; Diamond, John B. (2004). "Towards a theory of leadership practice". Journal of Curriculum Studies. 36 (1): 3–34. doi:10.1080/0022027032000106726. S2CID 3094291.
Vroom, Victor; Sternberg, Robert J. (2002). "Theoretical Letters: The person versus the situation in leadership". Leadership. 13 (3): 301–323. doi:10.1016/S1048-9843(02)00101-7.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อเกี่ยวกับ ภาวะผู้นำ

[1] Grint, Keith (2005). Leadership: Limits and Possibilities. London: Palgrave. ISBN 9780333963876. Moral leadership is not the way to secure democracy, morality and justice because morality, like power and leadership is an essentially contested concept [...].^{[ลิงก์เสีย]}

[2] Western, Simon (2013). Leadership: A critical text. London: Sage. p. 26. ISBN 9781446294208. Leadership is a contested term with multiple meanings and diverse practical applications.

[3] Chemers, M. (1997). An integrative theory of leadership. Lawrence Erlbaum Associates, Publishers. ISBN 978-0-8058-2679-1.

[Chin_2015-4] 4.0 ^4.1 Chin, Roger (2015). "Examining teamwork and leadership in the fields of public administration, leadership, and management". Team Performance Management. 21 (3/4): 199–216. doi:10.1108/TPM-07-2014-0037.

[5] Northouse, Peter G. (2018). Leadership: Theory and Practice (8 ed.). CA: Sage Publication. ISBN 9781506362298. [...] some define leadership in terms of the power relationship that exists between leaders and followers.

[6] Institutional Leadership: past, present, and future, the Sage Handbook of Organizational Institutionalism. By: Marvin Washington and Kimberly Boal.

[7] Goleman, D., Boyatzis, R.E., and McKee, A. (2003) The New Leaders: Transforming the art of leadership. London: Sphere. ISBN 9780751533811

[8] Locke et al. 1991

[9] Goldsmith Marshall, "Leaders Make Values Visible", 2016

[10] For example: Saffold, Guy (2005). "Leadership Through Vision". Strategic Planning: Leadership through Vision. Nairobi: Evangel Publishing House. p. 137. ISBN 9789966201225. สืบค้นเมื่อ 11 November 2021. [...] leadership is about the future; and the future is about vision.

[11] Richards, Dick; Engel, Sarah (2005) [1986]. "After the vision: suggestions to corporate visionaries and vision champions". ใน Adams, John D. (บ.ก.). Transforming Leadership (2nd ed.). New York: Cosimo. p. 206. ISBN 9781596053656. สืบค้นเมื่อ 11 November 2021.

[12] Guo, Xuezhi (2019). "Traditional Political Thought and Imperial Legacy". The Politics of the Core Leader in China: Culture, Institution, Legitimacy, and Power. Cambridge: Cambridge University Press. p. 139. ISBN 9781108480499. สืบค้นเมื่อ 17 May 2019. The Mandate of Heaven implies that the legitimacy of political leadership as well as its leading figures come from not only their political power derived from their positions and de facto dominance in the leadership but also their roles in bringing voluntary compliance from the high-ranking leaders and the population at large.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]