อีสต์ออฟอิงแลนด์
ภาคตะวันออกของอังกฤษ (อังกฤษ: East of England) เป็นหนึ่งในเก้าภูมิภาคของประเทศอังกฤษที่ก่อตั้งในปี ค.ศ. 1994 และรับเป็นส่วนหนึ่งของสถิติใน ปี ค.ศ. 1999 ภาคตะวันออกของอังกฤษรวมมลฑลเอสเซกซ์, ฮาร์ตฟอร์ดเชอร์, เบดฟอร์ดเชอร์, เคมบริดจ์เชอร์, นอร์ฟอล์ก และซัฟฟอล์ก ในปี ค.ศ. 2011 ภาคตะวันออกมีประชากรทั้งหมดประมาณ 5,847,000 คน[1] ภูมิภาคทั่วไปเป็นที่ต่ำและที่สูงที่สุดอยู่ในบริเวณคลิปเปอร์ดาวน์ในบักกิงแฮมเชอร์ในภาคตะวันออกเฉียงใต้ที่มีความสูง 249 เมตร
อีสต์ออฟอิงแลนด์ | |
---|---|
รัฐเอกราช | สหราชอาณาจักร |
ประเทศ | อังกฤษ |
เมืองใหญ่ที่สุด | นอริช |
การปกครอง | |
• คณะกรรมการผู้มีอำนาจท้องถิ่น | สมาคมรัฐบาลท้องถิ่นภาคตะวันออกของอังกฤษ |
พื้นที่ | |
• ทั้งหมด | 19,120 ตร.กม. (7,380 ตร.ไมล์) |
อันดับพื้นที่ | 2 |
ประชากร (2011) | |
• ทั้งหมด | 5,847,000 คน |
• อันดับ | 4 |
• ความหนาแน่น | 310 คน/ตร.กม. (790 คน/ตร.ไมล์) |
เว็บไซต์ | www |
อิปสวิช, ลูตัน, โคลเชสเตอร์ และเคมบริดจ์เป็นเมืองที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดของภาค ทางด้านใต้เป็นแนวที่อยู่อาศัยของผู้เดินทางไปทำงานในลอนดอน (London commuter belt)
ประวัติ
แก้ก่อนที่จะก่อตั้งขึ้นเป็นภาคตะวันออกของอังกฤษเดิมเคยเป็นเขตปกครองที่แคบกว่าของอีสต์แองเกลีย ที่ไม่รวมเอสเซกซ์, ฮาร์ตฟอร์ดเชอร์ และเบดฟอร์ดเชอร์ และเดิมเป็นส่วนหนึ่งของภาคตะวันออกเฉียงใต้ การเรียกบริเวณโดยทั่วไปแล้วมักจะรู้จักกันในชื่ออีสต์แองเกลีย บริเวณที่ใกล้กับลอนดอนมักจะเรียกรวมกับภาคตะวันออกเฉียงใต้โดยมีเอสเซกซ์และฮาร์ตฟอร์ดเชอร์เป็นส่วนหนึ่งของ “มลฑลรอบนครหลวง” (Home Counties)
อ้างอิง
แก้- ↑ "2011 Census – Population and Household Estimates for England and Wales, March 2011" (PDF). Office for National Statistics. 2012. เก็บ (PDF)จากแหล่งเดิมเมื่อ 24 February 2016. สืบค้นเมื่อ 16 July 2012.