เฟือร์เอลีเซอ

เฟือร์เอลีเซอ (เยอรมัน: Für Elise; แปลว่า แด่เอลีเซอ) เป็นชื่อที่นิยมใช้เรียกผลงาน บากาเตลหมายเลข 25 ในบันไดเสียง เอ ไมเนอร์ ของลูทวิช ฟัน เบทโฮเฟิน ที่ลงวันที่ประพันธ์ไว้เมื่อวันที่ 27 เมษายน ค.ศ. 1810 เป็นหนึ่งในผลงานสำหรับเดี่ยวเปียโนของเบทโฮเฟินที่มีชื่อเสียงที่สุด ^[1]^[2]^[3] ต้นฉบับโน้ตเพลงของผลงานชิ้นนี้ได้สูญหายไป และถูกค้นพบในภายหลังโดยลูทวิช โนล และเผยแพร่เป็นครั้งแรกเมื่อปี ค.ศ. 1865 หลังจากเบทโฮเฟินเสียชีวิตไปแล้ว 38 ปี

ตัวอย่างเสียงของ "เฟือร์เอลีเซอ"

Bagatelle in A minor ("Für Elise")

หากมีปัญหาในการเล่นไฟล์นี้ ดูที่วิธีใช้สื่อ

Piano performance^ⓘ (MIDI rendition)

ประวัติศาสตร์ แก้

จนถึงปัจจุบัน ยังเป็นข้อถกเถียงว่า "เอลีเซอ" นั้นหมายถึงสตรีผู้ใด นักประวัติศาสตร์ส่วนหนึ่งเชื่อว่าบุคคลผู้นั้นคือ เอลีซาเบ็ท เริคเคิล (Elisabeth Röckel, ค.ศ. 1793-1883) ผู้ซึ่งเป็นเพื่อนสนิทของเบทโฮเฟินมาตั้งแต่ปี ค.ศ. 1808 และมีชื่อเล่นว่า "เอลีเซอ" (Elise)^[4] ในขณะที่บางส่วนเชื่อว่า ลูทวิช โนล ที่เป็นผู้คัดลอกต้นฉบับโน้ตเพลงฉบับแรก ได้คัดลอกชื่อผลงานผิดจาก "Für Therese" เป็น "Für Elise"^[5] โดยเทเรเซอนั้นเป็นชื่อของ เทเรเซอ มัลฟัทที (Therese Malfatti von Rohrenbach zu Dezza) เป็นหญิงสาวที่เป็นเพื่อนและลูกศิษย์ ผู้ซึ่งเบทโฮเฟินเคยขอแต่งงานในปี ค.ศ. 1810 แต่กลับถูกปฏิเสธ^[6]

ระเบียงภาพ แก้

เอลีซาเบ็ท เริคเคิล (ค.ศ. 1793–1883)
เทเรเซอ มัลฟัทที (ค.ศ. 1792–1851)

อ้างอิง แก้

↑ William Kinderman, The Cambridge companion to Beethoven, Cambridge: Cambridge University Press, 2000, p. 125–126, ISBN 978-0-521-58934-5
↑ Dorothy de Val, The Cambridge companion to the piano, Cambridge: Cambridge University Press, 1998, p. 131, ISBN 978-0-521-47986-8, "Beethoven is here [in the 1892 Repertory of select pianoforte works] only by virtue of 'Für Elise', but there is a better representation of later composers such as Schubert ... , Chopin ... , Schumann ... and some Liszt."
↑ Morton Manus, Alfred's Basic Adult All-In-One Piano Course, Book 3, New York: Alfred publishing, p. 132, ISBN 978-0-7390-0068-7
↑ Klaus Martin Kopitz: Beethoven, Elisabeth Röckel und das Albumblatt „Für Elise“, Köln: Dohr, 2010, ISBN 978-3-936655-87-2.
↑ Max Unger, translated by Theodore Baker, "Beethoven and Therese von Malfatti," The Musical Quarterly 11, no. 1 (1925): 63–72.
↑ Michael Lorenz: "Baronin Droßdik und die verschneyten Nachtigallen. Biographische Anmerkungen zu einem Schubert-Dokument", Schubert durch die Brille 26, (Tutzing: Schneider, 2001), pp. 47–88.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

ฟังผลงาน Für Elise ที่ มิวโซเพน

บทความเพลง ดนตรี หรือ เครื่องดนตรีนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล

[1] William Kinderman, The Cambridge companion to Beethoven, Cambridge: Cambridge University Press, 2000, p. 125–126, ISBN 978-0-521-58934-5

[2] Dorothy de Val, The Cambridge companion to the piano, Cambridge: Cambridge University Press, 1998, p. 131, ISBN 978-0-521-47986-8, "Beethoven is here [in the 1892 Repertory of select pianoforte works] only by virtue of 'Für Elise', but there is a better representation of later composers such as Schubert ... , Chopin ... , Schumann ... and some Liszt."

[3] Morton Manus, Alfred's Basic Adult All-In-One Piano Course, Book 3, New York: Alfred publishing, p. 132, ISBN 978-0-7390-0068-7

[4] Klaus Martin Kopitz: Beethoven, Elisabeth Röckel und das Albumblatt „Für Elise“, Köln: Dohr, 2010, ISBN 978-3-936655-87-2.

[5] Max Unger, translated by Theodore Baker, "Beethoven and Therese von Malfatti," The Musical Quarterly 11, no. 1 (1925): 63–72.

[6] Michael Lorenz: "Baronin Droßdik und die verschneyten Nachtigallen. Biographische Anmerkungen zu einem Schubert-Dokument", Schubert durch die Brille 26, (Tutzing: Schneider, 2001), pp. 47–88.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]