พ่อรวยสอนลูก
พ่อรวยสอนลูก (อังกฤษ: Rich Dad Poor Dad) เป็นหนังสือ ค.ศ. 1997 ที่เขียนโดยโรเบิร์ต คิโยซากิ และชารอน เลชเตอร์ ซึ่งสนับสนุนความสำคัญของการรู้หนังสือทางการเงิน (การศึกษาทางการเงิน), อิสรภาพทางการเงิน และสร้างความมั่งคั่งด้วยการลงทุนในทรัพย์สิน, การลงทุนด้านอสังหาริมทรัพย์, การเริ่มต้นและการเป็นเจ้าของธุรกิจ รวมถึงการเพิ่มความฉลาดทางการเงิน (ไอคิวทางการเงิน) เพื่อปรับปรุงธุรกิจและความสามารถทางการเงิน โรเบิร์ต คิโยซากิ ออกหนังสือตามมาคือพ่อรวยสอนลูก #2 เงินสี่ด้าน และพ่อรวยสอนลงทุน เขามีหนังสืออย่างน้อยหนึ่งโหลที่ได้รับการตีพิมพ์
| พ่อรวยสอนลูก | |
|---|---|
 | |
| ผู้ประพันธ์ | โรเบิร์ต คิโยซากิ, ชารอน แอล. เลชเตอร์ |
| ศิลปินปก | โจ ทาจิ |
| ประเทศ | สหรัฐ |
| ภาษา | อังกฤษ |
| ชุด | ซีรีส์พ่อรวย |
| ประเภท | การเงินส่วนบุคคล, ความเป็นผู้ประกอบการ, ธุรกิจ, การลงทุน, เศรษฐศาสตร์ |
| สำนักพิมพ์ | วอร์เนอร์บุ๊กเอ็ด |
| วันที่พิมพ์ | 1 เมษายน ค.ศ. 2000 |
| ชนิดสื่อ | ปกแข็งและปกอ่อน |
| หน้า | 207 หน้า |
| ISBN | 0-446-67745-0 |
| OCLC | 43946801 |
| 332.024 22 | |
| LC Class | HG179 .K565 2000 |
พ่อรวยสอนลูกได้รับการเขียนในสไตล์ของนิทานคติสอนใจ โดยอิงจากชีวิตของคิโยซากิที่แสดงแก่คนทั่วไป[1] บุคคลในฐานะ "พ่อรวย" เป็นพ่อของเพื่อนที่สะสมความมั่งคั่งอันเนื่องมาจากการประกอบการและการลงทุนที่ชาญฉลาด ในขณะที่ "พ่อจน" ซึ่งเป็นพ่อของคิโยซากิ ซึ่งเขาบอกว่าทำงานหนักมาตลอดชีวิต แต่ไม่เคยได้รับความมั่นคงทางการเงิน ไม่มีใครพิสูจน์ได้เลยว่าพ่อรวย ชายผู้ให้คำแนะนำคิโยซากิทั้งหมดสำหรับการใช้ชีวิตที่ร่ำรวยนั้น เคยมีอยู่จริงหรือไม่ และไม่เคยมีใครมีพยานหลักฐานถึงความมั่งคั่งมากมายมหาศาลที่ได้รับโดยคิโยซากิก่อนที่จะมีการเผยแพร่พ่อรวยสอนลูกในปี ค.ศ. 1997[2]
การตอบรับ แก้
การยกย่องและสนับสนุน แก้
พ่อรวยสอนลูกมียอดขายมากกว่า 32 ล้านเล่ม[3] ในกว่า 51 ภาษาในกว่า 109 ประเทศ โดยอยู่ในอันดับหนังสือขายดีเดอะนิวยอร์กไทมส์มานานกว่าหกปี[4] โดยเปิดตัวซีรีส์หนังสือและผลิตภัณฑ์ที่เกี่ยวข้อง และได้รับการชื่นชมจากนักวิจารณ์บางส่วน[5] พิธีกรรายการทอล์กโชว์อเมริกันและเจ้าแม่สื่ออย่างโอปราห์ วินฟรีย์ ได้รับรองหนังสือในรายการของเธอ ผู้สนับสนุนที่มีชื่อเสียงเป็นนักแสดง วิลล์ สมิธ ผู้ซึ่งบอกว่าเขาสอนลูกชายเกี่ยวกับความรับผิดชอบทางการเงินโดยการอ่านหนังสือ[6] สถานีโทรทัศน์สาธารณะพีบีเอส โคเซ ได้ออกอากาศรายการนำเสนอโรเบิร์ต คิโยซากิ 55 นาทีในหัวข้อ "แนวทางสู่ความมั่งคั่ง" ในปี ค.ศ. 2006 ซึ่งสรุปสาระสำคัญหนังสือพ่อรวยสอนลูกของเขาเป็นหลัก พีบีเอสยังให้เกียรติโรเบิร์ต คิโยซากิ ด้วยรางวัลความเป็นเลิศด้านการศึกษาในปี ค.ศ. 2005[7] นอกจากนี้ ดอนัลด์ ทรัมป์ ได้ร่วมการประพันธ์กับคิโยซากิในปี ค.ศ. 2006 ในผลงานชื่อชวนคุณให้รวย และหนังสือเล่มที่สองชื่อว่าผู้ประกอบการมือทอง ในปี ค.ศ. 2011[8] ส่วนผู้ประกอบการแฟชั่นอเมริกันและนักลงทุน เดย์มอนด์ จอห์น เรียกหนังสือเล่มนี้ว่าเป็นหนึ่งในสิ่งที่เขาโปรดปราน[9] และแร็ปเปอร์ชาวอเมริกัน บิ๊ก เค.อาร์.ไอ.ที. ได้ทำเพลงที่ชื่อว่า "ริชแดดพูรแดด" แม้ว่ามันจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับหนังสือก็ตาม[10]
การวิจารณ์ แก้
จอห์น ที. รีด ซึ่งเป็นคนติเตียนของโรเบิร์ต คิโยซากิ กล่าวว่า "พ่อรวยสอนลูกมีคำแนะนำที่ผิดมาก, มีคำแนะนำที่แย่มาก มีคำแนะนำบางอย่างที่เป็นอันตราย และแทบไม่มีคำแนะนำที่ดีเลย" นอกจากนี้เขายังกล่าวว่า "พ่อรวยสอนลูกเป็นหนึ่งในหนังสือแนะนำทางการเงินที่งี่เง่าที่สุดที่ผมเคยอ่าน มันมีข้อผิดพลาดทางข้อเท็จจริงมากมาย และรายงานของเหตุการณ์ที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นอย่างมากมาย"[11] ซึ่งคิโยซากิให้การโต้แย้งกับบางคำแถลงของรีด[12] ส่วนร็อบ วอล์กเกอร์ ซึ่งเป็นผู้วิจารณ์ตำหนิ กล่าวว่าหนังสือเล่มนี้เต็มไปด้วยเรื่องไร้สาระ และบอกว่าคำกล่าวอ้างของคิโยซากิมักจะคลุมเครือ, การเล่าเรื่อง "เหมือนปั้นน้ำเป็นตัว" และหนังสือเล่มนั้นส่วนมากก็คือ "พัฒนาตัวเองแบบสำเร็จรูป" การสังเกตลักษณะทั่วไปที่คาดการณ์ได้ของหนังสือดังกล่าวปรากฏในพ่อรวยสอนลูก นอกจากนี้เขายังวิจารณ์ข้อสรุปของคิโยซากิเกี่ยวกับชาวอเมริกัน, วัฒนธรรมอเมริกัน และวิธีการของคิโยซากิ[1]
ความสำเร็จในการพิมพ์ แก้
เดิมหนังสือเล่มนี้ได้มีการจัดพิมพ์เองในปี ค.ศ. 1997 ก่อนที่จะได้รับการยกขึ้นมาในเชิงพาณิชย์ที่กลายเป็นหนังสือขายดีของนิวยอร์กไทมส์ ซึ่งมียอดขายกว่า 32 ล้านเล่ม และมาเป็นชื่อเสียงประจำบ้าน[13] ในหนังสือเสียงของเขา เลือกที่จะรวย คิโยซากิกล่าวว่าผู้จัดพิมพ์ทุกรายทำให้เขาผิดหวัง และบานส์แอนด์โนเบิลปฏิเสธที่จะจัดให้มีสินค้าหนังสือเล่มนี้ในตอนแรก เขาให้ความสำคัญกับรายการทอล์กโชว์และรายการวิทยุ ซึ่งดิโอปราห์วินฟรีย์โชว์มีอิทธิพลอย่างมากต่อยอดขายหนังสือ[14] ส่วนในเดือนเมษายน ค.ศ. 2017 พ่อรวยสอนลูกฉบับครบรอบ 20 ปี ได้รับการตีพิมพ์ และในบทนำของฉบับครบรอบ 20 ปี โรเบิร์ต ที. คิโยซากิ ยืนยันว่ามีการจำหน่ายหนังสือประมาณ 40 ล้านเล่มทั่วโลก[15]
อ้างอิง แก้
- ↑ 1.0 1.1 Walker, Rob. "If I Were a Rich Dad" in Slate, June 20, 2002.
- ↑ Olen, Helaine. "Rich Dad, Poor Dad, Bankrupt Dad? Cc;JoeChege". Forbes (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2020-01-02.
- ↑ "Top Selling Personal Finance Book of All Time; Rich Dad Poor Dad NOW Available for FREE Download!". www.businesswire.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2017-07-30.
- ↑ "New York Times Best Selling Author of Rich Dad Poor Dad Robert Kiyosaki" (ภาษาอังกฤษ). 2016-05-06. สืบค้นเมื่อ 2017-07-30.
- ↑ "Rich Dad, Poor Dad Review - Revisited Ten Years Later". Investor Junkie. สืบค้นเมื่อ 24 January 2016.
- ↑ Will Smith on making his kids read Rich Dad Poor Dad. 24 September 2010. สืบค้นเมื่อ 24 January 2016 – โดยทาง YouTube.
- ↑ "PBS Honors The Rich Dad Company with Excellence In Education Award – Press Releases on CSRwire.com". www.csrwire.com (ภาษาอังกฤษ). สืบค้นเมื่อ 2017-07-30.
- ↑ Susanna Kim (Oct 12, 2012). "'Rich Dad, Poor Dad' Author Files for Bankruptcy for His Company". ABC News. สืบค้นเมื่อ 31 May 2014.
- ↑ "The Making of FUBU — An Interview with Daymond John". Tim Ferriss. สืบค้นเมื่อ 31 May 2014.
- ↑ "Video: Big K.R.I.T. Explains the "Rich Dad Poor Dad" Video". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2014-05-31. สืบค้นเมื่อ 31 May 2014.
- ↑ Reed, John T. (September 3, 2015). "Spare us the finance evangelists and their false profits". สืบค้นเมื่อ 2015-09-03.
- ↑ Robert Kiyosaki. "Robert Kiyosaki's Public Response to John T. Reed's Review of "Rich Dad Poor Dad"". สืบค้นเมื่อ 2011-12-01.
- ↑ "GURUSPEAK : Robert Kiyosaki". The Financial Express. สืบค้นเมื่อ 24 January 2016.
- ↑ Choose to be Rich, Audiobook ASIN: B000CSXWXW
- ↑ Kiyosaki, Robert T. (2017). Rich Dad, Poor Dad. Plata Publishing. p. 7. ISBN 9781612680194.
บรรณานุกรม แก้
- Rich Dad Poor Dad: What the Rich Dad Teach Their Kids About Money That the Poor and Middle Class Do Not!, by Robert Kiyosaki and Sharon Lechter. Warner Business Books, 2000. ISBN 0-446-67745-0