ไดโจโฮโอ
ไดโจโฮโอ หรือ ไดโจโฮ (ญี่ปุ่น: 太上法皇, Daijō Hōō, Daijō Hō แปลตรงตัวว่า "มหาธรรมราชา";[1] อังกฤษ: cloistered emperor) เป็นคำเรียกจักรพรรดิญี่ปุ่นที่สละราชบัลลังก์ออกผนวช
บางครั้ง ไดโจโฮโอยังทำหน้าที่เป็นไดโจเท็นโน (มหาจักรพรรดิ) จึงอาจมีอำนาจอยู่แม้สละราชย์แล้ว
สมัญญาไดโจโฮโอนี้มอบให้จักรพรรดิโชมุเป็นพระองค์แรก ภายหลังยังมอบให้แก่จักรพรรดิญี่ปุ่นอีกหลายพระองค์ที่ "โกนพระเศียร" เพื่อแสดงพระประสงค์จะเข้าสู่ร่มกาสาวพัสตร์[2]
ดูเพิ่ม แก้
- ไท่ช่างหฺวัง (太上皇) - สมัญญาทำนองเดียวกันของจีน
- แทซังวัง (태상황) - สมัญญาทำนองเดียวกันของเกาหลี
- ท้ายเทืองฮว่าง (Thái thượng hoàng) - สมัญญาทำนองเดียวกันของเวียดนาม
อ้างอิง แก้
- ↑ ทิพย์เทียมพงษ์, โฆษิต (2017-11-27). "สะดุดคำ สถานะของ "จักรพรรดิญี่ปุ่น" หลังสละราชสมบัติ กับหลากประเด็นที่ต้องคิด". ญี่ปุ่นมุมลึก. Bangkok: ผู้จัดการ. สืบค้นเมื่อ 2019-05-01.
- ↑ Ponsonby-Fane, Richard. (1963). Vicissitudes of Shinto, p. 27.