โซโฮ หรือ โซโห (อังกฤษ: Soho) เป็นย่านหนึ่งในนครเวสต์มินสเตอร์ในภูมิภาคเวสต์เอนด์ของลอนดอน โซโฮเคยย่านแฟชั่นของชนชั้นสูงและในปัจจุบันเป็นย่านบันเทิงหลักของลอนดอนซึ่งเป็นมาตั้งแต่ศตวรรษที่ 19

โซโฮ
Soho
Gardeners' Hut Soho Square
Greek Street
Ronnie
Comptons
Kingly CourtScott's Jazz Club

บนลงล่างและซ้ายไปขวา: บาร์ในโซโฮ, เพิงคนสวนในจัตุรัสโซโฮ, ถนนกรีก, รอนนี สกอทส์ แจ๊สคลับ, คอมพ์ทันส์, คิงลีคอร์ท
โซโฮตั้งอยู่ในใจกลางลอนดอน
โซโฮ
โซโฮ
โซโฮตั้งอยู่ในเกรเทอร์ลอนดอน
โซโฮ
โซโฮ
โอเอสกริดTQ294810
• ชาริงครอสส์0.51 ไมล์ (0.8 กิโลเมตร) SE
ลอนดอนโบโร
เซเรมอเนียลเคาน์ทีเกรเทอร์ลอนดอน
ภูมิภาค
ประเทศอังกฤษ
รัฐเอกราชสหราชอาณาจักร
โพสท์ทาวน์ลอนดอน
เขตรหัสไปรษณีย์W1
รหัสโทรศัพท์020
ตำรวจเมทรอพอลิเทิน
ดับเพลิงลอนดอน
รถพยาบาลลอนดอน
รัฐสภาสหราชอาณาจักร
สภาลอนดอน
รายชื่อสถานที่
สหราชอาณาจักร
ประเทศอังกฤษ
ลอนดอน
51°30′46″N 0°7′52″W / 51.51278°N 0.13111°W / 51.51278; -0.13111พิกัดภูมิศาสตร์: 51°30′46″N 0°7′52″W / 51.51278°N 0.13111°W / 51.51278; -0.13111

พื้นที่นี้พัฒนาขึ้นจากการเป็นพื้นที่เกษตรโดยเฮนรีที่แปดในปี 1536 โดยใช้เป็นอุทยานหลวง ในปลายศตวรรษที่ 17 พื้นที่เริ่มมีอาคารที่อยู่อาศัยของชนชั้นสูงและมีการตั้งจัตุรัสโซโฮในทศวรรษที่ 1680s ในขณะที่โบสถ์เซนต์แอนน์ตั้งขึ้นในปลายศตวรรษที่ 17 และยังคงตั้งสง่าในฐานะแลนด์มาร์กของย่านถึงปัจจุบัน โบสถ์คริสต์อื่น ๆ ในพื้นที่ได้แก่โบสถ์พระมารดาอัสสัมชัญและเซนต์เกรเกอรี และโบสถ์เซนต์แพทริกในจัตุรัสโซโฮ ชนชั้นสูงเริ่มย้ายออกจากพื้นที่ในช่วงกลางศตวรรษที่ 19 ที่ซ่งเกิดอหิวาห์รุนแรงในย่านเมื่อปี 1854 ในศตวรรษที่ 20 โซโฮเป็นที่รู้จักในฐานะย่านค้าบริการทางเพศและสถานบันเทิงยามราตรี รวมถึงเป็นที่ตั้งของสำนักงานใหญ่บริษัทภาพยนตร์ชั้นนำ จนกระทั่งนับตั้งแต่ทศวรรษที่ 1980s ย่านโซโฮเกิดการย้ายเข้าของผู้อยู่อาศัยกลุ่มใหม่ครั้งใหญ่ ในปัจจุบันย่านโซโฮเป็นย่านแฟชั่นและเต็มไปด้วยร้านอาหารระดับบนและสำนักงานสื่อ ในขณะที่สถานเริงราตรีและค้าบริการทางเพศยังคงมีอยู่เล็ก ๆ ในย่าน นอกจากนี้ชุมชนเกย์ของลอนดอนยังมีศูนย์กลางอยู่บนถนนโอลด์คอมพ์ทันในย่านโซโฮ

ชื่อ แก้

คำว่า "Soho" ปรากฏครั้งแรกในศตวรรษที่ 17 เป็นไปได้ว่าอาจมาจากเสียงร้องขณะออกล่า (hunting cry) ในอดีต[1] เจมส์ สก็อต ดยุกที่หนึ่งแห่งมอนมัธใช้คำว่า "soho" เป็นเสียงเรียกเดินขบวน (rallying call) สำหรับนายทหารของเขาในระหว่างยุทธการที่เซจมัวร์เมื่อ 6 กรกฎาคม 1685 หรือกว่าครึ่งศตวรรษหลังปรากฏชื่อโซโฮเป็นพื้นที่หนึ่งในลอนดอน[2][3]

ชื่อโซโฮยังปรากฏเป็นชื่อในย่านบันเทิงและย่านภัตตาคารทั่วโลก เช่นที่โซโฮ ย่านบันเทิงของฮ่องกง[4] และย่านโซโฮ [es] ในมาลากา[5] ส่วนย่านโซโฮในเขตแมนฮัตตันของนิวยอร์กซิตีนั้นได้มาจากตำแหน่งของย่านซึ่งอยู่ทางใต้ของถนนฮิวสตัน (South of Houston Street) และจงใจให้พ้องกับชื่อของย่านโซโฮในลอนดอนไปพร้อมกัน[6] ย่านอัปทาวน์ของพิตส์เบิร์ดในอดีตคือโซโฮเช่นกัน[7]

ที่ตั้ง แก้

 
แผนที่ย่านโซโฮ

โซโฮมีพื้นที่รวมประมาณ 1 ตารางไมล์ (2.6 ตารางกิโลเมตร) ล้อมรอบด้วยถนนชาฟทสบรีทางใต้, ถนนออกซเฟิดทางเหนือ, ถนนเรเจินท์ทางตะวันตก และ ถนนชาริงครอสทางตะวันออก[8] พื้นที่รอบข้างของโซโฮได้แก่เมย์แฟร์ทางตะวันตก, ฟิตซรอเวียทางเหนือ, เซนต์ไจลส์ และ คอเวินท์การ์เดินทางตะวันออก, เซนต์เจมเมิสทางใต้[9] สมาคมโซโฮ (Soho Society) ระบุว่าย่านไชน่าทาวน์ซึ่งจั้งอยู่ระหว่างเลสเตอร์สแควร์ เป็นส่วนหนึ่งของโซโฮเช่นกัน[10]

อ้างอิง แก้

  1. Sheppard, F H W, บ.ก. (1996). "Estate and Parish History". Survey of London. London. 33–34 : St Anne Soho: 20–26. สืบค้นเมื่อ 10 April 2017.
  2. Room 1983, p. 113.
  3. Mee 2014, p. 233.
  4. "10 Things to see and do in Soho, Hong Kong". The Culture Trip. 9 February 2017. สืบค้นเมื่อ 6 January 2018.
  5. "Málaga holiday guide: what to see plus the best bars, hotels and restaurants". The Guardian. 25 July 2015. สืบค้นเมื่อ 6 January 2018.
  6. แม่แบบ:Cite aia5
  7. Potter, Chris. "Pittsburgh has a neighborhood named "Soho," directly across the Birmingham Bridge. My mother was raised there, when it was predominantly a Russian immigrant community, and I have always wanted to know how Soho got its name". Pittsburgh City Paper. สืบค้นเมื่อ 8 June 2020.
  8. Kirby 2013, p. 47.
  9. "Soho, London". Google Maps. สืบค้นเมื่อ 10 November 2017.
  10. "Licensing". The Soho Society. สืบค้นเมื่อ 10 November 2017.

บรรณานุกรม แก้

แหล่งข้อมูลอื่น แก้