วิกิพีเดีย

เลกัซปี (จังหวัดอัลไบ)

นครเลกัซปี (ฟิลิปปินส์: Lungsod ng Legazpi) เป็นนครศูนย์กลางของจังหวัดอัลไบ ประเทศฟิลิปปินส์ ในปี ค.ศ. 2015 มีประชากร 196,639 คน จึงเป็นนครที่มีประชากรมากที่สุดในเขตบีโคล[9][10] นอกจากนี้ยังเป็นศูนย์กลางการท่องเที่ยว การศึกษา สาธารณสุข พาณิชยกรรม[11] และการขนส่งของเขต[4]

เลกัซปี
นคร
เรียงตามเข็มนาฬิกาจากบนขวา: ป้ายชื่อเมือง, ภาพมุมสูง, อาสนวิหารเซนต์เกรกอรีเดอะเกรต, อนุสาวรีย์สงครามเลกัซปี, ศาลาว่าการเลกัซปี, เนินเขาลิกโนน, ท่าอากาศยานเลกัซปี
เรียงตามเข็มนาฬิกาจากบนขวา: ป้ายชื่อเมือง, ภาพมุมสูง, อาสนวิหารเซนต์เกรกอรีเดอะเกรต, อนุสาวรีย์สงครามเลกัซปี, ศาลาว่าการเลกัซปี, เนินเขาลิกโนน, ท่าอากาศยานเลกัซปี
สมญา: 
นครราชินีแห่งลูซอนใต้[1][2] นครแห่งความสนุกและการผจญภัย[3]
ประตูสู่ลูซอนใต้[4]
ประตูสู่บีโคล[5]
ที่ตั้งในจังหวัดอัลไบ
ที่ตั้งในจังหวัดอัลไบ
ประเทศ ฟิลิปปินส์
เขตบีโคล
จังหวัดอัลไบ
District2nd district
ก่อตั้งค.ศ. 1616
นคร12 มิถุนายน ค.ศ. 1959
บารังไกย์70
การปกครอง[6]
 • ประเภทSangguniang Panlungsod
 • นายกเทศมนตรีNoel E. Rosal
 • รองนายกเทศมนตรีOscar Robert H. Cristobal
 • สิทธิ์เลือกตั้ง115,431 คน (ค.ศ. 2016)
พื้นที่[7]
 • ทั้งหมด153.70 ตร.กม. (59.34 ตร.ไมล์)
ประชากร
 (ค.ศ. 2015)[8]
 • ทั้งหมด196,639 คน
 • ความหนาแน่น1,300 คน/ตร.กม. (3,300 คน/ตร.ไมล์)
เดมะนิมLegazpeños (เพศชาย)
Legazpeñas (เพศหญิง)
Legazpians (ภาษาอังกฤษในบางโอกาส)
เขตเวลาUTC+8 (PST)
รหัสไปรษณีย์4500
PSGC050506000
ไอดีดี : รหัสโทรศัพท์ +63 (0)52
ภูมิอากาศป่าดิบชื้น
ระดับรายได้นครระดับที่ 2
เว็บไซต์legazpi.gov.ph

ตัวนครแบ่งออกเป็นสองเขตย่อย คือ ท่าเรือเลกัซปี และโอลด์อัลไบ เลกัซปียังเป็นที่ตั้งของภูเขามาโยน ซึ่งเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สำคัญแห่งหนึ่งของประเทศ[12]

ในปี ค.ศ. 2007 เลกัซปีถูกจัดให้เป็นนครธุรกิจที่เป็นมิตรมากที่สุดในลูซอนตอนใต้ จัดอันดับโดยสภาพาณิชย์และอุตสาหกรรม[13][14] ต่อมาในปี ค.ศ. 2014 ถูกจัดให้เป็นนครที่น่าอยู่อันดับที่สองของประเทศ ซึ่งจัดอันดับโดยสภาการแข่งขันแห่งชาติ (NCC) และความร่วมมือทางเศรษฐกิจเอเชีย-แปซิฟิก[15][16] และในปี ค.ศ. 2016 ถูกจัดให้เป็นนครที่มีการแข่งขันสูงเป็นอันดับที่สามของประเทศ จัดอันดับโดยสภาการแข่งขันแห่งชาติ[17]

ภูมิศาสตร์ แก้

 
ทิวทัศน์เมื่อมองจากบารังไกย์ลัมบา

เลกัซปีตั้งอยู่ทางตะวันออกของจังหวัดอัลไบ อยู่ห่างจากมะนิลาไปทางทิศใต้ 527 กิโลเมตร (327 ไมล์) มีอาณาเขตติดต่อกับเทศบาลอื่น ๆ ดังนี้

ตัวนครมีความยาวในแนวเหนือ-ใต้ 29 กิโลเมตร และในแนวตะวันออก-ตะวันตก ช่วงที่แคบที่สุดอยู่ที่ 3 กิโลเมตร ส่วนช่วงที่กว้างที่สุดคือ 15 กิโลเมตร[18] เลกัซปีมีพื้นที่ 20,437 เฮกตาร์ โดยพื้นที่ร้อยละ 90 เป็นชนบท ส่วนอีกร้อยละ 10 เป็นเขตเมือง[19]

ภูมิประเทศเป็นที่ราบทางตะวันออกเฉียงเหนือ ความชัน 5-15 องศา ส่วนทางตอนใต้เป็นเนินเขา แนวชายฝั่งของนครไล่ระดับจากที่ราบทางตอนเหนือ ไปเป็นเนินเขาทางตอนใต้[20] เลกัซปีเป็นจุดตัดของแม่น้ำหลายสาย อาทิ ทีบู มาคาบาโล และยาวา นอกจากนี้ยังมีพื้นที่ชุ่มน้ำอีกหลายแห่งในเขตเมือง รัฐบาลท้องถิ่นได้สร้างระบบชลประทาน เพื่อแก้ไขปัญหาอุทกภัย และมีสถานีสูบน้ำอีกสามแห่งในบารังไกย์ซันโรเค, ไบย์ไบย์ และหมู่บ้านวิกตอรี[21][22]

ภูมิอากาศ แก้

เลกัซปีมีภูมิอากาศแบบป่าดิบชื้น ซึ่งจะมีฝนตกตลอดทั้งปี เดือนที่แล้งที่สุดคือเมษายน มีปริมาณน้ำฝนเพียง 150 มิลลิเมตร (5.9 นิ้ว) ส่วนอุณหภูมิเฉลี่ยตลอดปีอยู่ที่ 26.9 องศาเซลเซียส (80.4 องศาฟาเรนไฮต์)[23] เดือนที่อากาศเย็นที่สุดคือมกราคม เฉลี่ยต่อวันอยู่ที่ 25.3 องศาเซลเซียส (77.5 องศาฟาเรนไฮต์) ส่วนเดือนที่ร้อนที่สุดอยู่ที่ช่วงรอยต่อพฤษภาคม-มิถุนายน เฉลี่ยต่อวัน 28.1 องศาเซลเซียส (82.6 องศาฟาเรนไฮต์) อุณหภูมิสูงสุดที่เคยมีการบันทึกไว้คือ 37.7 องศาเซลเซียส (99.9 องศาฟาเรนไฮต์) เมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม ค.ศ. 1968 ส่วนต่ำสุดอยู่ที่ 13.9 องศาเซลเซียส (57.0 องศาฟาเรนไฮต์) เมื่อวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 1971[23]

ข้อมูลภูมิอากาศของเลกัซปี
เดือน ม.ค. ก.พ. มี.ค. เม.ย. พ.ค. มิ.ย. ก.ค. ส.ค. ก.ย. ต.ค. พ.ย. ธ.ค. ทั้งปี
อุณหภูมิสูงสุดที่เคยบันทึก °C (°F) 32.7
(90.9) 		33.7
(92.7) 		35
(95) 		36.5
(97.7) 		37.7
(99.9) 		37.6
(99.7) 		36.6
(97.9) 		36.9
(98.4) 		36
(97) 		35.3
(95.5) 		34.4
(93.9) 		33.2
(91.8) 		37.7
(99.9)
อุณหภูมิสูงสุดเฉลี่ย °C (°F) 28.6
(83.5) 		29.1
(84.4) 		30.0
(86) 		31.3
(88.3) 		32.3
(90.1) 		32.0
(89.6) 		31.5
(88.7) 		31.6
(88.9) 		31.5
(88.7) 		31.0
(87.8) 		30.1
(86.2) 		29.0
(84.2) 		30.7
(87.3)
อุณหภูมิต่ำสุดเฉลี่ย °C (°F) 22.4
(72.3) 		22.2
(72) 		23.2
(73.8) 		24.2
(75.6) 		24.8
(76.6) 		24.5
(76.1) 		24.2
(75.6) 		24.3
(75.7) 		24.1
(75.4) 		23.8
(74.8) 		23.7
(74.7) 		23.7
(74.7) 		23.2
(73.8)
อุณหภูมิต่ำสุดที่เคยบันทึก °C (°F) 16.7
(62.1) 		13.9
(57) 		17
(63) 		16.7
(62.1) 		17.1
(62.8) 		18.9
(66) 		15.8
(60.4) 		19.4
(66.9) 		19.0
(66.2) 		17.2
(63) 		17.9
(64.2) 		16.7
(62.1) 		13.9
(57)
ปริมาณฝน มม (นิ้ว) 296.9
(11.689) 		195.6
(7.701) 		192.6
(7.583) 		151.2
(5.953) 		181.3
(7.138) 		240.9
(9.484) 		239.4
(9.425) 		178.3
(7.02) 		216.3
(8.516) 		264.0
(10.394) 		484.6
(19.079) 		458.6
(18.055) 		3,099.7
(122.035)
ความชื้นร้อยละ 79 74 72 68 67 68 78 78 80 81 84 84 70
วันที่มีฝนตกโดยเฉลี่ย (≥ 1.0 mm) 19 15 15 15 14 16 17 16 17 20 22 22 208
จำนวนชั่วโมงที่มีแดด 155 168 217 240 279 210 186 186 186 180 157 149 2,313
แหล่งที่มา 1: PAGASA[24]
แหล่งที่มา 2: World Climate Guide (sunshine data).[25]

การขนส่ง แก้

เลกัซปีถือเป็นประตูสู่เขตบีโคล อันเนื่องมาจากที่ตั้งทางภูมิศาสตร์[26][27] ตัวนครมีทั้งท่าอากาศยาน ท่าเรือทะเล สถานีขนส่งผู้โดยสาร และสถานีรถไฟ นับได้ว่ามีการขนส่งครบทุกรูปแบบ

อากาศยาน แก้

 
อาคารผู้โดยสารของท่าอากาศยานเลกัซปี

ท่าอากาศยานเลกัซปี (IATA: LGP, ICAO: RPLP) เป็นท่าอากาศยานในประเทศที่มีผู้โดยสารใช้บริการมากที่สุดในลูซอนใต้[28] และมากเป็นอันดับที่ 15 ของประเทศในปี ค.ศ. 2012 สถิติผู้โดยสารปีนั้นอยู่ที่ 578,762 คน สนามบินมีทางวิ่งเครื่องบินยาว 2,280 เมตร (7,480 ฟุต) และสามารถรองรับเครื่องบินระหว่างประเทศได้ ในปี ค.ศ. 2015 สายการบินเซบูแปซิฟิกให้บริการเที่ยวบินจากมะนิลาทุกวัน และจากเซบูซิตี สัปดาห์ละ 4 เที่ยว ส่วนสายการบินฟิลิปปินส์แอร์ไลน์ ให้บริการเที่ยวบินจากมะนิลาสองเที่ยวต่อวัน และเซบโก (ชื่อเดิม: ไทเกอร์แอร์ฟิลิปปินส์) ให้บริการเที่ยวบินจากมะนิลาวันละหนึ่งเที่ยว

ในปี ค.ศ. 2015 ท่าอากาศยานเลกัซปีได้ปรับปรุงอาคารผู้โดยสารครั้งใหญ่ โดยแยกส่วนพื้นที่ผู้โดยสารขาออกและขาเข้า[29] แต่สนามบินแห่งนี้กำลังจะถูกแทนที่โดยท่าอากาศยานนานาชาติบีโคลที่กำลังก่อสร้าง ห่างจากเลกัซปีไปประมาณ 15 กิโลเมตร

ทางบก แก้

 
สถานีขนส่งผู้โดยสารเลกัซปี

เลกัซปีมีรถโดยสารให้บริการไปยังมะนิลา โดยมีจุดจอดตามจังหวัดต่าง ๆ[30] มีสถานีขนส่งหลักที่ชื่อว่า สถานีขนส่งผู้โดยสารเลกัซปีแกรนด์เซ็นทรัล ในโครงการความร่วมมือของรัฐบาลและเอกชน สถานีขนส่งแห่งนี้ยังเคยได้รับรางวัลอีกด้วย[31] มีรถโดยสารให้บริการไปยังเมืองข้างเคียงเป็นประจำ ส่วนทางราง มีสถานีรถไฟเลกัซปี ซึ่งเป็นสถานีรถไฟใต้สุดของการรถไฟแห่งชาติฟิลิปปินส์ (PNR) ซึ่งมีแผนจะฟื้นฟูรถไฟระหว่างมะนิลา-เลกัซปี[32] และในเดือนตุลาคม ค.ศ. 2015 การรถไฟฯ ได้เปิดให้บริการรถไฟชานเมืองระหว่างเลกัซปี-นากา[33] การขนส่งสาธารณะในตัวนคร ได้แก่ รถจี๊ปนีย์ รถสามล้อเครื่อง รถแท็กซี และรถสามล้อถีบ

ทางทะเล แก้

 
อาคารท่าเรือเลกัซปี

ท่าเรือเลกัซปีจัดเป็นท่าเรือระดับชาติ ที่รับ-ส่งสินค้าทั้งในและนอกประเทศ[34] ท่าเรือแห่งนี้ก่อสร้างโดยบริษัทวิศวกรรมเปโดร ซีโอชิ ในยุคของประธานาธิบดีเคโซน ผู้ประกาศเอกราชให้แก่มะนิลาในปี ค.ศ. 1945 ปัจจุบันมีเรือให้บริการประจำ ระหว่างเลกัซปีกับเทศบาลที่เป็นเกาะ และหมู่บ้านริมชายฝั่ง นครมีแผนจะก่อสร้างท่าเรือนานาชาติแห่งใหม่ ภายใต้ความร่วมมือของรัฐบาลและเอกชน[35] ซึ่งโครงการนี้ได้รับการอนุมัติจากกรมการท่องเที่ยว และองค์การโครงสร้างพื้นฐานการท่องเที่ยวและพื้นที่ประกอบการ (TIEZA)[35][36]

เมืองพี่น้อง แก้

ในประเทศ แก้

ระหว่างประเทศ แก้

อ้างอิง แก้

  1. ↑ "Dine Philippines Goes to City of Fun and Adventure".
  2. ↑ "Explore Bicol and Palawan Right From Your Screen".
  3. ↑ "The City Tagline". City Government of Legazpi. สืบค้นเมื่อ 1 September 2016.[ลิงก์เสีย]
  4. ↑ 4.0 4.1 "Archived copy". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 26 August 2014.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์)
  5. ↑ "NSCB-RD5 - Overview of the Region". Nscb.gov.ph. 1 May 2010. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-04-23. สืบค้นเมื่อ 21 April 2016.
  6. ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". เก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-30. สืบค้นเมื่อ 2013-05-30.
  7. ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-12-20. สืบค้นเมื่อ 2018-04-13.
  8. ↑ "สำเนาที่เก็บถาวร". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2019-05-09. สืบค้นเมื่อ 2018-04-13.
  9. ↑ "DILG Regional Office No. 5 Directory" เก็บถาวร 17 เมษายน 2012 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน. Bicol Region Official website.
  10. ↑ "Archived copy". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 16 April 2010.{{cite web}}: CS1 maint: archived copy as title (ลิงก์)
  11. ↑ "Philippines News Agency: Legazpi expects more investments from SM By Danny O. Calleja". Pnabicol.blogspot.com. 7 June 2013. สืบค้นเมื่อ 21 April 2016.
  12. ↑ "Discover Legazpi". wowlegazpi.com. สืบค้นเมื่อ 26 March 2014.
  13. ↑ Flores, Helen (27 October 2007). "Bacolod named most business-friendly city". The Philippine Star. สืบค้นเมื่อ 13 October 2015.
  14. ↑ "Legazpi bags AIM Entrepreneur's Award for Honesty and Transparency | Visit Legazpi!". Visit Legazpi!. สืบค้นเมื่อ 13 October 2015.
  15. ↑ "Iloilo, Legazpi, Cebu adjudged country's most livable city". BusinessMirror. สืบค้นเมื่อ 21 April 2016.
  16. ↑ "Livable city award affirms Legazpi's excellence as APEC summit host | LEGAZPI CITY". legazpi.gov.ph. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-11-25. สืบค้นเมื่อ 13 October 2015.
  17. ↑ "NCC unveils most competitive cities and municipalities; Recognizes LGU's crucial role in national competitiveness | National Competitiveness Council". www.competitive.org.ph. สืบค้นเมื่อ 21 July 2016.
  18. ↑ "legazpi". www.lchr.org. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-11-21. สืบค้นเมื่อ 2015-10-13.
  19. ↑ "Legazpi City Profile [PDF]" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2016-03-05.
  20. ↑ "Bicol Situationer". Scribd. สืบค้นเมื่อ 2015-10-13.
  21. ↑ "Ongoing works on Legazpi's urban drainage system impress DPWH chief | LEGAZPI CITY". legazpi.gov.ph. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-11-21. สืบค้นเมื่อ 2015-10-13.
  22. ↑ "Legazpi City - Ulat sa Bayan 2012: Ongoing projects -... | Facebook". Facebook.com. สืบค้นเมื่อ 2015-10-13.
  23. ↑ 23.0 23.1 "Climate Change Scenario for the Philippines". Philippine Atmospheric, Geophysical and Astronomical Services Administration (PAGASA). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-05-26. สืบค้นเมื่อ 2014-03-26.
  24. ↑ "Forecasters Handbook for the Philippine Islands and Surrounding Waters". The Naval Research Laboratory. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2013-06-02. สืบค้นเมื่อ 2012-08-11.
  25. ↑ "Legaspi Climate Guide, Philippines | World Climate Guide". worldclimateguide.co.uk. สืบค้นเมื่อ 17 November 2016.
  26. ↑ "Location". ati.da.gov.ph. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-08-26. สืบค้นเมื่อ 2015-10-10.
  27. ↑ "Cebu Pacific Air – Why everyone flies". สืบค้นเมื่อ 2015-10-10.
  28. ↑ "Downloads - STATISTICS". Caap.gov.ph. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2016-05-13. สืบค้นเมื่อ 2016-04-21.
  29. ↑ "Legazpi airport completes passenger terminal upgrade". Philstar.com. สืบค้นเมื่อ 2015-10-21.
  30. ↑ "Legazpi wins Galing Pook award | LEGAZPI CITY". legazpi.gov.ph. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-11-25. สืบค้นเมื่อ 2015-10-10.
  31. ↑ "Legazpi City celebrates Galing Pook, other awards". newsinfo.inquirer.net. สืบค้นเมื่อ 2015-10-10.
  32. ↑ "PPP project reviving Manila-Legazpi train service set for rollout in May". InterAksyon.com. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2015-10-14. สืบค้นเมื่อ 2015-10-10.
  33. ↑ "PNR starts train runs from Naga to Legazpi". newsinfo.inquirer.net. สืบค้นเมื่อ 2015-10-10.
  34. ↑ "Legazpi port to start P100M repair works | Bicol Mail". www.bicolmail.com. สืบค้นเมื่อ 2015-10-10.
  35. ↑ 35.0 35.1 "Legazpi City set as cruise ship destination". Philstar.com. สืบค้นเมื่อ 2015-10-21.
  36. ↑ "TIEZA allots funds for Legazpi international cruise ship | The Manila Times Online". www.manilatimes.net. สืบค้นเมื่อ 2015-10-21.

แหล่งข้อมูลอื่น แก้

 
วิกิมีเดียคอมมอนส์มีสื่อที่เกี่ยวข้องกับ เลกัซปี
 
วิกิท่องเที่ยว มีเลกัซปีสำหรับ Legazpi
เข้าถึงจาก "https://th.wikipedia.org/w/index.php?title=เลกัซปี_(จังหวัดอัลไบ)&oldid=10966849"