เรือเหาะ
เรือเหาะ (อังกฤษ: airship) หรือ บัลลูนเรือบิน (dirigible balloon) เป็นยานบินเบากว่าอากาศประเภทหนึ่งที่สามารถเคลื่อนที่ผ่านอากาศด้วยพลังงานของตัวเอง[1] โดยยานบินเบากว่าอากาศจะลอยตัวด้วยถุงบรรจุแก๊สขนาดใหญ่ซึ่งบรรจุแก๊สยกตัวที่มีความหนาแน่นน้อยกว่าอากาศโดยรอบ
ในช่วงต้นของเรือบินแก๊สยกตัวที่ใช้คือไฮโดรเจนเนื่องจากมีสมรรถนะการยกตัวสูงและหาได้ง่าย ขณะที่แก๊สฮีเลียมมีสมรรถนะการยกตัวที่เทียบเท่ากันและไม่ติดไฟซึ่งแตกต่างจากไฮโดรเจนแต่หายากและมีราคาค่อนข้างแพง ที่สำคัญการผลิตฮีเลียมปริมาณมากเริ่มต้นในสหรัฐและใช้งานเฉพาะเรือเหาะภายในประเทศตลอดช่วงระยะเวลาหนึ่ง[2] เรือเหาะที่สร้างขึ้นตั้งแต่ทศวรรษ 1960 ใช้ฮีเลียมเป็นส่วนใหญ่ถึงกระนั้นก็มีเรือเหาะบางส่วนที่ใช้อากาศร้อน[note 1]
ถุงบรรจุแก๊สของเรือเหาะอาจเป็นถุงใบเดียวหรือหลายใบ เรือเหาะมีพื้นที่สำหรับเครื่องยนต์ ลูกเรือ และสัมภาระซึ่งโดยทั่วไปจะอยู่ใน "กอนโดลา" (gondola) หนึ่งหรือหลายแห่งซึ่งแขวนอยู่ด้านล่างถุงบรรจุแก๊ส
หมายเหตุ แก้
- ↑ เรือเหาะบางส่วนช่วงหลังสงครามโลกครั้งที่สองยังคงใช้ไฮโดรเจน เรือเหาะของอังกฤษลำแรกที่ใช้ฮีเลียมคือ ชิตตี แบง แบง ใน ค.ศ. 1967
อ้างอิง แก้
- ↑ "Definition of AIRSHIP". merriam-webster.com. สืบค้นเมื่อ 4 October 2016.
- ↑ "Discovery of Helium in Natural Gas at the University of Kansas". National Historic Chemical Landmarks. American Chemical Society. สืบค้นเมื่อ 2014-02-21.