เดอะไรเชียสบราเธอส์
เดอะไรเชียสบราเธอส์ (อังกฤษ: The Righteous Brothers) เป็นวงดนตรีคู่ดูโอประกอบด้วยบิล เมดลีย์และบ็อบบี แฮตฟิลด์ พวกเขามีผลงานจากปี ค.ศ. 1963 ถึง 1975 และยังคงแสดงอยู่เรื่อยมาจนกระทั่แฮตฟิลด์เสียชีวิตไปในปี ค.ศ. 2003 แนวการร้องเพลงของพวกเขาบางครั้งอาจเรียกว่า บลู-อายด์โซล
เดอะไรเชียสบราเธอส์ | |
|---|---|
 | |
| ข้อมูลพื้นฐาน | |
| ที่เกิด | ลอสแอนเจลิส รัฐแคลิฟอร์เนีย |
| แนวเพลง | ป็อป, บลู-อายด์โซล |
| ช่วงปี | 1962–1968, 1974–2003 |
| ค่ายเพลง | Moonglow, Philles Records, Verve, Haven Records, Polydor Records (for reissues only), Curb |
| สมาชิก | Bill Medley Bobby Hatfield |
เมดลีย์และแฮตฟิลด์มีความสามารถในการร้องเพลง ทั้งช่วงกว้างเสียง การควบคุมและโทน ที่ช่วงให้พวกเขาสามารถสร้างสรรค์การร้องคู่ที่แข็งแรงและโดดเด่น หรือแม้จะแสดงเดี่ยวก็ตาม เมดลีย์ร้องในส่วนเสียงต่ำและลึก กับเสียงเบส-แบร์ริโทน ขณะที่แฮตฟิลด์มีเสียงร้องที่สูง กับเสียงเทเนอร์ที่สูง
พวกเขาได้ชื่อวงมาในปี ค.ศ. 1962 ขณะที่แสดงด้วยกันในลอสแอนเจลิส ในฐานวงสมาชิก 5 คนที่ชื่อ เดอะพารามัวส์[1] ในขณะที่แสดงอยู่นั้น ตอนจบผู้ฟังที่เป็นนาวิกโยธินผิวดำก็ตะโกนขึ้นมาว่า "That was righteous, brothers!"[2] ซึ่งทั้งคู่ก็รับเอาชื่อนี้มาเมื่อออกในฐานะดูโอ
เพลงที่มีชื่อเสียงที่สุดของเดอะไรเชียสบราเธอส์ คือเพลง "Unchained Melody" ในปี ค.ศ. 1965 ซิงเกิลเพลงนี้ขึ้นถึงอันดับ 4 ในสหรัฐอเมริกา และอันดับที่ 14 ในอังกฤษ ต่อมาในปี ค.ศ. 1990 เพลงนี้ถูกนำมาใช้ประกอบภาพยนตร์ Ghost (วิญญาณ ความรัก ความรู้สึก) นำแสดงโดยแพทริก สเวซีและเดมี มัวร์ ภาพยนตร์ประสบความสำเร็จสูงสุด และทำให้เพลงนี้ติดอันดับอีกครั้ง โดยติดอันดับหนึ่งในชาร์ต U.S. adult contemporary และอันดับหนึ่งในอังกฤษ ออสเตรีย และอีกหลายประเทศ [3]
ซิงเกิ้ลดัง แก้
เดอะไรเชียสบราเธอส์ แก้
- 1963: "Little Latin Lupe Lu" - #49 US
- 1963: "My Babe" - #75 US (เข้าชาร์ตใหม่ในปี 1965 ที่อันดับ #101 US)
- 1964: "You've Lost That Lovin' Feelin'" - #1 US, #1 UK
- 1965: "Bring Your Love to Me" - # 83 US / "Fannie Mae" - #117 US
- 1965: "Just Once in My Life" - #9 US
- 1965: "You Can Have Her" - #67 US
- 1965: "Justine" - #85 US
- 1965: "Unchained Melody" - #4 US, #14 UK / "Hung on You" - #47 US
- 1965: "Ebb Tide" - #5 US, #48 UK
- 1966: "Georgia On My Mind" - #62 US
- 1966: "(You're My) Soul and Inspiration" - #1 US (Gold), #15 UK
- 1966: "He" - #18 US / "He Will Break Your Heart" [a.k.a. "He Don't Love You (Like I Love You)"] - #91 US
- 1966: "Go Ahead and Cry" - #30 US
- 1966: "On This Side of Goodbye" - #47 US
- 1966: "White Cliffs of Dover|The White Cliffs of Dover]]" - #21 UK
- 1967: "Melancholy Music Man" - #43 US
- 1967: "Stranded in the Middle of No Place" - #72 US
- 1969: "You've Lost That Lovin' Feelin'" (re-issue) - #10 UK
- 1974: "Rock and Roll Heaven" - #3, เขียนโดย Alan O'Day
- 1974: "Give It to the People" - #20
- 1974: "Dream On" - #32
- 1977: "You've Lost That Lovin' Feelin'" (re-issue) - #42 UK
- 1990: "Unchained Melody" (re-issue) - #13 (plus Adult Contemporary #1) US, #1 UK
- 1990: "Unchained Melody" (new 1990 recording for Curb Records) - #19 US (Platinum)
- 1990: "You've Lost That Lovin' Feelin'" / "Ebb Tide" (re-issue) - #3 UK
อ้างอิง แก้
- ↑ The Paramours
- ↑ ""That was righteous, brothers!"". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2012-02-08. สืบค้นเมื่อ 2009-10-25.
- ↑ BBC NEWS | Entertainment | Music | Brothers in good company with hits.
 | บทความเพลง ดนตรี หรือ เครื่องดนตรีนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยการเพิ่มเติมข้อมูล |