เซ็กเธาว์
เซ็กเธาว์ (อังกฤษ: Red Hare; จีนตัวย่อ: 赤兔马; จีนตัวเต็ม: 赤兔馬; พินอิน: Chìtù mǎ; กระต่ายแดง) เป็นตัวละครในวรรณกรรมจีนอิงประวัติศาสตร์เรื่องสามก๊ก สุดยอดของม้าในยุคสามก๊ก มีเอกลักษณ์คือขนสีแดงเพลิง
| เซ็กเธาว์ | |||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 ภาพวาดเซ็กเธาว์ในระเบียงทางเดินพระราชวังฤดูร้อน | |||||||||||
| ม้าของลิโป้ | |||||||||||
| ชื่อภาษาจีน | |||||||||||
| อักษรจีนตัวเต็ม | 赤兔馬 | ||||||||||
| อักษรจีนตัวย่อ | 赤兔马 | ||||||||||
| |||||||||||
| ยุคในประวัติศาสตร์ | ยุคสามก๊ก | ||||||||||
ในสามก๊กได้กล่าวถึง เซ็กเธาว์ ว่าสามารถวิ่งได้วันละพันลี้ เดิมทีเป็นม้าของตั๋งโต๊ะ ซึ่งต่อมาได้มอบให้กับ ลิโป้พร้อมกับเครื่องบรรณาการมากมาย เพื่อให้ลิโป้ทรยศพ่อบุญธรรม คือเต๊งหงวน ชื่อเซ็กเธาว์นั้นแท้ที่จริงแล้วไม่ใช่ชื่อม้า แต่เป็นชื่อสายพันธุ์แกะ เชื่อว่ามีถิ่นกำเนิดแถบตะวันออกกลางหรือเติร์กเมนิสถาน[1]
ลิโป้นั้นเป็นคนเห็นแก่ลาภยศจึงได้บุกลอบเข้าไปฆ่าพ่อบุญธรรมของตนจนตายเสีย และจึงเข้าร่วมกับตั๋งโต๊ะในที่สุด ต่อมาหลังจาก ลิโป้ถูกโจโฉประหารที่เมืองเสียวพ่าย ม้าเซ็กเธาว์ก็ตกไปเป็นของโจโฉจนกระทั่ง เมื่อ กวนอูมาอยู่กับโจโฉระยะนึง โจโฉต้องการมัดใจกวนอูและมอบเครื่องบรรณาการมากมายให้รวมทั้งม้าเซ็กเธาว์ด้วย และกวนอูก็ใช้ม้าเซ็กเธาว์ได้เป็นอย่างดี ภายหลังเมื่อกวนอู ถูกจับตัวโดย ลิบอง และ ลกซุน เซ็กเธาว์ก็ตกเป็นของซุนกวน แต่ในที่สุดเมื่อกวนอูถูกประหาร มันก็ไม่ยอมกินอะไรและอดตายในที่สุด ขณะที่บันทึกในประวัติศาสตร์จริง ระบุว่าม้าเซ็กเธาว์หายไปพร้อมกับลิโป้ถูกจับ[1]
สายพันธุ์ของม้าเซ็กเธาว์นั้น มีผู้สันนิษฐานมากมาย บ้างว่าเป็นม้าสายพันธุ์เปอร์เซีย บ้างว่ามาจากอินเดีย แต่ความเป็นไปได้ล่าสุด ม้าเซ็กเธาว์น่าจะเป็นม้าสายพันธุ์ Akhal-Teke หรือ ม้าเหงื่อโลหิตต้าหยวน จากเมือง Ferghana ประเทศอุซเบกิสถาน และลักษณะของม้าเซ็กเธาว์จากวรรณคดีสามก๊ก ที่ได้รับการบันทึกไว้ คือ เป็นม้าสีแดงเพลิง สูง 8 ฟุต ความยาวลำตัว 10 ฟุต และในยามศึก สามารถวิ่งได้มากกว่าพันลี้ต่อวัน (520 กิโลเมตร)[2]
อ้างอิง แก้
- Chen Shou. Sanguo Zhi.
- Luo Guanzhong. Romance of the Three Kingdoms/Chapter 3.