เจ้าชายยังนย็อง

เจ้าชายยังนย็อง (เกาหลี: 양녕대군, 1394 — 7 กันยายน 1462) เจ้าชายแห่ง ราชวงศ์โชซ็อน พระราชโอรสพระองค์ใหญ่ใน พระเจ้าแทจงแห่งโชซ็อน รัชกาลที่ 3 เมื่อครั้งยังดำรงพระอิสริยยศเป็นเจ้าชายช็องอัน กับพระนางว็อนกย็อง พระมเหสีและเป็นพระเชษฐาของ พระเจ้าเซจงมหาราช และบรรพบุรุษของ อี ซึง-มัน นักเรียกร้องอิสรภาพชาวเกาหลีและประธานาธิบดีคนแรกของ เกาหลีใต้

ยังนย็อง 이제
มกุฎราชกุมารแห่งโชซ็อน
ดำรงพระยศ	ค.ศ. 1403 – 1417
ก่อนหน้า	พระเจ้าแทจง
ถัดไป	พระเจ้าเซจงมหาราช
ประสูติ	ค.ศ. 1394 ฮันซ็อง, อาณาจักรโชซ็อน
สิ้นพระชนม์	7 กันยายน พ.ศ. 1462
ฝังพระศพ	Sangdo-dong, เขตทงจัก, โซล, ประเทศเกาหลีใต้
มเหสี	เจ้าหญิงพระชายา Suseong แห่งสกุล Gwangsan Kim
ราชวงศ์	อีแห่งช็อนจู
ราชวงศ์	สกุลอี
พระราชบิดา	พระเจ้าแทจงแห่งโชซ็อน
พระราชมารดา	พระนางว็อนกย็อง แห่งสกุล Yeoheung Min
ศาสนา	ลัทธิขงจื๊อใหม่

ชื่อเกาหลี
ฮันกึล	양녕대군
ฮันจา	讓寧大君
อาร์อาร์	Yangnyeong Daegun
เอ็มอาร์	Yangnyŏng Taegun
ชื่อเกิด
ฮันกึล	이제
ฮันจา	李禔
อาร์อาร์	Yi Je
เอ็มอาร์	Yi Che
ชื่อสุภาพ
ฮันกึล	후백
ฮันจา	厚伯
อาร์อาร์	Hubaek
เอ็มอาร์	Hupaek
ชื่อมรณกรรม
ฮันกึล	강정
ฮันจา	剛靖
อาร์อาร์	Gangjeong
เอ็มอาร์	Kangjŏng

บทความนี้อักษรเกาหลีปรากฏอยู่ คุณอาจเห็นเครื่องหมายคำถามหรือสัญลักษณ์อื่นแทนตัวอักษร หากคอมพิวเตอร์ของคุณไม่สามารถแสดงผลอักษรฮันกึลและอักษรฮันจาได้อย่างถูกต้อง

พระประวัติ

พระองค์มีพระนามเมื่อแรกประสูติว่า ลีเจ หรือ อี เจ ใน ค.ศ. 1394 พระองค์มีพระปรีชาสามารถทางด้าน วรรณกรรม และ อักษรวิจิตร พระองค์เห็นว่าพระองค์เองไม่มีความสามารถในการเป็นกษัตริย์และเชื่อว่าน่าจะเป็นเจ้าชายชุงนย็องพระอนุชาพระองค์เล็กที่มีความเหมาะสม พระองค์จึงตัดสินพระทัยสร้างความอับอายให้กับราชสำนักทำให้สูญเสียตำแหน่งเจ้าชายและอภิเษกกับหญิงสาวสามัญชนทำให้พระองค์ถูกเนรเทศอย่างเป็นทางการออกจากฮันยังในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1418 เจ้าชายฮโยรย็อง พระอนุชาพระองค์รองของเจ้าชายยังนย็องซึ่งรับตำแหน่งรัชทายาทสืบต่อมา มีความเห็นเช่นเดียวกันว่าเจ้าชายชุงนยองเหมาะสมที่จะเป็นกษัตริย์มากกว่า จึงตัดสินพระทัยออกผนวชเป็นพระภิกษุ ซึ่งแผนการนี้ส่งผลให้เจ้าชายชุงนยองได้ขึ้นสืบราชบัลลังก์เป็นพระเจ้าเซจงมหาราช ต่อมาเจ้าชายยางนยองกลายเป็นนักเดินทางที่เร่ร่อนและพำนักอยู่บนภูเขา

พระราชวงศ์

• พระบิดา: พระเจ้าแทจง (태종)
• พระมารดา: พระราชินีว็อนกย็อง ตระกูลมิน แห่งยอฮึง (เกาหลี: 원경왕후 민씨; ฮันจา: 元敬王后 閔氏, กันยายน 1337 – 12 กันยายน 1391)

พระชายา พระโอรส พระธิดา

• พระชายาซูซ็อง ตระกูลคิม (수성군부인 김씨)
  • เจ้าหญิงชังรย็อง (재령군주)
  • อี เก, เจ้าชายซุนซอง (이개 순성군)
  • เจ้าหญิงยังช็อน (영천군주)
  • อี โพ, เจ้าชายฮัมยาง (이포 함양군)
  • อี ฮเย, เจ้าชายซอซาน (이혜 서산군)
  • เจ้าหญิงยองพย็อง (영평현주)

พงศาวลี

พงศาวลีของเจ้าชายยังนย็อง
8. อี จา-ชุน                       4. พระเจ้าแทโจแห่งโชซ็อน                             9. พระนางอึยฮเย                       2. พระเจ้าแทจง                                   5. พระนางชินอึย                             1. เจ้าชายยังนย็อง                                         3. พระราชินีว็อนกย็อง

แหล่งข้อมูลอื่น

• Prince Yangnyeong:Korean historical person information เก็บถาวร 2012-06-15 ที่ เวย์แบ็กแมชชีน (ในภาษาเกาหลี)
• 왕위 버리고 자유 택하다 오마이뉴스 2006.09.15
• Prince Yangnyeong:Navercast (ในภาษาเกาหลี)
• Prince Yangnyeong (ในภาษาเกาหลี)

บรรณานุกรม

• Kim Haboush, JaHyun and Martina Deuchler (1999). Culture and the State in Late Chosŏn Korea. Cambridge: Harvard University Press. ISBN 9780674179820; OCLC 40926015
• Lee, Peter H. (1993). Sourcebook of Korean Civilization, Vol. 1. New York: Columbia University Press. ISBN 9780231079129; ISBN 9780231079143; ISBN 9780231104449; OCLC 26353271
• Lee Bae-yong (2008). Women in Korean History. Seoul: Ewha Womans University Press. ISBN 9788973007721