อโศกน้ำ
| อโศกน้ำ | |
|---|---|
_flowers_in_Kolkata_W_IMG_4146.jpg)
| |
| ดอกอโศกน้ำ | |
| สถานะการอนุรักษ์ | |
| การจำแนกชั้นทางวิทยาศาสตร์ | |
| อาณาจักร: | Plantae |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Angiosperms |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Eudicots |
| ไม่ได้จัดลำดับ: | Rosids |
| อันดับ: | Fabales |
| วงศ์: | Fabaceae |
| วงศ์ย่อย: | Caesalpinioideae |
| สกุล: | Saraca |
| สปีชีส์: | S. asoca |
| ชื่อทวินาม | |
| Saraca asoca (Roxb.) Wilde | |
| ชื่อพ้อง[1] | |
| |
อโศกน้ำ,[2] โสก หรือ โสกน้ำ (อังกฤษ: Ashoka tree; ชื่อวิทยาศาสตร์: Saraca asoca; บางครั้งใช้ผิดเป็น Saraca indica[3]) เป็นพืชในวงศ์ถั่ว (Fabaceae) วงศ์ย่อยราชพฤกษ์ (Caesalpinioideae) มีถิ่นกำเนิดในอินเดียและศรีลังกา[4] เป็นไม้ยืนต้น สูงได้ถึง 20 เมตร ใบประกอบแบบขนนกปลายคู่ เรียงสลับ ยาว 10-15 เซนติเมตร ใบย่อย 1-7 คู่ เรียงสลับรูปใบหอก กว้าง 2-10 เซนติเมตร ยาว 5-30 เซนติเมตร ปลายใบแหลม โคนใบมน รูปลิ่ม แผ่นใบหนา ดอกสีส้มหรือแดง ออกเป็นช่อแบบช่อเชิงหลั่นที่ปลายกิ่ง กลีบเลี้ยงเป็นหลอดเรียว ยาวประมาณ1-2 เซนติเมตร บริเวณปลายแยกเป็น 4 แฉก รูปไข่กลับแกมรูปขอบขนาน ปลายมน ผลแห้งแตก เป็นฝักทรงแบน กว้าง 2-6 เซนติเมตร ยาว 6-30 เซนติเมตร เมื่อแก่แตกเป็น 2 ซีก เมล็ดรูปไข่ แบน มี 1-3 เมล็ด[5]
อโศกน้ำนิยมปลูกเป็นไม้ประดับ ยอดอ่อนและดอกสามารถรับประทานได้ โดยดอกมีรสเปรี้ยวอมฝาด ช่วยขับเสมหะ[6] เปลือกต้นมีฤทธิ์ต้านเชื้อแบคทีเรีย เช่น Escherichia coli, Pseudomonas aeruginosa และ Staphylococcus aureus[7]
อ้างอิง แก้
- ↑ "Saraca asoca (Roxb.) Willd. — The Plant List". คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 2021-01-25. สืบค้นเมื่อ 2015-06-24.
- ↑ ราชบัณฑิตยสถาน. พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔ เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เนื่องในโอกาสพระราชพิธีมหามงคลเฉลิมพระชนมพรรษา ๗ รอบ ๕ ธันวาคม ๒๕๕๔. กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556, หน้า 1381.
- ↑ Zuijderhoudt, G.F.P. (1968), "A revision of the genus Saraca L. — (Legum. Caes.)", Blumea, 15: 413–425
- ↑ Saraca asoca -- The IUCN Red List of Threatened Species
- ↑ Saraca indica L. - องค์การสวนพฤกษศาสตร์
- ↑ ใบไม้กินได้, วาสนา พลายเล็ก, หน้า 125, พ.ศ. 2551, สำนักพิมพ์บ้านและสวน กรุงเทพฯ
- ↑ "Saraca asoca (Ashoka): A Review" (PDF). คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิม (PDF)เมื่อ 2012-12-24. สืบค้นเมื่อ 2015-06-24.
